ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
1) Το 5ο Συνέδριο και η εκλογή νέας ηγεσίας στο ΣΥΝ πραγματοποιούνται σε οριακές για το πολιτικό σύστημα της χώρας συνθήκες.
Η ταυτόχρονη φθορά και κρίση των δύο εκφραστών του μεταπολιτευτικού δικομματισμού φανερώνει την πλήρη απονομιμοποίηση του συναινετικού πλαισίου της εφαρμοζόμενης πολιτικής και την αδυναμία ων σημερινών πολιτικών ηγεσιών να αναδιαμορφώσουν το πλαίσιο αυτό και να δημιουργήσουν με την πολιτική τους νέες σχέσεις εμπιστοσύνης.
Στο έδαφος αυτής της δομικής κρίσης τα φαινόμενα διαφθοράς αποκτούν ιδιαίτερη σημασία καθώς οδηγούν σε ευθεία αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του και όχι απλά στην αμφισβήτηση κάποιων προσώπων.
Το ουσιαστικότερο είναι ότι οι πολίτες έχουν μειωμένες προσδοκίες.
2) Στο πλαίσιο αυτό η εκλογή της νέας ηγεσίας στον ΣΥΝ αποκτά καίρια, συμβολική σημασία. Ο ΣΥΝ έχει σήμερα την δυνατότητα όχι απλά να εισπράξει μέρος της φθοράς του δικομματισμού, αλλά και να αποτελέσει μια από τις κύριες δυνάμεις που θα συμβάλλουν στην αλλαγή του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης, στην αλλαγή της διάταξης και του συσχετισμού μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας για την έξοδο από την σημερινή κρίση.
Είναι βέβαια φανερό ότι για να τα πετύχει όλα αυτά απαιτείται πολιτικό σχέδιο, συγκεκριμένη στρατηγική και ριζικές αλλαγές στην οργανωτική μας λειτουργία που θα ανταποκρίνεται στις νέες δυνατότητες και προσδοκίες. Αλλαγές που θα πρέπει να στηρίζονται και σε μια νέα εσωκομματική κουλτούρα που θα κρατάει όλα τα θετικά από την ύπαρξη των ιδεολογικών ρευμάτων και θα μας απαλλάσσει από όλα τα αρνητικά που τα μετατρέπουν σε μηχανισμούς αναπαραγωγής. Μπορούμε να δούμε την ανάπτυξη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με την νέα γενιά στο προσκήνιο χωρίς προσωπικό άγχος.
Όμως στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα, είναι ο συμβολισμός αυτής τη νέας πορείας του ΣΥΝ, που συμπυκνώνεται στην εκλογή της νέας ηγεσίας του.
3) Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο υποστηρίζουμε ότι η εκλογή του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να συμβολίσει κατά τον καλύτερο τρόπο σήμερα την απόφαση του ΣΥΝ να ακολουθήσει μια τολμηρή στρατηγική ανατροπής των σημερινών ισορροπιών σε όλο το πολιτικό σκηνικό, μια τολμηρή πολιτική ανατροπής του μεταπολιτευτικού πολιτικού πλαισίου, μια τολμηρή πολιτική μετατροπής ξανά της Αριστεράς σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και σε δύναμη που θα διεκδικεί να σφραγίσει την πορεία της χώρας.
Η ριζοσπαστικότητα, η τόλμη και η ανατρεπτικότητα που φανερώνει μια τέτοιου τύπου διαφορετική και όχι ανταγωνιστική επιλογή για την ηγεσία του κόμματος σήμερα, είναι τα στοιχεία που αναζητά ο ελληνικός λαός ως απάντηση στην κρίση που διαβρώνει την πολιτική μας ζωή.
4) Βεβαίως η εκλογή Προέδρου πρέπει να συνοδευτεί από την διαμόρφωση μιας ηγετικής ομάδας ικανής να συλλάβει την έκταση της σημερινής κρίσης και τις δυνατότητες που έχει ο ΣΥΝ, να δώσει νέα ώθηση στη συλλογική λειτουργία του κόμματος και ταυτόχρονα να διαμορφώσει την αναγκαία στρατηγική.
Τέλος αυτή η εκλογή Προέδρου πρέπει να συνοδευτεί από μια πολιτική απόφαση του Συνεδρίου που να αξιοποιεί θετικά τις θέσεις του Συνεδρίου και να διαμορφώνει ένα πολιτικό πλαίσιο που να χαρακτηρίζεται από την ευρύτητα που οι συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες απαιτούν και επιβάλλουν.
Τα μέλη της ΚΠΕ
Δούρου Ρένα, Θεοδωρακοπούλου Νατάσσα, Καραγκουλές Δημήτρης, Πιτσιόρλας Στέργιος, Πουλάκης Κώστας, Φιλίνης Κώστας
29.1.08
ΠΕΜΠΤΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 6 μμ: ΣΙΩΠΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (Μπουμπουλίνας 22)
Σε σιωπηρή διαμαρτυρία την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου στις 6 μμ έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού (Μπουμπουλίνας 22), ενάντια στην προσβλητική αντιμετώπιση της πολιτιστικής μας ζωής από την πολιτική ηγεσία και πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και για να κατακτήσει ο Πολιτισμός τη δική του θέση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, καλούν καλλιτέχνες και προσωπικότητες από το χώρο του Πολιτισμού που συναντήθηκαν σήμερα (25/1/2008) μετά από πρόσκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σε αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Την πρωτοβουλία ήδη στηρίζουν οι παρακάτω:
Νάντια Βαλαβάνη, Γιάννης Βαλαβανίδης, Χάρης Βρόντος, Γιώργος Γραμματικάκης, Μιχάλης Γρηγορίου, Πόπη Διαμαντάκου, Γιάννης Ζουγανέλης, Δημήτρης Ζουρούδης, Κώστας Θωμαϊδης, Λάκης Καραλης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Δημήτρης Καταλειφός, Κοντογεωργίου Ειρήνη, Χριστόφορος Λιοντάκης, Νίκος Πλάτανος, Θέμης Ροδαμίτης, Ντοντό Σαντοριναίου, Δημήτρης Σεβαστάκης, Μαρία Σκούπα, Μανώλης Φάμελος, ʼννα Φιλίνη.
Η πρωτοβουλία είναι ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους του Πολιτισμού.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (Μπουμπουλίνας 22)
Σε σιωπηρή διαμαρτυρία την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου στις 6 μμ έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού (Μπουμπουλίνας 22), ενάντια στην προσβλητική αντιμετώπιση της πολιτιστικής μας ζωής από την πολιτική ηγεσία και πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και για να κατακτήσει ο Πολιτισμός τη δική του θέση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, καλούν καλλιτέχνες και προσωπικότητες από το χώρο του Πολιτισμού που συναντήθηκαν σήμερα (25/1/2008) μετά από πρόσκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σε αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Την πρωτοβουλία ήδη στηρίζουν οι παρακάτω:
Νάντια Βαλαβάνη, Γιάννης Βαλαβανίδης, Χάρης Βρόντος, Γιώργος Γραμματικάκης, Μιχάλης Γρηγορίου, Πόπη Διαμαντάκου, Γιάννης Ζουγανέλης, Δημήτρης Ζουρούδης, Κώστας Θωμαϊδης, Λάκης Καραλης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Δημήτρης Καταλειφός, Κοντογεωργίου Ειρήνη, Χριστόφορος Λιοντάκης, Νίκος Πλάτανος, Θέμης Ροδαμίτης, Ντοντό Σαντοριναίου, Δημήτρης Σεβαστάκης, Μαρία Σκούπα, Μανώλης Φάμελος, ʼννα Φιλίνη.
Η πρωτοβουλία είναι ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους του Πολιτισμού.
Εκτός από το «ροζ» υπάρχει και το πράσινο.
