22.10.07

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ

Πείτε μας πως κρίνεται το εκλογικό αποτέλεσμα, με δεδομένο ότι η Αριστερά και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α ενισχύθηκε σημαντικά.

Δεν μπορώ να σας κρύψω τη χαρά μου για τα εκλογικά αποτελέσματα που πετύχαμε με το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορώ και δε θέλω να κρύψω και τον προβληματισμό μου για ένα μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό που θέλει: το ΛΑΟΣ εντός της ελληνικής βουλής να είναι το δεκανίκι μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να προχωρήσει σε σκληρά μέτρα για όλους μας, το ΠΑΣΟΚ να σπαράσσεται σε διαδικασίες πολιτικών καλλιστείων για εύρεση αρχηγού και το ΚΚΕ να βαδίζει το δρόμο του Λούκι Λουκ.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό που προσπάθησα να περιγράψω σε αδρές γραμμές μια και ο φιλόξενος χώρος της εφημερίδας σας δεν είναι άπειρος, ο Συνασπισμός έχει καίριο κι αποφασιστικό ρόλο για το παρόν και το μέλλον των νέων ανθρώπων αλλά κι όλων μας.
Υπάρχει, όμως, κάτι παραπάνω από αισιοδοξία, βεβαιότητα θα έλεγα η οποία αντλείται από την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο διάστημα ως τη μόνη αξιόπιστη αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική ομάδα που θέλει τους νέους και τις νέες να είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας να στρατευτούμε με το Συνασπισμό.
Ο Συνασπισμός δεν είναι απλά ένα μικρό κόμμα που ενισχύθηκε στο πλαίσιο διαμαρτυρίας των συμπολιτών μου. Όπως ήδη σας είπα τα τελευταία τριάμισι χρόνια
αναδειχθήκαμε σε μια συγκροτημένη, σοβαρή, τεκμηριωμένη και μαχητική δύναμη αντιπολίτευσης, και δημιουργήσαμε -θα έλεγα- και ένα νέο μοντέλο αντιπολίτευσης, κάνοντας κριτική σε όλα τα βασικά ζητήματα των κυβερνητικών πολιτικών όπου διαφωνούσαμε αλλά, την ίδια στιγμή, ήμασταν και μια δύναμη προγραμματικών θέσεων και προβολής προτάσεων. Δεν υπήρχε σχεδόν κανένα νομοσχέδιο στο οποίο εμείς να μην έχουμε την αντιπρότασή μας. Ακόμη και σε νομοσχέδια στα οποία ήμασταν σε μεγάλη σύγκρουση, όπως για παράδειγμα το νόμο–πλαίσιο για την Παιδεία, εμείς αναδείξαμε και προωθήσαμε έναν πλήρη νόμο -πλαίσιο, με συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούσαν από το νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο.

Πόσο πιθανό είναι στο μέλλον ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να συνεργαστεί πολιτικά με τον κεντροαριστερό χώρο;

