Δέκα τολμηρές ερωτήσεις ζητούν απάντηση

Αρκετές εκπλήξεις κρύβουν οι απαντήσεις των υποψήφιων βουλευτών στο ερωτηματολόγιο που τους απευθύναμε. Η αλήθεια είναι ότι οι ερωτήσεις μας ξεφεύγουν από τη σφαίρα του ξύλινου πολιτικού διαλόγου που αναπτύσσεται στις προεκλογικές περιόδους και προσπαθούν να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα, αναζητώντας απαντήσεις σε σύγχρονα πολιτικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα. Πάνω από όλα όμως αναζητήσαμε την προσωπική κλίμακα αξιών και τη στάση ζωής των αυριανών εκπροσώπων μας σε θέματα όπως τα ναρκωτικά, ο ρατσισμός και η ομοφοβία, τα παιδιά των μεταναστών, η οικονομική ανισότητα, το περιβάλλον, η ποινική τους κατάσταση, το Διαδίκτυο και οι σύγχρονες τεχνολογίες.Ρωτήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ τη Ρένα Δούρου και τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, υποψήφιους στη Β' Αθηνών. Από το ΚΚΕ ζητήσαμε απαντήσεις από τη Λιάνα Κανέλλη, υποψήφια στην Α' Αθήνας, και τον Σπύρο Χαλβατζή (Β' Αθήνας), ο οποίος ενώ δεν είχε πρόβλημα με τις ερωτήσεις μάς παρέπεμψε για τυπικούς λόγους έγκρισης στον Περισσό απ' όπου ενημερωθήκαμε ότι «είναι αρχή του Κόμματος οι υποψήφιοι να μην απαντούν σε προσωπικές ερωτήσεις». Από το ΠΑΣΟΚ απαντούν η Συλβάνα Ράπτη (Α' Αθήνας) και ο Μίμης Ανδρουλάκης (Β' Αθήνας) και από τη Ν.Δ. οι υποψήφιοι στη Β' Αθήνας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και ο ευρωβουλευτής Κωστής Χατζηδάκης. Το τι μας είπαν θα το δείτε αναλυτικά. Επισημαίνουμε τα εξής: * Μόνον η Λιάνα Κανέλλη παραδέχεται ότι έχει δοκιμάσει μαριχουάνα, ενώ μόνον ο Μ. Παπαγιαννάκης, αν και δεν ενδιαφέρθηκε για τέτοιους πειραματισμούς, αναφέρει ότι δεν συμφωνεί με την ποινικοποίηση της επιλογής αυτής.* Κανείς δεν έχει πρόβλημα να ρυθμιστεί η νομική πλευρά της συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων αλλά ο Μίμης Ανδρουλάκης αμφισβητεί ευθέως το θεσμό του γάμου λέγοντας «τι λύσσα είναι αυτή με το γάμο;».* Σκεπτικισμό ως προς την υιοθεσία παιδιού από ζευγάρι ομοφυλόφιλων εκφράζουν οι Κ. Χατζηδάκης, Σ. Ράπτη και Μ. Ανδρουλάκης. Ο Μ. Παπαγιαννάκης το συμπεριλαμβάνει στις ρυθμίσεις του συμφώνου διαβίωσης κατά το γαλλικό παράδειγμα το οποίο προτείνει, η Ρ. Δούρου διεκδικεί πλήρη ισονομία με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, ενώ η Λ. Κανέλλη παρατηρεί ότι «γεννήτορες είμαστε εν δυνάμει όλοι, γονείς μόνο κρινόμενοι ως τέτοιοι από τα παιδιά μας». Τέλος, ο Μ. Βαρβιτσιώτης δεν απαντά στο ερώτημα. * Κανείς και καμία δεν έχουν πρόβλημα με την εγκατάσταση στη γειτονιά τους μονάδας απεξάρτησης ή ψυχιατρικής κλινικής, ενώ ο Μ. Παπαγιαννάκης επισημαίνει ότι θα προτιμούσε να μη χρειάζονται υπογραφές για να λειτουργήσει η ευνομούμενη πολιτεία στο πλαίσιο των καθηκόντων της για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.