Έχουν περάσει κιόλας έξι μήνες από τότε που η Ελλάδα πένθησε το χαμό δεκάδων συμπολιτών μας, αλλά και την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Κάποιοι επιτήδειοι "παρηγορήθηκαν" με τις επιταγές των 3000 ευρώ, ενώ οι πιο εύπιστοι με τις υποσχέσεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Σαν ανέκδοτο ηχούν πλέον οι δηλώσεις του πρωθυπουργού "όπου υπήρχε δάσος, θα γίνει δάσος".
Οι κυβερνητικές πολιτικές στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και την Πελοπόννησο είναι απολύτως χαρακτηριστικές. Για να μη μιλήσουμε για το πολυδιαφημισμένο Πάρκο του Ελληνικού, διότι θα πέσει το τσιμέντο να μας πλακώσει. Στις αυθόρμητες διαμαρτυρίες χιλιάδων Ελλήνων έξω από τη βουλή, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για σειρά μέτρων που εξαντλήθηκαν σε τηλεμαχίες παραθύρων μεταξύ κοινοταρχών και υπευθύνων για τις αποζημιώσεις.
Έξι μήνες μετά οι πυρόπληκτοι του Αυγούστου παλεύουν με τις πλημμύρες, ταΐζουν τα ζωντανά τους με υπερκοστολογημένες τροφές και παρακολουθούν ομιλούσες κεφαλές στα τηλεπαράθυρα που αναλύουν φωτογραφίες ροζ περιεχομένου. Όσο κι εάν επιχειρείται να περιοριστεί η τραγική υπόθεση Ζαχόπουλου στις ροζ πτυχές μιας εξωσυζυγικής ιστορίας, αυτό που αναδεικνύεται και γίνεται αντιληπτό και από τον πλέον αφελή είναι η παθογένεια του ευρύτερου πολιτικού συστήματος, οι χρόνιες παθήσεις όχι μόνο της εκτελεστικής, αλλά και της δικαστικής εξουσίας και της δημοσιογραφίας.
Παθήσεις που σε μια χώρα «κολλητών» δεν επιτρέπουν το σχεδιασμό μακροπρόθεσμων πολιτικών και την υλοποίηση μέτρων για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ανεργία που πλήττει τους νέους, το ασφαλιστικό, η υγεία, πολλώ δε μάλλον μια σοβαρή στρατηγική για το περιβάλλον, για την ίδια μας δηλαδή τη ζωή.
Έως πρότινος, οι "ενεργοί" νέοι και νέες, όπως όσοι ανήκουν σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) ή σε κόμματα με περιβαλλοντικές ευαισθησίες(ΣΥΝ), αντιμετωπίζονταν με απαξίωση και καχυποψία: οι πρώτοι, ως απολίτικοι, ο δεύτερος ως κόμμα που δεν έχει προτεραιότητες σημαντικές στον προγραμματικό του λόγο, όπως η περιβόητη αειφόρος ανάπτυξη-λες και το ένα πάει ξέχωρα από το άλλο.
Φτάσαμε το καλοκαίρι να αμυνόμαστε, να υπερασπιζόμαστε και εντέλει να διαδηλώνουμε για το αυτονόητο: την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί και που εμείς, με την αλαζονεία και την αλόγιστη χρήση του, καταστρέψαμε και συνεχίζουμε να το καταστρέφουμε ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, ως αν να έχουμε εξασφαλίσει τη μετάβασή μας σε κάποια άλλη γωνιά του Γαλαξία.
Σήμερα, δεν χρειάζεται πια όσοι και όσες έχουμε λοιδορηθεί για αφέλεια ή πολιτική αστοχία να απολογούμαστε. Είναι η ίδια η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρος ο πλανήτης που απαντά για εμάς. Μονάχα που στην πολιτική και στη ζωή γενικότερα δεν είναι πάντα ευχάριστο να δικαιώνεσαι.
Όσες και όσοι εθελοντικά βρεθήκαμε στην κατάσβεση της φωτιάς του Υμηττού κοιτάξαμε προς τα κάτω και αντιμετωπίσαμε το μοναδικό δάσος που δε φαίνεται να απειλείται άμεσα : το δάσος των κεραιών και των κλιματιστικών, εκείνο το οποίο ευθύνεται μεταξύ άλλων για την αύξηση της θερμοκρασίας και το αβίωτο της ζωής μας στο λεκανοπέδιο. Οι προτάσεις για την καταστροφή του συγκεκριμένου δάσους υπάρχουν και όλα δείχνουν ότι πρέπει να αρχίσουν να υλοποιούνται από... ΧΘΕΣ.
Προτάσεις πολύ συγκεκριμένες αρκεί η ευαισθησία και η προσοχή όλων και εννοώ κυρίως αυτών που ασκούν την εξουσία σήμερα να είναι στραμμένη προς την υλοποίηση άπλων μέτρων, όπως οι πράσινες ταράτσες κι όχι στα «πράσσειν άλογα», τα μπλε ομόλογα και τα ροζ DVD.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι πράσινες στέγες βελτιώνουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας (παράγουν οξυγόνο, φιλτράρουν τη σκόνη), αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της επίδρασης της Αστικής Θερμικής Νησίδας (το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης σε σχέση με τα προάστια), και βεβαίως συμβάλλουν στην ορθολογική διαχείριση του νερού και στην ισόρροπη αστική διαβίωση (βιότοπος για πουλιά, πεταλούδες).
Οι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, αλλά και ηχομόνωση. Σε ένα καλά μονωμένο κτίριο η χρήση του κλιματιστικού και του καλοριφέρ μειώνεται σημαντικά. Συνοπτικά, το χαμηλότερο ενεργειακό κόστος, το χαμηλότερο επίπεδο θορύβου, τα μειωμένα έξοδα συντήρησης και η μεγάλη αισθητική αναβάθμιση των μη χρησιμοποιούμενων χώρων, αποτελούν απτά πλεονεκτήματα που ανεβάζουν την αξία κτιρίων ή και ολόκληρων γειτονιών.
Αναβαθμίζουν τη ζωή όλων μας σήμερα κι όχι αύριο. Μας επιτρέπουν να κοιτάμε με αισιοδοξία το μέλλον μας κι όχι μέσα από τη χυδαιότητα των ροζ γυαλιών τους. Γιατί εκτός από το «ροζ» υπάρχει και το πράσινο...
της Ρένας Δούρου εφημερίδα Παρασκήνιο 18/01/2008
Οι κυβερνητικές πολιτικές στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και την Πελοπόννησο είναι απολύτως χαρακτηριστικές. Για να μη μιλήσουμε για το πολυδιαφημισμένο Πάρκο του Ελληνικού, διότι θα πέσει το τσιμέντο να μας πλακώσει. Στις αυθόρμητες διαμαρτυρίες χιλιάδων Ελλήνων έξω από τη βουλή, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για σειρά μέτρων που εξαντλήθηκαν σε τηλεμαχίες παραθύρων μεταξύ κοινοταρχών και υπευθύνων για τις αποζημιώσεις.
Έξι μήνες μετά οι πυρόπληκτοι του Αυγούστου παλεύουν με τις πλημμύρες, ταΐζουν τα ζωντανά τους με υπερκοστολογημένες τροφές και παρακολουθούν ομιλούσες κεφαλές στα τηλεπαράθυρα που αναλύουν φωτογραφίες ροζ περιεχομένου. Όσο κι εάν επιχειρείται να περιοριστεί η τραγική υπόθεση Ζαχόπουλου στις ροζ πτυχές μιας εξωσυζυγικής ιστορίας, αυτό που αναδεικνύεται και γίνεται αντιληπτό και από τον πλέον αφελή είναι η παθογένεια του ευρύτερου πολιτικού συστήματος, οι χρόνιες παθήσεις όχι μόνο της εκτελεστικής, αλλά και της δικαστικής εξουσίας και της δημοσιογραφίας.
Παθήσεις που σε μια χώρα «κολλητών» δεν επιτρέπουν το σχεδιασμό μακροπρόθεσμων πολιτικών και την υλοποίηση μέτρων για την αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ανεργία που πλήττει τους νέους, το ασφαλιστικό, η υγεία, πολλώ δε μάλλον μια σοβαρή στρατηγική για το περιβάλλον, για την ίδια μας δηλαδή τη ζωή.