Αν κι η ερώτηση σας είναι πολιτικά κρίσιμη επιτρέψετε μου να μοιραστώ και κάτι πιο προσωπικό μαζί σας που αφορά μια κούραση, την κούραση όλο το προηγούμενο διάστημα να χρειάζεται ως υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να απαντώ στο συγκεκριμένο ερώτημα και όχι σε ερωτήματα για τις θέσεις και τους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά από θέματα καθοριστικά για την ίδια μας τη ζωή πια, όπως οι προτάσεις μας για τη δασοπροστασία, το περιβάλλον, τη μοίρα των χιλιάδων συμβασιούχων, την υγεία και τόσα αλλά.
Προσωπικά και όλοι μας τελικά, καταλαβαίνω τη συνεργασία επί συγκεκριμένων θεμάτων κι όχι γενικά και αόριστα για το καλό της κεντροαριστεράς. Για να συνεργαστείς πρέπει να συμφωνείς, όπως άλλωστε έγινε μεταξύ των 10 συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Χιλιάδες συναγωνιστές από το σοσιαλιστικό χώρο έως την εξωκοινοβουλευτική αριστερά συνεργαστήκαμε, γιατί βάλαμε κάτω σημαντικά θέματα, όπως η παιδεία και είπαμε ότι μπορούμε να δώσουμε και την εκλογική μάχη μαζί, όπως είχαμε δώσει τόσες άλλες, για παράδειγμα τη μάχη των ελεύθερων παραλιών στο αμέσως προηγούμενο διάστημα.
Επειδή την ιστορία της κεντροαριστεράς την έχουν μονοπωλήσει τα χείλη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ σας λέω ότι για να υπάρξει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ πρέπει πρώτα από όλα να υπάρξει συμφωνία. Αλλιώς η συνεργασία για την συνεργασία οδηγεί στην εξουσία και μόνο, με γνωστά τα αποτελέσματα για όλους μας.
Κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας ή ένα φοβικό κόμμα που απλά θέλει να περιφρουρήσει τα ποσοστά του όλο το προηγούμενο διάστημα είχαμε καταθέσει προτάσεις στη Βουλή κι είχαμε ζητήσει να ψηφιστούν από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, για το άρθρο 16, για την Ολυμπιακή, για την εξεταστική επιτροπή στο σκάνδαλο των ομολόγων κι άλλα, ων ουκ έστι αριθμός. Το ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισε τις πολύ συγκεκριμένες μας προτάσεις. Και ξαφνικά, όπως σχεδόν πάντα, όσο θυμάμαι στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, τέθηκε το ζήτημα της συνεργασίας.
Έτσι πήγαμε σε μια προεκλογική περίοδο, όπου η κυβέρνηση μας απειλούσε με το μπαμπούλα της ακυβερνησίας κι στελέχη του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκαν τις αριστερές τους καταβολές. Αυτά δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρά πράγματα ιδίως εάν σκεφτεί κανείς ότι δεν περιορίζονται στο χρόνο των τηλεπαραθύρων, αλλά αφορούν την ίδια μας την καθημερινότητα, το δικαίωμα μας σε μια αξιοπρεπή εργασία, σε μια αξιοβίωτη ζωή.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2004, καταλάβατε την 5η θέση –στη βουλή μπήκαν οι 3 πρώτοι- και στις πρόσφατες εκλογές την 7η θέση –μπήκαν οι 4 πρώτοι-. Εάν είχατε εκλεγεί, ποιες θα ήταν από τις πρώτες ερωτήσεις-τοποθετήσεις που θα κάνατε στη Βουλή;

Τα έδρανα της Βουλής για καθέναν και καθεμία από εμάς που αγωνιζόμαστε με το ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέχεια, ένα ακόμα πεδίο μάχης για όλα όσα παλέψαμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε στους δρόμους, στους χώρους εργασίας μας, στην καθημερινότητα μας. Έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση η οποία ήδη έχει δώσει μια πρόγευση μιας ακόμη πιο αρνητικής πορείας που θα πάρει. Έτσι θα πρέπει να έχουμε υπ΄ όψιν τα μεγάλα μέτωπα στα οποία πρέπει να σταθούμε και να προωθήσουμε τις θέσεις των κινημάτων, τις θέσεις της Αριστεράς, όπως είναι το ζήτημα του περιβάλλοντος, όπως είναι τα ζητήματα του κοινωνικού κράτους, συμπεριλαμβανομένου του ασφαλιστικού, των προβλημάτων της ακρίβειας, των αμοιβών, τα προβλήματα τα εκπαιδευτικά και γενικότερα τα προβλήματα της νέας γενιάς, του σεβασμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών και φυσικά όλο το άλλο φάσμα ζητημάτων που έρχονται μέσα από τη νομοθετική εργασία και τον έλεγχο στη Βουλή που αφορούν στους διάφορους κλάδους• αγρότες, μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, εργάτες, ανέργους.
Σε ό,τι με αφορά και αναλογεί στις δικές μου δυνάμεις, μια από τις βασικές μου προτεραιότητες έχει υπάρξει και παραμένει η θέση των νέων γυναικών στην ελληνική κοινωνία. Μορφωμένες αλλά με την ανεργία και την υποαπασχόληση να μας πλήττει χειρότερα από τους άρρενες συνομήλικούς μας. Πολύς λόγος ακόμα γίνεται για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, μονάχα που η απλή επιθυμία μας να γίνουμε μητέρες όχι μόνο για να βοηθήσουμε στην επίλυση του, αλλά γιατί είναι το πιο φυσικό και σημαντικό στη ζωή μιας γυναίκας δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα, όταν ακόμα μένουμε με τους γονείς μας. Πως άλλωστε να κάνουμε όνειρα για δικά μας παιδιά, όταν οι μισθοί μας με ή άνευ μεταπτυχιακού κυμαίνονται από 400 έως 700 ευρώ; Απλή ερώτηση για τον κ. Αλογοσκούφη. Νομίζω ότι ο ίδιος έχει 3 παιδιά.