* Πολύ θετικά βλέπουν οι περισσότεροι το να είναι ανάδοχοι ή να υιοθετήσουν παιδί άλλης φυλής ή εθνικότητας. Ο Μ. Βαρβιτσιώτης προτιμά να γίνει νονός για να εκχριστιανίσει ένα παιδί ενώ ο Κ. Χατζηδάκης να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει δικό του.* Γνώστες του προβλήματος με τα παιδιά των μεταναστών που όταν ενηλικιωθούν δεν έχουν άδεια παραμονής, θεωρούνται «ξένα» και κινδυνεύουν με απέλαση παρ' ότι έχουν γεννηθεί εδώ, είναι η Ρ. Δούρου, η Λ. Κανέλλη, ο Μ. Παπαγιαννάκης και ο Μ. Ανδρουλάκης, οι οποίοι απαιτούν και σχετική ρύθμιση με βάση το δίκαιο του τόπου γεννήσεως. Ο Μ. Βαρβιτσιώτης δεν απαντά.* Μόνον η Ρ. Δούρου θα έδινε και μάλιστα «ευχαρίστως» από το μισθό της για την ενίσχυση των χαμηλών εισοδηματικών ομάδων. Οι υπόλοιποι, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για «πράξη ελεημοσύνης», «λαϊκισμό» ή «διαφήμιση της φιλανθρωπίας», κάνουν λόγο για μέτρα ανακατανομής του εισοδήματος, ο Κ. Χατζηδάκης γενικολογεί και αποστασιοποιείται και ο Μ. Βαρβιτσιώτης -όπως μας έχει συνηθίσει- αποφεύγει να απαντήσει συγκεκριμένα.* Δεν έχουν καμία αντίρρηση στον ενδεχόμενο γάμο του παιδιού τους με αλλόθρησκο. Ωστόσο, η Ρ. Δούρου προβληματίζεται αφού η γενιά των 30άρηδων και των 700 ευρώ δεν μπορεί να ονειρεύεται τη δική της οικογένεια.* Μόνον ο Μ. Ανδρουλάκης έχει ποινικό παρελθόν από τη δικτατορία, ενώ η Ρ. Δούρου φοβάται ότι εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, πολλοί από όσους έχουν χρωματιστά παπούτσια και είναι στους δρόμους θα αποκτήσουν.* Ολους απασχολεί το θέμα της κοινωνικής ανισότητας και προτείνουν διάφορους τρόπους για την αντιμετώπισή της, ενώ δύο γυναίκες, η Σ. Ράπτη και η Ρ. Δούρου, κάνουν αναφορά και στις πρόσφατες καταστροφές.* Μόνον μία υποψήφια, η Ρ. Δούρου, δεν έχει αυτοκίνητο. Τέσσερις υποψήφιοι -Σ. Ράπτη, Μ. Ανδρουλάκης, Μ. Παπαγιαννάκης, Κ. Χατζηδάκης- έχουν εγκαταλείψει τα αυτοκίνητά τους σαν ένα πρώτο βήμα κατά της «δικτατορίας του αυτοκινήτου» και χρησιμοποιούν το μετρό για τις μετακινήσεις τους στην πόλη. Η Λ. Κανέλλη και ο Μ. Βαρβιτσιώτης δεν αφήνουν το Ι.Χ. τους, ο τελευταίος όμως λέει ότι στη γειτονιά του κυκλοφορεί με ποδήλατο. * Τρεις υποψήφιοι -Ρένα Δούρου, Μ. Ανδρουλάκης και Κ. Χατζηδάκης- έχουν δικό τους ιστολόγιο, οι υπόλοιποι τα παρακολουθούν, ωστόσο η Σ. Ράπτη δεν κρύβει ότι συνεχίζει να γοητεύεται από τη «Δημοκρατία της Αγοράς: να βλέπω το συνομιλητή μου, να ακούω ζωντανά τη χροιά της φωνής του, να παρατηρώ τη γλώσσα του σώματός του». Τέλος, η Λ. Κανέλλη παραδέχεται ότι η σχέση της με την μπλογκόσφαιρα είναι νηπιακή λόγω έλλειψης χρόνου.