Έως πρότινος, οι "ενεργοί" νέοι και νέες, όπως όσοι ανήκουν σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) ή σε κόμματα με περιβαλλοντικές ευαισθησίες(ΣΥΝ), αντιμετωπίζονταν με απαξίωση και καχυποψία: οι πρώτοι, ως απολίτικοι, ο δεύτερος ως κόμμα που δεν έχει προτεραιότητες σημαντικές στον προγραμματικό του λόγο, όπως η περιβόητη αειφόρος ανάπτυξη-λες και το ένα πάει ξέχωρα από το άλλο.
Φτάσαμε το καλοκαίρι να αμυνόμαστε, να υπερασπιζόμαστε και εντέλει να διαδηλώνουμε για το αυτονόητο: την προστασία του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί και που εμείς, με την αλαζονεία και την αλόγιστη χρήση του, καταστρέψαμε και συνεχίζουμε να το καταστρέφουμε ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, ως αν να έχουμε εξασφαλίσει τη μετάβασή μας σε κάποια άλλη γωνιά του Γαλαξία.
Σήμερα, δεν χρειάζεται πια όσοι και όσες έχουμε λοιδορηθεί για αφέλεια ή πολιτική αστοχία να απολογούμαστε. Είναι η ίδια η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρος ο πλανήτης που απαντά για εμάς. Μονάχα που στην πολιτική και στη ζωή γενικότερα δεν είναι πάντα ευχάριστο να δικαιώνεσαι.
Όσες και όσοι εθελοντικά βρεθήκαμε στην κατάσβεση της φωτιάς του Υμηττού κοιτάξαμε προς τα κάτω και αντιμετωπίσαμε το μοναδικό δάσος που δε φαίνεται να απειλείται άμεσα : το δάσος των κεραιών και των κλιματιστικών, εκείνο το οποίο ευθύνεται μεταξύ άλλων για την αύξηση της θερμοκρασίας και το αβίωτο της ζωής μας στο λεκανοπέδιο. Οι προτάσεις για την καταστροφή του συγκεκριμένου δάσους υπάρχουν και όλα δείχνουν ότι πρέπει να αρχίσουν να υλοποιούνται από... ΧΘΕΣ.
Προτάσεις πολύ συγκεκριμένες αρκεί η ευαισθησία και η προσοχή όλων και εννοώ κυρίως αυτών που ασκούν την εξουσία σήμερα να είναι στραμμένη προς την υλοποίηση άπλων μέτρων, όπως οι πράσινες ταράτσες κι όχι στα «πράσσειν άλογα», τα μπλε ομόλογα και τα ροζ DVD.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι πράσινες στέγες βελτιώνουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας (παράγουν οξυγόνο, φιλτράρουν τη σκόνη), αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της επίδρασης της Αστικής Θερμικής Νησίδας (το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης σε σχέση με τα προάστια), και βεβαίως συμβάλλουν στην ορθολογική διαχείριση του νερού και στην ισόρροπη αστική διαβίωση (βιότοπος για πουλιά, πεταλούδες).
Οι πράσινες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνωση, αλλά και ηχομόνωση. Σε ένα καλά μονωμένο κτίριο η χρήση του κλιματιστικού και του καλοριφέρ μειώνεται σημαντικά. Συνοπτικά, το χαμηλότερο ενεργειακό κόστος, το χαμηλότερο επίπεδο θορύβου, τα μειωμένα έξοδα συντήρησης και η μεγάλη αισθητική αναβάθμιση των μη χρησιμοποιούμενων χώρων, αποτελούν απτά πλεονεκτήματα που ανεβάζουν την αξία κτιρίων ή και ολόκληρων γειτονιών.
Αναβαθμίζουν τη ζωή όλων μας σήμερα κι όχι αύριο. Μας επιτρέπουν να κοιτάμε με αισιοδοξία το μέλλον μας κι όχι μέσα από τη χυδαιότητα των ροζ γυαλιών τους. Γιατί εκτός από το «ροζ» υπάρχει και το πράσινο...
της Ρένας Δούρου εφημερίδα Παρασκήνιο 18/01/2008
23.1.08
12 νέοι εικαστικοί καλλιτέχνες ΙΙ
Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων και η εφημερίδα «Αυγή» σας προσκαλούν στα εγκαίνια έκθεσης με έργα των εικαστικών που παρουσιάστηκαν μέσα από τις σελίδες των «αναγνώσεων», της «Κυριακάτικης Αυγής».
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008, ώρα 19:30
Στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» (Ηρακλειδών 66&Θεσσαλονίκης-Θησείο.
Συμμετέχουν οι: Τερέζα Ανταράκη, Πατρίτσια-Ευγενία Δεληγιάννη, Γιάννης Διαμαντής, Γιάννης Καβαλάρης, Βάνα Ντατσούλη, Βασιλης Πέρρος, Κώστας Πλέσσας, Νίκος Σεπεντζόγλου, Δήμητρα Τζίβελου, Λωρέττα Τσαβάκη, Κατερίνα Χαδουλού, Ιωάννα Φραγκούλη.
Διάρκεια έκθεσης: 25 Ιανουαρίου-20 Φεβρουαρίου 2008, 9:00-13:00&17:00-21:00
εκτός Δευτέρας & απογεύματος Κυριακής.
Επιμέλεια έκθεσης: Λήδα Καζαντζάκη, Ιστορικός Τέχνης
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008, ώρα 19:30
Στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» (Ηρακλειδών 66&Θεσσαλονίκης-Θησείο.
Συμμετέχουν οι: Τερέζα Ανταράκη, Πατρίτσια-Ευγενία Δεληγιάννη, Γιάννης Διαμαντής, Γιάννης Καβαλάρης, Βάνα Ντατσούλη, Βασιλης Πέρρος, Κώστας Πλέσσας, Νίκος Σεπεντζόγλου, Δήμητρα Τζίβελου, Λωρέττα Τσαβάκη, Κατερίνα Χαδουλού, Ιωάννα Φραγκούλη.
Διάρκεια έκθεσης: 25 Ιανουαρίου-20 Φεβρουαρίου 2008, 9:00-13:00&17:00-21:00
εκτός Δευτέρας & απογεύματος Κυριακής.
Επιμέλεια έκθεσης: Λήδα Καζαντζάκη, Ιστορικός Τέχνης
Ο φιλόσοφος Badiou στην Αθήνα στις 29 και 30-1-2008
Ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Badiou θα βρίσκεται στην Αθήνα σε δυο εκδηλώσεις στις 29 και 30 Ιανουαρίου 2008.
Η πρώτη εκδήλωση είναι η διάλεξη του Badiou, με θέμα Περί Πολέμου, η οποία θα γίνει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ώρα 19:00 μμ, στις 29 Ιανουαρίου 2008. Η εκδήλωση αυτή θα είναι ανοικτή για το κοινό.
Η δεύτερη εκδήλωση είναι το σεμινάριο στα πλαίσιο των δραστηριοτήτων του περιοδικού αλήthεια, που θα δώσει ο Badiou, με θέμα Εισαγωγή στο Είναι και το Συμβάν και τις Λογικές των Κόσμων, στις 30 Ιανουαρίου 2008. Η προσέλευση στο σεμινάριο θα γίνει με προσκλήσεις - οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να απευθυνθούν στο Δημήτρη Βεργέτη, διευθυντή έκδοσης του περιοδικού αλήthεια. Το φιλοσοφικό και ηθικο-πολιτικό συγγραφικό έργο του Alain Badiou είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Δυο πολύ σημαντικοί σταθμοί του έργου του είναι το βιβλίο-του του 1988 Το Είναι και το Συμβάν (L'être et l'événement, Seuil, 1988, στα αγγλικά: Being and Event, Continuum, 2005) και το βιβλίο-του του 2006 Το Είναι και το Συμβάν: Τόμος 2, Οι Λογικές των Κόσμων (L'Etre et l'événement: Tome 2, Logiques des mondes, Seuil, 2006, με την αγγλική μετάφραση, από τον Alberto Toscano, αναμενόμενη να εκδοθεί στα τέλη του 2008 ή τις αρχές του 2009).