Μετά από μερικά χρόνια, θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε ηγετική θέση στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κόμμα σας και ο Αλέκος Αλαβάνος ποντάρει πολύ στη νέα γενιά (βλ. Τσίπρα).

Μετά από μερικά χρόνια θέλω να πιστεύω ότι θα μπορώ να έχω την πολυτέλεια, όπως κατάντησαν τα αυτονόητα πράγματα οι τελευταίες κυβερνήσεις, της εργασίας και της αξιοπρεπούς ζωής όπου δε θα χρειάζεται να πληρώνω εισιτήριο σε μπράβους νυχτερινών κέντρων για να χαρώ τις παραλίες της Αττικής. Μετά από μερικά χρόνια θέλω να περπατώ στην Πάρνηθα και τα πρώτα καινούργια πεύκα να είναι εκεί για να με καλωσορίζουν κι όχι η κτιριακή επέκταση του καζίνου.
Για όλα τούτα κι για αλλά τόσα θα συνεχίσω να είμαι στην Αριστερά κι όχι για μια ηγετική θέση.
Για να βρεθούν, όμως, νέες και νέοι σε ηγετικές θέσεις, για να βρεθούν εν ολιγοις να παλεύουν οι ίδιοι για τα δικαιώματα τους πρέπει να τους δοθεί χώρος και βοήθεια από όλους κι όχι μόνο από τον πρόεδρο του Συνασπισμού. Πρέπει να πιστεύουμε και να εμπιστευτούμε όσους νέους επέλεξαν να δώσουν τη μάχη με το ΣΥΡΙΖΑ. Τα προαπαιτούμενα καμιά φορά που τους θέτουμε, η καχυποψία να το πω απλά είναι πολυτέλεια για την αριστερά που είναι σύμφυτη με την ανανέωση, τη ρήξη και σύγκρουση με το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο μέσα στο οποίο ασφυκτιούν οι ζωές όλων μας, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Οφείλουμε στην Aριστερά να αφουγκραζόμαστε το νέο, τις νέες γενιές, οφείλουμε να τις εκπροσωπούμε και να αγωνιζόμαστε για τα προβλήματά τους. Kαι η ανανέωση δεν αφορά ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων, γιατί το νέο δεν είναι σίγουρο ότι το φέρνει πάντα η νιότη. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μάχη γενεών, για «ξεκαθάρισμα των γηραιοτέρων». H μάχη για την ανανέωση είναι αέναη για την Aριστερά και τον ΣYN- εντός και εκτός.

Οι νέοι σήμερα θεωρείται πως έχουν απαξιώσει την πολιτική. Αυτό για εσάς δεν ισχύει…