Υποψήφιοι απαντούν για ναρκωτικά, ρατσισμό, οικονομική ανισότητα, περιβάλλον, διαδίκτυο, σύγχρονες τεχνολογίες
Αναζητώντας την προσωπική κλίμακα αξιών των υποψήφιων εκπροσώπων μας

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Εχετε δοκιμάσει κάποια ναρκωτική ουσία; Είστε υπέρ ή κατά του πειραματισμού; 2. Ποια είναι η γνώμη σας για τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και ποια για την υιοθεσία παιδιού από ζευγάρι ομοφυλόφιλων;3. Θα υπογράφατε υπέρ ή κατά της εγκατάστασης μονάδας απεξάρτησης ή ψυχιατρικής κλινικής στη γειτονιά σας;4. Θα γινόσασταν ανάδοχος ή θα υιοθετούσατε παιδί άλλης φυλής/εθνικότητας; Θα είχατε πρόβλημα να θεωρούνται Ελληνες τα παιδιά των ξένων που γεννιούνται εδώ;5. Θα δίνατε μέρος του μισθού σας κάθε μήνα σε άτομα με χαμηλές οικονομικές αποδοχές, όπως είναι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι κ.ά.;6. Θα συμφωνούσατε το παιδί σας να παντρευτεί αλλόθρησκο;7. Είχατε καταδίκη ή έχετε εκτίσει ποινή φυλάκισης στο παρελθόν;8. Σας ενοχλεί η αύξηση της ανισότητας στην Ελλάδα; Τι έχετε κάνει γι' αυτό;9. Θα πουλούσατε αύριο το πρωί το αυτοκίνητό σας και θα χρησιμοποιούσατε μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς, δίνοντας παράδειγμα φιλικής προς το περιβάλλον συμπεριφοράς;10. Ποια είναι η σχέση σας με την blogόσφαιρα;

ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ

Υποψήφια Β' Αθήνας, ΣΥΡΙΖΑ

1. Οχι, και δεν ήταν τυχαίο. Επίσης υπόσχομαι όταν θα γίνω πενήντα χρόνων να μην το αποκαλύψω τότε σε κάποια συνέντευξη, θέλοντας να ξεσκονίσω από πάνω μου το συντηρητισμό των απόψεών μου, όπως συνηθίζεται κατά καιρούς από διάφορους πολιτικούς και μη. Οι πειραματισμοί πάντως στη ζωή οδηγούν στο καινούργιο, οι εθισμοί πάλι όχι.

2. Οι νέες και οι νέοι του ΣΥΝ παλεύουμε για την κατοχύρωση του νομικού δικαιώματος στον πολιτικό γάμο. Τα θέματα των σεξουαλικών μειονοτήτων στην Ελλάδα παραμένουν σήμερα σταθερά εκτός συζήτησης, συνεπώς εκτός λύσεων. Ο νόμος της σιωπής που επιβάλλεται από την κοινωνία μέσα στην οικογένεια, το σχολείο, το στρατό και την εργασία και που βασίζεται στο μοντέλο «δεν ρωτάω, δεν θέλω να ξέρω», δεν βοηθάει τους μη ετεροφυλόφιλους να αποκτήσουν ώριμη ταυτότητα και να αναζητήσουν λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα. Αντ' αυτού, ο νέος ομοφυλόφιλος, η λεσβία και ο/η αμφιφυλόφιλος/η αναγκάζεται να οργανώσει τη ζωή του/της έτσι ώστε η κοινωνική και νομική έχθρα απέναντί του/της να τον/την επηρεάζει όσο γίνεται λιγότερο, με αποτέλεσμα οι μη ετεροφυλόφιλοι να ζουν «κρυμμένοι» μέσα σε έναν πλασματικό κόσμο, ο οποίος ούτε κοινωνικά κατοχυρώνεται, αλλά ούτε και νομικά.Οι μη ετεροφυλόφιλοι έχουν δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση στη νομοθετικά κατοχυρωμένη συνύπαρξη (όπως και οι ετεροφυλόφιλοι) και σε όσα αυτή η συνύπαρξη δημιουργεί. Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες έχουν ίδιο δικαίωμα στη δημιουργία οικογένειας με όποιους τρόπους αυτοί/ές διαθέτουν. Εχουν δικαίωμα να τεκνοποιούν και να αναγνωρίζουν τα παιδιά τους, να υιοθετούν και να ανατρέφουν ξένα παιδιά και να αναζητούν άλλες μεθόδους τεκνοποίησης, όπως και οι ετεροφυλόφιλοι. Η διαφορετική σεξουαλικότητά τους σε καμία περίπτωση δεν τους καθιστά χειρότερους γονείς. Επίσης έχουν ίδια δικαιώματα σε παροχές εγγάμων, γονικές άδειες, επιμέλειες τέκνων, συνταξιοδότησης, κληρονομιάς και γενικά όλα τα δικαιώματα, υποχρεώσεις και πλεονεκτήματα του γάμου.