Η πρώτη εκδήλωση είναι η διάλεξη του Badiou, με θέμα Περί Πολέμου, η οποία θα γίνει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ώρα 19:00 μμ, στις 29 Ιανουαρίου 2008. Η εκδήλωση αυτή θα είναι ανοικτή για το κοινό.
Η δεύτερη εκδήλωση είναι το σεμινάριο στα πλαίσιο των δραστηριοτήτων του περιοδικού αλήthεια, που θα δώσει ο Badiou, με θέμα Εισαγωγή στο Είναι και το Συμβάν και τις Λογικές των Κόσμων, στις 30 Ιανουαρίου 2008. Η προσέλευση στο σεμινάριο θα γίνει με προσκλήσεις - οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να απευθυνθούν στο Δημήτρη Βεργέτη, διευθυντή έκδοσης του περιοδικού αλήthεια. Το φιλοσοφικό και ηθικο-πολιτικό συγγραφικό έργο του Alain Badiou είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Δυο πολύ σημαντικοί σταθμοί του έργου του είναι το βιβλίο-του του 1988 Το Είναι και το Συμβάν (L'être et l'événement, Seuil, 1988, στα αγγλικά: Being and Event, Continuum, 2005) και το βιβλίο-του του 2006 Το Είναι και το Συμβάν: Τόμος 2, Οι Λογικές των Κόσμων (L'Etre et l'événement: Tome 2, Logiques des mondes, Seuil, 2006, με την αγγλική μετάφραση, από τον Alberto Toscano, αναμενόμενη να εκδοθεί στα τέλη του 2008 ή τις αρχές του 2009).
21.1.08
Υποψηφιότητα Αλέξη Τσίπρα
«Εκτιμώ ότι στην παρούσα φάση και μετά το ελπιδοφόρο εκλογικό αποτέλεσμα για το ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα είναι η καταλληλότερη».
Τόνισε επίσης ότι «η θέση της δεν εκπορεύεται από ηλικιακή αλληλεγγύη, από την αλληλεγγύη της ίδιας κομματικής γενιάς. Οι προσδοκίες που εγείρει η ανάληψη της θέσης του προέδρου του ΣΥΝ από τον Αλέξη Τσίπρα αφορούν την ανάγκη για ριζικές αλλαγές στον κομματικό οργανισμό.
Το ζητούμενο δεν είναι να αντικατασταθεί το Α της κομματικής επετηρίδας και ιεραρχίας του συντρόφου Αλέκου Αλαβάνου από το Α του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα, αλλά να επιδιώξουμε αφενός την εισροή πολλών νέων ανθρώπων (απαραίτητα σε ηλικία αλλά και στη πολιτική ματιά ) από το χώρο των νέων και των παλιών κοινωνικών κινημάτων στο κομματικό οργανισμό που θα συμβάλλουν στην οργανωτική και πολιτική αναζωογόνησή του και αφετέρου την ουσιαστική αξιοποίηση της νεολαίας του κόμματος και άλλων νέων μελών στα κέντρα αποφάσεων.
Υποστηρίζω την υποψηφιότητα Τσίπρα για τα εχέγγυα που φαίνεται να δίνει ο Αλέξης για μια ουσιαστική ανανέωση πέρα της ηλικίας που τόσο έχει ανάγκη η ριζοσπαστική αριστερά και το πολιτικό σύστημα».
Μιλώντας στον Ρ/Σ «στο Κόκκινο» (105.5) η Ρένα Δούρου, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ για τις υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του ΣΥΝ στο επικείμενο 5ο συνέδριο.
Τόνισε επίσης ότι «η θέση της δεν εκπορεύεται από ηλικιακή αλληλεγγύη, από την αλληλεγγύη της ίδιας κομματικής γενιάς. Οι προσδοκίες που εγείρει η ανάληψη της θέσης του προέδρου του ΣΥΝ από τον Αλέξη Τσίπρα αφορούν την ανάγκη για ριζικές αλλαγές στον κομματικό οργανισμό.
Το ζητούμενο δεν είναι να αντικατασταθεί το Α της κομματικής επετηρίδας και ιεραρχίας του συντρόφου Αλέκου Αλαβάνου από το Α του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα, αλλά να επιδιώξουμε αφενός την εισροή πολλών νέων ανθρώπων (απαραίτητα σε ηλικία αλλά και στη πολιτική ματιά ) από το χώρο των νέων και των παλιών κοινωνικών κινημάτων στο κομματικό οργανισμό που θα συμβάλλουν στην οργανωτική και πολιτική αναζωογόνησή του και αφετέρου την ουσιαστική αξιοποίηση της νεολαίας του κόμματος και άλλων νέων μελών στα κέντρα αποφάσεων.
Υποστηρίζω την υποψηφιότητα Τσίπρα για τα εχέγγυα που φαίνεται να δίνει ο Αλέξης για μια ουσιαστική ανανέωση πέρα της ηλικίας που τόσο έχει ανάγκη η ριζοσπαστική αριστερά και το πολιτικό σύστημα».
Μιλώντας στον Ρ/Σ «στο Κόκκινο» (105.5) η Ρένα Δούρου, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ για τις υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του ΣΥΝ στο επικείμενο 5ο συνέδριο.
Ένα πολιτικό εργαλείο
Η Μάρτα Χάρνεκερ, ήδη από τον πρόλογό της για την ελληνική έκδοση του βιβλίου, αναμετράται με την πραγματικότητα μιας πληγωμένης Aριστεράς. Μα δεν ολισθαίνει στην ελεγεία της ήττας, ούτε καταφεύγει σε μια ρομαντική αισιοδοξία, ούτε βολεύεται στη γοητεία που ασκούν στην παγκόσμια αριστερά τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής. Με αφετηρία τη γνώση της, αφού είναι ίσως η σημαντικότερη ερευνήτρια του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την εμπειρία της, ως ενεργής συμμετόχου σε αυτό το γίγνεσθαι, καταγίνεται με όλα εκείνα που ταλανίζουν την Αριστερά, ως δύναμη διαμόρφωσης της ιστορίας. Και τελικά διαφεύγει τον κίνδυνο μιας μπροσούρας για τους αγωνιστές της Αριστεράς, προσφέροντάς μας, γενναιόδωρα, ένα σύνολο ιδεών, ένα νέο πολιτικό εργαλείο. Μιας Αριστεράς που τα νέα οργανωτικά της όπλα, το ίντερνετ και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, "αποδεικνύουν ότι η τεχνολογική πρόοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, αν χρησιμοποιηθεί για άλλους στόχους από το απλό κέρδος", μιας Αριστεράς με αυξανομένη αυτοσυνείδηση ότι η καταγγελία αντί των προτάσεων, η διάγνωση αντί της θεραπείας, πρέπει να ξεπεραστούν ως βασικές της αδυναμίες. Μιας Αριστεράς που "δεν κριτικάρει το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης ως τέτοιο, αλλά κριτικάρει τον καπιταλιστικό χαρακτήρα της σημερινής παγκοσμιοποίησης και προωθεί μια διαφορετική παγκοσμιοποίηση, ξεκινώντας από τις επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους που έχει πετύχει η σύγχρονη ανάπτυξη του καπιταλισμού". Μιας Αριστεράς που δεν περιορίζεται μέσα στα κόμματα και τις παραδοσιακές οργανώσεις, αλλά περικλείει ανένταχτους αγωνιστές και κοινωνικά κινήματα, την ίδια στιγμή που η Χάρνεκερ αναγνωρίζει πως "δεν θα μπορέσει να υπάρξει αποτελεσματικός αγώνας κατά του σημερινού συστήματος κυριαρχίας, ούτε οικοδόμηση της εναλλακτικής κοινωνίας, της σοσιαλιστικής, χωρίς έναν φορέα που να μπορεί να συναρθρώσει όλους τους αγωνιστές και να ενοποιήσει τη θέλησή τους για δράση γύρω από προτεινόμενους στόχους. Ένα πολιτικό υποκείμενο που θα συναρθρώνει τη δράση των πολυποίκιλων υποκειμένων, με σεβασμό στις διαφορές τους και θα καθορίζει τις καταλληλότερες τακτικές για να διεμβολίσει την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων". Μιας Αριστεράς με τη νεολαία "τον μεγάλο απόντα του πολιτικού σκηνικού κατά τις τελευταίες δεκαετίες, να αρχίζει να επανεμφανίζεται δυναμικά", αλλά χωρίς να "σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε εκείνη την οργάνωση, εκείνο το κόμμα, εκείνη την κοινωνία που ονειρευόμαστε, χωρίς να γνωρίζουμε τις προσπάθειες που έχουν κάνει πολλές άλλες γενιές που προσπάθησαν να κάνουν πράγματα, που έχουν ξεκινήσει εργασίες, που έχουν διαπράξει λάθη, που τα έχουν διορθώσει και που έχουν δώσει τη ζωή τους γι΄ αυτό το ιδανικό". Μιας Αριστεράς με νέα κουλτούρα, που ήδη "αρχίζει να εμφανίζεται. Μια κουλτούρα πλουραλιστική και ανεκτική, που προβάλλει αυτά που ενώνουν και αφήνει σε δεύτερο πλάνο αυτά που διαιρούν(...). Που αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η ριζοσπαστικότητα δεν συνίσταται στην προβολή των πιο ριζοσπαστικών δράσεων(...), αλλά στην ικανότητα δημιουργίας χώρων συνάντησης και αγώνα για πλατιά κοινωνικά τμήματα. Γιατί η επαλήθευση ότι είμαστε πολλοί εκείνοι που είμαστε στον ίδιο αγώνα, είναι αυτό που μας κάνει δυνατούς, είναι αυτό που μας ριζοσπαστικοποιεί".