Όταν άρχισα να ασχολούμαι ενεργά επρόκειτο για μια εποχή που οι συνομηλικοί μου απαξιώναν παντελώς την πολιτική, σαν μια κατάσταση που είχε διαμορφωθεί από τα δύο «μεγάλα» κόμματα εξουσίας και στην ουσία δεν αφορούσε κανέναν της γενιάς μου. Αλλά βλέπω ότι όλο και περισσότεροι, νέοι, άνθρωποι ενδιαφέρονται πλέον για την Πολιτική. Κατανοούν πλέον ότι οι αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αφορούν τη ζωή τους, τα όνειρά τους, το μέλλον τους. Και δεν ανέχονται πλέον άλλοι να αποφασίζουν ερήμην τους, εις βάρος τους. Και αντιδρούν. Δραστηριοποιούνται. Και το βλέπω στους δρόμους, στις πορείες, στις δράσεις. Όταν είσαι 30 και 35 και μένεις ακόμα στο παιδικό δωμάτιο του πατρικού σου σπιτιού γιατί πληρώνεσαι 700 ευρώ, έχοντας βιώσει την ανεργία και με την ανασφάλεια για το αύριο να σε βαραίνει θα ασχοληθείς με την Πολιτική. Θα ενδιαφερθείς για το περιβάλλον. Πριν από μερικά χρόνια ήταν κλισέ το «οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική». Με ενοχλούσε, γιατί, εν μέρει, ήταν αληθινό. Αλλά το σωστό θα ήταν «οι νέοι δεν ασχολούνται με τα κόμματα». Τα δύο «μεγάλα» κόμματα, που δεν κάνουν πολιτική γιατί είναι πολύ απασχολημένα με τις μπίζνες τους και τις ανόητες φανφαρόνικες κόντρες τους.
Οι νέοι ενεργοποιήθηκαν. Το βλέπουμε στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Καινούργια πρόσωπα έρχονται. Και γνωρίζουν όλες τις μάχες που έχουμε δώσει στο Κοινοβούλιο και στους δρόμους. Και δεν τους είναι αρκετές! Θέλουν περισσότερα. Απαιτούν τα αυτονόητα.
Δεν είναι απαθείς οι νέοι. Και αυτό τρομάζει τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη ΝΔ. Γιατί δεν μπορούν να συνεχίσουν τα ψέματα τους, την ανυπαρξία προτάσεων να την ντύνουν με κενούς εντυπωσιασμούς και το χειρότερό τους... δεν έχουν όραμα. Δεν έχουν θέση. Δεν έχουν ΑΛΗΘΕΙΑ!
Πιστέψετε με, οι νέοι ασχολούνται πια με την Πολιτική. Όχι με τα τερτίπια των δύο «μεγάλων». Την Πολιτική με το «Π» κεφαλαίο. Και αυτό θα φέρει την ανατροπή.

Ποιες είναι οι προτεραιότητες του κόμματός σας για τα Δυτικά Προάστια;

Τα Δυτικά Προάστια θέλησαν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα ολόκληρη: ανεργία, σκουπίδια, άναρχη πολεοδομία, έλλειψη καθαριότητας, απουσία ελευθέρων χώρων για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, για όλους μας, υποβάθμιση των υπηρεσιών σε τομείς βασικούς, όπως η υγεία, η παιδεία και ο μακρύς κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί από τον καθένα και την καθεμία που κατοικούμε στα δυτικά προάστια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και με την δράση των μελών του στην τοπική κοινωνία, αλλά και με την κοινοβουλευτική του παρέμβαση έχει ως κυρία προτεραιότητα τα προβλήματα που αθροίζονται για όλους εμάς τους κατοίκους των συγκεκριμένων περιοχών. Χαρακτηριστικά αναφέρω, την περίπτωση του Ποικίλου Όρους.
Ενός από τους τελευταίους πνεύμονες ολόκληρου του λεκανοπεδίου μετά από όσα φρικτά έλαβαν χώρα το προηγούμενο διάστημα και μας στοίχησαν σε ανθρώπινες ζωές και χιλιάδες κατεστραμμένα στρέμματα δασικής έκτασης, γίνεται πιο επιτακτική η προστασία και η αξιοποίηση του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει προς όφελος όλων μας κι όχι των κατασκευαστικών. Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση, όπως άλλωστε και για την υπογειοποίηση των γραμμών του τρένου στους Αγ. Αναργύρους, για τον Ελαιώνα, τα στρατόπεδα, όπως αυτό του Χαϊδαρίου, που πρέπει να δοθούν-όπως μας έχουν υποσχεθεί τόσες φορές προεκλογικά για να το ξεχάσουν την επόμενη των εκλογών- στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι σε ιδιώτες για ευφάνταστα σχέδια με καρτ.
Ακόμα, όπως, γνωρίζετε, και γνωρίζουν οι αναγνώστες στα Δυτικά προάστια κατοικούμε 700.000 άνθρωποι κι έχουμε ουσιαστικά ενάμισι νοσοκομείο, αφού το Αττικό υπολειτουργεί. Τόσο για τη λειτουργία του συγκεκριμένου, όσο και για τη δημιουργία ενός νοσοκομείου παίδων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως παρέμβει, αλλά ο υπουργός Υγείας αρέσκεται να εξαγγέλει τη μείωση των ράντζων που τελικά δεν υλοποιείται και παραμένει ένα θέμα εσωκομματικού ξεκαθαρίσματος με τον προκάτοχό του.