3. Ναι. Και περισσότερο από την τυφλά ρατσιστική αντίδραση πολλών συμπολιτών μου, η οποία υποκινείται αρκετές φορές από τοπικούς άρχοντες της αυτοδιοίκησης, με ενοχλεί ο ελιτισμός όσων στέλνουν τις χωματερές και τις μονάδες στη γειτονιά του άλλου για να μην υποβαθμιστεί (sic) η δική του γειτονιά. Είναι ξέρετε πολύ εύκολο να κατηγορείς για ρατσισμό από το μπαλκόνι σου στο καταπράσινο προάστιο αμιγούς κατοικίας.

4. Βεβαίως. Οποιος/όποια θέλει να προσφέρει, να μοιραστεί με το μοναδικά απόλυτο τρόπο που είναι η ευθύνη ενός παιδιού, δεν αγαπά μονάχα τη δική του αναπαραγωγή γονιδίων. Γιατί τότε αυτό δεν είναι αγάπη, είναι πούρος ναρκισσισμός. Υπάρχουν 200.000 παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και που δεν τους χορηγείται πιστοποιητικό γεννήσεως. Ενα από αυτά είναι καλή μου φίλη. Παίξαμε μαζί στους δρόμους του Αιγάλεω, περιοχή που φιλοξενεί χρόνια τώρα μετανάστες από το Ιράκ, το Πακιστάν, τη Συρία. Ενας κρατικός τοίχος του παραλόγου ζητά να βγάλουν αυτά τα παιδιά πιστοποιητικό γεννήσεως στη χώρα καταγωγής των γονέων τους. Και όταν συμπληρώσουν δεκαοκτώ χρόνια να περάσουν από τις ίδιες διαδικασίες που πέρασαν και οι γονείς τους: παράβολα, ένσημα, ουρές... Ταλαιπωρία. Σ' αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν ως Ελληνες, θεωρούν τους εαυτούς τους Ελληνες, ξαφνικά στα δεκαοκτώ τούς λέμε ότι είναι «ξένα». Σαν να έφτασαν μόλις χθες στην Ελλάδα. Και μένουν μετέωρα να τα ταλαιπωρεί η μόνη πατρίδα που γνώρισαν. Η Ελλάδα δεν επιφυλάσσει την ίδια μοίρα με αυτή που επιφύλαξαν άλλες χώρες στα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών.Εδώ και χρόνια, λοιπόν, υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα που δεν είναι μονάχα ανθρωπιστικό, είναι πολιτικό. Οι μετανάστες θα είναι πολίτες τρίτης κατηγορίας ή θα γίνουν κάποτε ισότιμοι, με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις; Θα γίνουν μέλη της ελληνικής κοινωνίας ή θα βρίσκονται απέναντί της;

5. Ευχαρίστως να δώσω κι άλλα πέρα από αυτά που φορολογούμαι ως μισθωτή για να υπάρχει πρόνοια για όλες τις ομάδες του πληθυσμού που πλήττονται. Μονάχα που τα λεφτά αυτά φτάνουν πιο εύκολα στα νησιά Καϊμάν απ' ό,τι στους συνταξιούχους. Παλεύουμε όχι για να μοιράσουμε τη μιζέρια μας και να πάμε όλοι προς τα κάτω. Παλεύουμε γι' αυτά που δικαιούμαστε και μας τα στερούν, αφού προτεραιότητα έχουν την ισχυρή οικονομία του χρηματιστηρίου, των ομολόγων, της JP Morgan και των συντάξεων των 400 ευρώ. Ορθότερα, για τη δική μας γενιά δεν υπάρχει πρόβλεψη για σύνταξη καθόλου.