Δημοσίευση στην εφημερίδα η ΑΥΓΗ 13/12/2007
Δημοσίευση στην εφημερίδα η ΑΥΓΗ 13/12/2007
16.1.08
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Στις 21 Ιανουαρίου 2008 στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων "Α.Τρίτσης" με θέμα:
"Κοιτάμε ψηλά-Φυτεύουμε ψηλά"
Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν οι:
Κώστας Σκανδαλίδης,Βουλευτής Α΄Αθήνας
Στέφανος Μάνος,πρ.Βουλευτής
Ρένα Δούρου ,Μέλος Κ.Ε.ΣΥΝ
Αλέξανδρος Τομπάζης,Αρχιτέκτων
Μιχάλης Βραχόπουλος,Καθήγητης Βιοκλιματικής
Στην εκδήλωση έχει κληθεί και ο Δήμαρχος Αθηναίων κ.Νικήτας Κακλαμάνης. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Πρόεδρος του ΚΕΑΝ Σταύρος Μηλιώνης.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί η πρόταση του ΚΕΑΝ για τις Πράσινες Στέγες και οι άξονες δράσεις για το μέλλον.
"Κοιτάμε ψηλά-Φυτεύουμε ψηλά"
Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν οι:
Κώστας Σκανδαλίδης,Βουλευτής Α΄Αθήνας
Στέφανος Μάνος,πρ.Βουλευτής
Ρένα Δούρου ,Μέλος Κ.Ε.ΣΥΝ
Αλέξανδρος Τομπάζης,Αρχιτέκτων
Μιχάλης Βραχόπουλος,Καθήγητης Βιοκλιματικής
Στην εκδήλωση έχει κληθεί και ο Δήμαρχος Αθηναίων κ.Νικήτας Κακλαμάνης. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Πρόεδρος του ΚΕΑΝ Σταύρος Μηλιώνης.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί η πρόταση του ΚΕΑΝ για τις Πράσινες Στέγες και οι άξονες δράσεις για το μέλλον.
Συνέντευξη της υποψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ κας Ρένας Δούρου
Η πρώτη κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων για τη νέα χρονιά έλαβε χώρα την Πέμπτη (αναγνώριση Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών). Τι κλίμα βλέπετε να δημιουργείται και ποια προβλέπετε ότι θα είναι η συνέχεια;
Ο Συνασπισμός εδώ και χρόνια έχει προειδοποιήσει την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ, ότι η συνέχιση της λειτουργίας Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια θα οδηγήσει στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα ζητήσει την αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων, με το επιχείρημα ότι διαθέτουν πτυχίο αναγνωρισμένου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου.
Η συνέχιση της λειτουργίας των ιδιωτικών Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που παραχωρούν πτυχία μέσω ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, οδηγεί πλέον στην παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τον δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ οφείλει να σέβεται το Σύνταγμα και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό σημαίνει ότι οφείλει άμεσα να αφαιρέσει τις άδειες λειτουργίας από τα συγκεκριμένα ΚΕΣ, οι οποίες, μάλιστα, έχουν εκδοθεί από το Υπουργείο Εμπορίου και όχι το Υπουργείο Παιδείας.
Η κίνηση αυτή μάλιστα, δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα σε σχέση με την κοινοτική νομοθεσία, δεδομένου ότι με βάση τη Συνθήκη της Ε.Ε. οι άδειες λειτουργίας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανήκουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των χωρών - μελών, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρεμβαίνει
Όσον αφορά τις προσωπικές προβλέψεις που μου ζητάτε…Θα ήθελα να μπορούσα να προβλέψω μια κυβέρνηση κι ένα Υπουργό Παιδείας, ο οποίος θα ήταν σε θέση να αντιληφθεί ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος δεν μπορεί να γίνει αποσπασματικά, δεν μπορεί να παίζει με το όνειρο της ελληνικής οικογένειας για την είσοδο των παιδιών της στα ανώτατα ιδρύματα.
Ως μαθήτρια έζησα τη μεταρρύθμιση που δεν έγινε… του κ. Σουφλιά. Θυμάμαι τα ερωτηματολόγια στο σχολείο. Στο πανεπιστήμιο έζησα τις “μεταρρυθμιστικές” απόπειρες του τότε υπουργού παιδείας Γιώργου Παπανδρέου και ως φοιτήτρια του Παιδαγωγικού χρειάστηκε να εξετασθώ στις μεταρρυθμίσεις που έγιναν από γεννήσεως του ελληνικού κράτους. Η σπουδή αυτή με οδήγησε στην εξής άποψη: καμία μεταρρύθμιση δεν είναι σοβαρή εάν περιορίζεται στην είσοδό μας στο πανεπιστήμιο. Με μία μικροκομματική και ψηφοθηρική λογική οι διάφοροι υπουργοί επιχειρούν τσαπατσουλιές σε σχέση με την είσοδό μας, γιατί αυτό μας καίει, όπως και την οικογένειά μας που πληρώνει χιλιάδες ευρώ στα φροντιστήρια. Μια σοβαρή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτεί προτάσεις για το σύνολο της παιδείας που ξεκινούν από το νηπιαγωγείο. Ο ΣΥΝ έχει καταθέσει μια τέτοια δέσμη προτάσεων, την οποία ούτε η κ. Γιαννάκου, ούτε ο κ. Στυλιανίδης θέλησαν να λάβουν υπόψη τους. Εάν δείτε στην Ευρώπη, ποια χώρα με τους δείκτες της Ε.Ε. έχει τα καλύτερα Πανεπιστήμια; Η Φινλανδία. Τι διαφορά υπάρχει μεταξύ Φινλανδίας και Ελλάδας; Ότι στην Φινλανδία χρηματοδοτούν την Παιδεία με ένα 8,5% και στην Ελλάδα την χρηματοδοτούν με το ζόρι 3%. Αν υπάρχουν προβλήματα στα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν σχέση και μ' αυτήν την λειψυδρία πόρων που υπάρχουν.