Είστε Αιγαλεώτισσα. Τι θεωρείτε πως θα πρέπει να αλλάξει στην πόλη μας και πόσο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αιγάλεω. Και θέλω να το δω και να το ζήσω όπως του αξίζει. Θέλω το Αιγάλεω να γίνει ένας σύγχρονος Δήμος, με σεβασμό στον κάτοικο και όχι να παραμένει συνώνυμο της υποβάθμισης.
Καταρχήν, πρέπει να αλλάξει η δημοτική αρχή.
Υπήρξε ένα χρονικό διάστημα, που ζήσαμε το Αιγάλεω να αναπτύσσεται, να αλλάζει, να αποκτά όμορφους, καλαίσθητους χώρους, πάρκα. Ζήσαμε το Αιγάλεω καθαρό, αναφορά για τα πολιτιστικά δρώμενα ολόκληρου του λεκανοπεδίου. Ζήσαμε το Αιγάλεω να διεκδικεί και να πετυχαίνει την απόκτηση ιστορικών χώρων για τους πολίτες του.
Κι είναι πολλά χρόνια τώρα που ζούμε το Αιγάλεω να πηγαίνει προς τα πίσω και το γνωρίζουμε όλες κι όλοι οι κάτοικοι που ζούμε κι περπατάμε στους δρόμους του, ανεξάρτητα από πιο κόμμα ψηφίζουμε.
Κανένας καινούργιος χώρος δεν αποκτήθηκε, κανένας καινούργιος βρεφονηπιακός σταθμός δεν κτίστηκε, παρ’ όλες τις υποσχέσεις, κανένας χώρος στάθμευσης δεν δημιουργήθηκε, παρ’ όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες του σημερινού δημάρχου. Οι μπουλντόζες δίπλα στη Λεωφόρο Αθηνών παραμένουν στη θέση τους και με τη σημερινή δημοτική αρχή φαίνεται ότι δε θα τις «απειλήσει» καμία παιδική χαρά, όπως μας είχαν τάξει.
Όσον αφορά τον Ελαιώνα με μεμονωμένες πράξεις εφαρμογής και όχι με μια διεκδικητική πολιτική εις όφελος των Αιγαλεωτών, εάν συνεχίσουμε έτσι, θα χαθεί μια τεραστία ευκαιρία για όλους μας και θα προκληθεί ακόμα μεγαλύτερη περιβαλλοντική υποβάθμιση του τόπου μας.
Είναι κι άλλα πολλά τα προβλήματα, αλλά και εγώ και όλοι μας δεν θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Αυτές οι εκλογές ένα «μήνυμα» έδειξαν. Τα μεγάλα κόμματα δεν τα συμφέρει να το «δουν». Οι εποχές που οι πολίτες ήταν έρμαια των όποιων πολιτικών αποφάσεων έχουν περάσει. Οι νέοι δεν είναι αμέτοχοι. Και αυτό με γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη για το μέλλον του Αιγάλεω.
Δίκτυο τοπικών εφημερίδων «Η πόλη μας»
Αιγάλεω – Χαϊδάρι - Αγία Βαρβάρα - Κορυδαλλός