6. Εννοείται. Βασική προϋπόθεση όμως είναι να αποκτήσω παιδιά. Η γενιά των συμβασιούχων και των 700 ευρώ, η γενιά των 30άρηδων δεν δικαιούται στο σπίτι των γονιών που μένει ακόμα να ονειρεύεται τη δική της οικογένεια. Τα μέτρα που έχει προτείνει τόσες φορές ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς για να μπορέσουμε οι νέοι και οι νέες του τόπου να σταθούμε στα πόδια μας καταψηφίζονται στη Βουλή, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Τα χρήματα υπάρχουν για να δίνονται σε μίζες δομημένων κι αδόμητων ομολόγων.

7. Οχι. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση πολλές και πολλοί από εμάς που έχουμε χρωματιστά παπούτσια κι είμαστε στους δρόμους για να παλέψουμε απέναντι στα ακούνητα στρατιωτάκια του κ. Πολύδωρα, θα εκτίσουμε. Ας ετοιμαστούν, να χτίσουν μεγάλες φυλακές, γιατί οι νέες και οι νέοι που διεκδικούμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, που δεν θέλουμε να στριμώξουμε το παρόν και το μέλλον μας στα σχέδιά τους, τα οποία δεν περιλαμβάνουν πια ούτε την αναπνοή μας, που διεκδικήσαμε δίπλα στο δήμαρχο Χρήστο Κορτζίδη το δικαίωμά μας να χαιρόμαστε ελεύθερα το μπλε του ουρανού και της θάλασσας του τόπου μας, είμαστε πολλοί.

8. Φαντάζομαι, όλοι θα σας απαντήσουν ότι τους ενοχλεί. Τον κ. Καραμανλή πρώτα από όλα, σύμφωνα με τις από καιρού εις καιρόν εξαγγελίες του. Δυστυχώς δεν κάνει τίποτε. Ή μάλλον κάνει, εργάζεται ώστε να αυξηθεί η ανισότητα μεταξύ μας. Οσες νέες και νέοι συστρατευόμαστε με το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς παλεύουμε με την ανατρεπτική δυναμική των κινημάτων στους δρόμους και την ίδια στιγμή στηρίζουμε το μοναδικό κόμμα που προτείνει μέτρα που διασφαλίζουν στους νέους και στις νέες το δικαίωμα στην εργασία, στη δημόσια δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή μετά από όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες.

9. Δεν έχω αυτοκίνητο. Και με ενοχλεί αφάνταστα που όλοι όσοι κόπτονται στα φυλλάδια και τα προγράμματά τους για το περιβάλλον, αγνοούν την τιμή του απλού εισιτηρίου. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σπαταλά ο κ. Λιάπης για τα διαφημιστικά του υπουργείου Μεταφορών και την ενίσχυση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά όποιος τον είδε μέσα σε τρόλεϊ παρακαλώ να σηκώσει το χέρι του.

10. Λίγο καιρό πριν σκαρώσαμε πολύ πρόχειρα με κολλητούς ένα blog (www.dourou.blogspot.com), αλλά τώρα απαντώ κυρίως στο www.neolaia.gr. Αρχικά ήμουν πολύ επιφυλακτική, ιδίως μετά την υποψηφιότητά μου με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν θέλω να τσουβαλιαστώ ανάμεσα σε όλους αυτούς τους υποψηφίους ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. που ανακάλυψαν την τεχνολογία και το Διαδίκτυο ως προεκλογικό εργαλείο. Γραμματείς και παρατρεχάμενοι απευθύνονται κι απαντούν στους νέους ανθρώπους με έναν ξύλινο τρόπο, αφού υπολογίζουν ότι η πίτα των νέων ψηφοφόρων είναι αρκετά μεγάλη. Μας ξεχνούν την επόμενη, όμως, των εκλογών και οι ιστοσελίδες τους μένουν under construction έως την επόμενη τετραετία. Στην blogόσφαιρα βρισκόμαστε όλες κι όλοι όσοι είμαστε ενάντια σε κλίκες και πληροφορίες που φτάνουν μόνο σε λίγους, οι οποίοι μας εμπαίζουν χαμογελώντας με νόημα στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων. Κι είμαστε πολλοί και πολλές.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 15/09/2007