Οι φοιτητές αγωνιούν και αγωνίζονται, αλλά η λαίλαπα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της γενιάς των 700 ευρώ, που θα κληθεί να εργαστεί τουλάχιστον μέχρι τα 65 χωρίς και πάλι εξασφαλισμένο συνταξιοδοτικό μοντέλο, υποθηκεύει το χαμόγελο στο μέλλον τους και την προοπτική στη ζωή τους. Ποιά η εκτίμησή σας και ποιές κινήσεις πιστεύετε ότι στοχεύουν αποτελεσματικότερα στην ανάσχεση αυτών των απειλών;
Το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα μας είναι το επίπεδο απασχόλησης. Εάν μπορούσαν να απασχοληθούν οι άνεργοι , οι γυναίκες, οι νέοι, οι μακροχρόνια άνεργοι το ισοζύγιο κοινωνικής ασφάλισης θα ήταν διαφορετικό.
Η αύξηση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας θα αποτελούσε ασφαλώς την πιο υγιή λύση. Μειώνονται τα κοινωνικά αλλά και τα προβλήματα που προκαλούνται λόγω της ανεργίας, αυξάνονται τα έσοδα των Ταμείων, μειώνονται οι δαπάνες προστασίας από την ανεργία, συρρικνώνονται μακροπρόθεσμα οι κοινωνικές δαπάνες, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα και η κατανάλωση, ενισχύεται η ζήτηση , τονώνεται η απασχόληση.
Τα προβλήματα που προκύπτουν από το χαμηλό επίπεδο απασχόλησης που εμποδίζει την αυτοτροφοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης επιδεινώνονται από την τεράστια εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή αλλά και την αδήλωτη εργασία, που αποτελούν μάστιγα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Υπολογίζεται ότι οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι είναι περίπου 1,1 εκατ. από την άποψη των διαφυγόντων εσόδων, σε αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 500.000 εργαζόμενοι που ασφαλίζονται με μισθό μικρότερο από αυτόν που πραγματικά λαμβάνουν.
Τεράστιος αριθμός εργαζομένων υπό τον φόβο της απόλυσης αναγκάζονται να υποχωρούν στις εργοδοτικές πιέσεις και δουλεύουν σε καθεστώς παρανομίας.
Με βάση εκτιμήσεις , η εισφοροδιαφυγή φέτος θα φτάσει το 21% των εσόδων των Ταμείων δηλαδή τα 5,8 δις . Πρόκειται για αλματώδη αύξηση καθώς το 2006 οι ασφαλιστικοί φορείς έχασαν λόγω της μαύρης εργασίας 4,5 δις . Οι απώλειες του ΙΚΑ, από αυτή την αιτία υπολογίζονται ότι ξεπερνούν τα 2,2 δις . Ένας στους πέντε εργαζόμενους απασχολείται χωρίς να ασφαλίζεται.
Παρά τον μύθο που καλλιεργείται, για να δημιουργηθεί άλλοθι ότι οι ανασφάλιστοι είναι κυρίως μετανάστες τα στοιχεία αποδεικνύουν πως 2 στους 3 ανασφάλιστους είναι έλληνες και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει το διάλογο για το ασφαλιστικό με μόνο στόχο να βρει άλλοθι και συνένοχους για μέτρα που θα αφαιρούν ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις και θα μειώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στη λογική της κυβέρνησης έχουν επιστρατευτεί ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΕ κ. Αναλυτής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γκαργκάνας, που κατέθεσαν προτάσεις που στο επίκεντρό τους έχουν την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του συστήματος από τα ίδια τα ταμεία και τους ασφαλισμένους –κυρίως από τους νέους εργαζομένους και τις γυναίκες- μέσω της μείωσης των συντάξεων, της αύξησης των ορίων ηλικίας, της δραστικής μείωσης όλων των πρόωρων – και όχι μόνο ειδικών κατηγοριών – συνταξιοδοτήσεων και της απαλλαγής του κράτους και των εργοδοτών από υποχρεώσεις τους.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής είναι οι δικές μας προτάσεις, βασικός πυρήνας των οποίων είναι η διασφάλιση του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι δικές μας προτάσεις είναι προτάσεις διαλόγου, αλλά προς τους εργαζόμενους, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, τις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα μέτωπο αντίστασης, υπεράσπισης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους, να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση, να προωθηθούν ρυθμίσεις για νέους πόρους που θα μπορούν να προέρχονται από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της υπεραξίας των χρηματιστηριακών συναλλαγών, τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων ή από άλλες συναφείς πηγές.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι εργασιακές και ασφαλιστικές διακρίσεις νέων και παλαιών εργαζόμενων και να καταργηθούν όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η εισφοροδιαφυγή, ώστε να ενισχυθούν ουσιαστικά οι πόροι των Ταμείων. Στη βάση αυτή θα πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι συντάξεις και κυρίως οι κατώτερες, με δεδομένο ότι το 71% των συνταξιούχων στη χώρα μας παίρνει συντάξεις κάτω από 600 το μήνα.
Οι διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλομένων εισφορών υπέρ των επιχειρήσεων που παρανομούν όχι μόνο είναι σκανδαλώδεις και προκλητικές και ενθαρρύνουν την συνέχιση της παρανομίας αλλά είναι και αναποτελεσματικές αφού δεν καταφέρνουν να εισπράξουν παρά ελάχιστο τμήμα των οφειλομένων και παράνομα παρακρατουμένων εισφορών.
Όταν οι κυβερνήσεις αφήνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να «αποσαθρώνονται» εξ αιτίας των διαρκών σοβαρότατων ελλείψεων σε προσωπικό, όταν παρέχεται διαρκής ασυλία και όταν επιδεικνύεται υπερβολική ανεκτικότητα στους εργοδότες που παρανομούν, είναι τουλάχιστον προκλητικό να επικαλούνται αυτά τα προβλήματα για να μειώσουν τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων αποτελούν προϋπόθεση για την υγιή και ασφαλή χρηματοδότηση του συστήματος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις τα αποθεματικά που έχουν στη διάθεσή τους τα ασφαλιστικά Ταμεία στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλότερα από τα αναγκαία, τόσο σε σύγκριση με τις ανάγκες του συστήματος όσο και σε σύγκριση με τα διαθέσιμα αποθεματικά άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βασική αιτία των ελλειμμάτων, αποτελεί το αναμφισβήτητο γεγονός ότι από τις αρχές τις 10ετίας του 50 το ασφαλιστικό σύστημα λεηλατείται συστηματικά από κράτος και εργοδότες με τις ευλογίες των εκάστοτε Κυβερνήσεων.
Για αρκετές δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν υποχρεωτικά άτοκα και στη συνέχεια απολάμβαναν ενός επιτοκίου κατά κανόνα πολύ χαμηλότερου του απλού επιτοκίου ταμιευτηρίου της αγοράς.
Η κρίση του χρηματιστηρίου, όπου τα χρήματα των εργαζομένων, εξανεμίστηκαν στην προσπάθεια μιας τεχνητής ανόδου των χρηματιστηριακών τιμών απομείωσε ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά.
Το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων όπου τα ελλείμματα της κρατικής χρηματοδότησης έγινε προσπάθεια να καλυφθούν, σε βάρος των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, που έγιναν λεία διαφόρων διεθνών και εγχωρίων μεσαζόντων, είναι περίπτωση απολύτως ενδεικτική μιας ληστρικής νοοτροπίας που συνεχίζεται σε βάρος των χρημάτων των εργαζόμενων.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναπληρώσει τις απώλειες που έχουν υποστεί τα ασφαλιστικά Ταμεία, εξ αιτίας αναγκαστικών νόμων, που στερούσαν από τα Ταμεία τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των αποθεματικών τους με βάση τις αρχές και τους κανόνες μιας συνετούς διαχείρισης
Ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής των ασφαλιστικών Ταμείων είναι το ίδιο το δημόσιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν πληρώνει τα χρέη από τις ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων κλπ αλλά δεν αποδίδει ολόκληρη και τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του κράτους, που ανέρχεται σε 1% του ΑΕΠ, στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Τα Ταμεία αναγκάζονται να δανείζονται με υψηλά επιτόκια από τις τράπεζες για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να έχουν απώλειες και από τα υψηλά επιτόκια που πληρώνουν αλλά και από τη μη εκμετάλλευση των χρημάτων που τους οφείλονται.
Η μη διεκδίκηση με κάθε μέσο των θεσμοθετημένων πόρων του Κράτους από τις διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων συνιστά απαράδεκτη τακτική και υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι και ποινικά κολάσιμη.
Η 15η του Οκτώβρη ορίστηκε ως «πράσινη» Παγκόσμια Ημέρα Δράσης των blogs. Το περιβάλλον αποτελεί πλέον την Νο 1 τρομοκρατική απειλή σε όλο τον πλανήτη με την ανοχή αν όχι την συνέργια των περισσοτέρων κυβερνήσεων. Πώς κρίνετε την εξέγερση των απλών πολιτών και την συνέγερση των συνειδήσεων απέναντι στον παγκόσμιο κίνδυνο, έξω από κόμματα και κράτη;
Δεν μπορώ να ακούω τη λέξη «τρομοκρατική». Μου θυμίζει τις «ασύμμετρες απειλές» που ακούσαμε το καλοκαίρι! (γέλια)
Οι ενέργειες που στοχεύουν στην αφύπνιση του κόσμου είναι συγκινητικές, αλλά, χρειάζεται και ο «κόσμος», ο κάθε ένας από εμάς δηλαδή, να δράσει.
Όπως ξέρεις σαν ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, τόσο μέσω των τοπικών παραγόντων μας που εκλέχτηκαν στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές, όσο και μέσω των μελών μας δεν μένουμε στα λόγια ή ακόμα χειρότερα, στα ευχολόγια. Έχουμε στοχευμένες δράσεις, ανάλογα με τα θέματα που υπάρχουν και τα προβλήματα που προκύπτουν. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο πολίτης πλέον είναι αποφασισμένος να δράσει και να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Δυστυχώς, τα εμπόδια που συναντά είναι εξωφρενικά και το απίστευτο είναι ότι προέρχονται από τους φορείς εκείνους που θα έπρεπε να τον βοηθούν και να τον ενημερώνουν!
Το θέμα του περιβάλλοντος αποτελεί πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης και αντιμετωπίζεται περιέργως στενόμυαλα, από τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Και είναι λογικό.
Το ζητούμενο είναι ο έλεγχος, μέσω των ισχυρών σχέσεων εξάρτησης του πολίτη με το γραφειοκρατικό τέρας που δημιούργησαν προς δικό τους όφελος οι πολιτικοί.
Όσο η ενέργεια θα βρίσκετε στον κεντρικό έλεγχο του κράτους ή των όποιων οργανισμών και το δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση των πόρων και των αναγκών δεν δοθεί στις τοπικές αυτοδιοικήσεις θα συνεχίσουμε να μιλάμε για σενάρια καταστροφής και όχι για λύσεις.
Βοτανικός-Ελαιώνας-Χυτά-Καμμένα Πάρνηθας-Πεντέλης-Υμηττού, δέσμευση ελεύθερων χώρων για χρήσεις εκτός «πράσινου», κατεδάφιση νεοκλασσικού μπροστά από τα Μουσείο Ακροπόλεως, ήπια δόμηση σε χαρακτηρισμένες ως δασικές περιοχές. Αγκάθια στο σταυρό του Γολγοθά της διαβίωσης των πολιτών αυτής της πόλης.
Και η λίστα, δυστυχώς, είναι πολύ μεγαλύτερη κ. Παπαδόπουλε. Nα σας αναφέρω xαρακτηριστικά μόνο όσα έλαβαν χώρα την τελευταία εβδομάδα.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: την κίνηση της ευρωπαϊκής διαδικασίας σε βάρος της Ελλάδας, επειδή η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ενεργοβόρων κτιρίων.
Αντ’ αυτού είχαμε την ανακοίνωση της απόφασης για μετεγκατάσταση των υπουργείων ΥΠΕΘΟ και ΥΠΕΧΩΔΕ σε νέα κτίρια, στο Χαλάνδρι και τον Ταύρο αντίστοιχα, επιλογές που θα επιβαρύνουν με περισσότερο τσιμέντο την Αθήνα.
Ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος [sic] επιμένει στην τσιμεντοποίηση του μητροπολιτικού πάρκου του Ελληνικού παρόλο την ύπαρξη κοινοτικών κονδυλιών που διατίθενται, όπως αποκάλυψε με σχετική του ερώτηση ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλης.
Είναι αδιανόητη η πεισματική άρνηση του κ. Σουφλιά να ενταχθεί το έργο στο 4ο Κ.Π.Σ.
Όλοι θυμόμαστε τον κ Καραμανλή ως αξιωματική αντιπολίτευση να επιτίθεται στον κ. Σημίτη για τις προθέσεις του να διαθέσει το Ελληνικό σε ιδιώτες. Τόσα χρόνια μετά κι ενώ δεν υπάρχει το άλλοθι της εξεύρεσης χρημάτων ο κ. Καραμανλής και ο κ. Σουφλιάς σφυρίζουν αδιάφορα σε σχέση με την επιβεβλημένη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στα εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.
Δεν πρόκειται απλά για προεκλογική δέσμευση που δεν υλοποιείται. Εδώ μιλάμε για ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής μας και την ίδια την υγεία μας μετά κι από όσα συνέβησαν στην Αττική και σε ολόκληρη την Ελλάδα τον περασμένο Αύγουστο.
Αν αυτά ήταν τα κακά νέα από το μέτωπο του περιβάλλοντος την τελευταία εβδομάδα, υπάρχουν και καλά κι αναφέρομαι στις όλο και αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα γίνονται συνείδηση όλων μας, ενώ την ίδια στιγμή θέλω να σταθώ στην επίσης αυξημένη ευαισθησία των ΜΜΕ απέναντι στο λόγο των κινημάτων πόλης και ενεργών πολιτών.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, μεσούσης της κρίσης των περιβόητων ομολόγων με βαλίτσες με τα χρήματα των Ελλήνων ασφαλισμένων να πηγαίνουν και να έρχονται σε νησιά με δύσκολα ονόματα και πολλές off shore, ο ΣΥΝ έδωσε συνέντευξη τύπου και παρουσίασε τις θέσεις του για το περιβάλλον.
Επρόκειτο για μια σειρά πολύ συγκεκριμένων προτάσεων που αφορούσαν από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έως τα μέτρα που όφειλαν να παρθούν εν όψει ενός δύσκολου καλοκαιριού.
Τότε, κ. Παπαδόπουλε, είχαμε κατηγορηθεί ότι ήμασταν εκτός πραγματικότητας, αφού δε θέλαμε να πάρουμε μέρος σε μια επικαιρότητα, όπου στα τηλεπαράθυρα ξιφουλκούσαν οι γαλάζιοι με τους πράσινους για το ποιος είχε κλέψει περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή τον ιδρώτα σας και το δικαίωμά μου σε μια αξιοπρεπή σύνταξη. Είχαμε προτιμήσει να κάνουμε πολιτικό έργο παρουσιάζοντας τις προτάσεις μας για το περιβάλλον.
Αν και δεν είναι πάντα ευχάριστο να δικαιώνεσαι στην πολιτική·μετά από μόνο λίγους μήνες ήρθε η εθνική τραγωδία, για την οποία υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη είχαν να μας πουν ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ, οι ασύμμετρες απειλές και ο στρατηγός άνεμος. Τις προτάσεις του ΣΥΝ, ούτε που τις είχαν ακούσει και φυσικά, αρνήθηκαν να τις συζητήσουν ή έστω να τις αναφέρουν για να μην φανούν πόσο λίγοι είναι.
Σήμερα με το πλέον ακριβό τίμημα οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν και διεκδικούν, αγωνίζονται για το περιβάλλον, για την ίδια μας την αναπνοή. Και αυτό με γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη.
Κρίση στο ΠΑΣΟΚ, επικίνδυνη ισορροπία στη Ν.Δ., «αφασία» γραμμής στο ΚΚΕ, επικίνδυνα μονοπάτια στο ΛΑΟΣ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκει συνεχώς και καλύτερο γκελ στην ανταπόκριση των πολιτών. Πώς προδιαγράφεται το πολιτικό σκηνικό στο άμεσο μέλλον (ευρωεκλογές και πιθανές νέες πρόωρες);
Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στις βουλευτικές εκλογές ήταν πραγματικά ενθαρρυντικά για τους αγώνες και την ουσιαστική πολιτική παρέμβαση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει ένας προβληματισμός όλων των πολιτών για ένα μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό που θέλει: το ΛΑΟΣ εντός της ελληνικής βουλής να είναι το δεκανίκι μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να προχωρήσει σε σκληρά μέτρα για όλους μας, το ΠΑΣΟΚ να σπαράσσεται σε διαδικασίες πολιτικών καλλιστείων για εύρεση αρχηγού και το ΚΚΕ να βαδίζει το μοναχικό δρόμο του Λούκι Λουκ, του συνεπή καβαλάρη.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό δεν ξέρω εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει γκελ (γέλια), αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει καίριο κι αποφασιστικό ρόλο για το παρόν και το όλων μας.
Η σιγουριά μου αφορά την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο διάστημα ως τη μόνη αξιόπιστη αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική ομάδα που ήταν και ο βασικός λόγος για τόσους νέους και νέες να είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας να στρατευτούμε με το Συνασπισμό.
Ο Συνασπισμός δεν είναι απλά ένα μικρό κόμμα που ενισχύθηκε στο πλαίσιο διαμαρτυρίας των συμπολιτών μου. Όπως ήδη σας είπα τα τελευταία τριάμισι χρόνια
αναδειχθήκαμε σε μια συγκροτημένη, σοβαρή, τεκμηριωμένη και μαχητική δύναμη αντιπολίτευσης, και δημιουργήσαμε -θα έλεγα- και ένα νέο μοντέλο αντιπολίτευσης, κάνοντας κριτική σε όλα τα βασικά ζητήματα των κυβερνητικών πολιτικών όπου διαφωνούσαμε αλλά, την ίδια στιγμή, ήμαστε και μια δύναμη προγραμματικών θέσεων και προβολής προτάσεων. Δεν υπήρχε σχεδόν κανένα νομοσχέδιο στο οποίο εμείς να μην έχουμε την αντιπρότασή μας. Ακόμη και σε νομοσχέδια στα οποία ήμασταν σε μεγάλη σύγκρουση, όπως για παράδειγμα το νόμο–πλαίσιο για την Παιδεία, εμείς αναδείξαμε και προωθήσαμε έναν πλήρη νόμο–πλαίσιο, με συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούσαν από το νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο.
Με το Συνασπισμό έγινε πιο ξεκάθαρη η γραμμή εκείνη που διαχωρίζει τους επαγγελματίες πολιτικούς από τους συμπολίτες μας που έχουν όραμα, ιδέες και δύναμη να κάνουν Πολιτική.
Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ»
από τον αρχισυντάκτη Μ. Παπαδόπουλο.
Ο Συνασπισμός εδώ και χρόνια έχει προειδοποιήσει την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ, ότι η συνέχιση της λειτουργίας Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια θα οδηγήσει στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα ζητήσει την αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων, με το επιχείρημα ότι διαθέτουν πτυχίο αναγνωρισμένου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου.
Η συνέχιση της λειτουργίας των ιδιωτικών Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που παραχωρούν πτυχία μέσω ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, οδηγεί πλέον στην παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τον δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ οφείλει να σέβεται το Σύνταγμα και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό σημαίνει ότι οφείλει άμεσα να αφαιρέσει τις άδειες λειτουργίας από τα συγκεκριμένα ΚΕΣ, οι οποίες, μάλιστα, έχουν εκδοθεί από το Υπουργείο Εμπορίου και όχι το Υπουργείο Παιδείας.
Η κίνηση αυτή μάλιστα, δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα σε σχέση με την κοινοτική νομοθεσία, δεδομένου ότι με βάση τη Συνθήκη της Ε.Ε. οι άδειες λειτουργίας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανήκουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των χωρών - μελών, χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρεμβαίνει
Όσον αφορά τις προσωπικές προβλέψεις που μου ζητάτε…Θα ήθελα να μπορούσα να προβλέψω μια κυβέρνηση κι ένα Υπουργό Παιδείας, ο οποίος θα ήταν σε θέση να αντιληφθεί ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος δεν μπορεί να γίνει αποσπασματικά, δεν μπορεί να παίζει με το όνειρο της ελληνικής οικογένειας για την είσοδο των παιδιών της στα ανώτατα ιδρύματα.
Ως μαθήτρια έζησα τη μεταρρύθμιση που δεν έγινε… του κ. Σουφλιά. Θυμάμαι τα ερωτηματολόγια στο σχολείο. Στο πανεπιστήμιο έζησα τις “μεταρρυθμιστικές” απόπειρες του τότε υπουργού παιδείας Γιώργου Παπανδρέου και ως φοιτήτρια του Παιδαγωγικού χρειάστηκε να εξετασθώ στις μεταρρυθμίσεις που έγιναν από γεννήσεως του ελληνικού κράτους. Η σπουδή αυτή με οδήγησε στην εξής άποψη: καμία μεταρρύθμιση δεν είναι σοβαρή εάν περιορίζεται στην είσοδό μας στο πανεπιστήμιο. Με μία μικροκομματική και ψηφοθηρική λογική οι διάφοροι υπουργοί επιχειρούν τσαπατσουλιές σε σχέση με την είσοδό μας, γιατί αυτό μας καίει, όπως και την οικογένειά μας που πληρώνει χιλιάδες ευρώ στα φροντιστήρια. Μια σοβαρή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτεί προτάσεις για το σύνολο της παιδείας που ξεκινούν από το νηπιαγωγείο. Ο ΣΥΝ έχει καταθέσει μια τέτοια δέσμη προτάσεων, την οποία ούτε η κ. Γιαννάκου, ούτε ο κ. Στυλιανίδης θέλησαν να λάβουν υπόψη τους. Εάν δείτε στην Ευρώπη, ποια χώρα με τους δείκτες της Ε.Ε. έχει τα καλύτερα Πανεπιστήμια; Η Φινλανδία. Τι διαφορά υπάρχει μεταξύ Φινλανδίας και Ελλάδας; Ότι στην Φινλανδία χρηματοδοτούν την Παιδεία με ένα 8,5% και στην Ελλάδα την χρηματοδοτούν με το ζόρι 3%. Αν υπάρχουν προβλήματα στα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν σχέση και μ' αυτήν την λειψυδρία πόρων που υπάρχουν.
Οι φοιτητές αγωνιούν και αγωνίζονται, αλλά η λαίλαπα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της γενιάς των 700 ευρώ, που θα κληθεί να εργαστεί τουλάχιστον μέχρι τα 65 χωρίς και πάλι εξασφαλισμένο συνταξιοδοτικό μοντέλο, υποθηκεύει το χαμόγελο στο μέλλον τους και την προοπτική στη ζωή τους. Ποιά η εκτίμησή σας και ποιές κινήσεις πιστεύετε ότι στοχεύουν αποτελεσματικότερα στην ανάσχεση αυτών των απειλών;
Το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα μας είναι το επίπεδο απασχόλησης. Εάν μπορούσαν να απασχοληθούν οι άνεργοι , οι γυναίκες, οι νέοι, οι μακροχρόνια άνεργοι το ισοζύγιο κοινωνικής ασφάλισης θα ήταν διαφορετικό.
Η αύξηση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας θα αποτελούσε ασφαλώς την πιο υγιή λύση. Μειώνονται τα κοινωνικά αλλά και τα προβλήματα που προκαλούνται λόγω της ανεργίας, αυξάνονται τα έσοδα των Ταμείων, μειώνονται οι δαπάνες προστασίας από την ανεργία, συρρικνώνονται μακροπρόθεσμα οι κοινωνικές δαπάνες, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα και η κατανάλωση, ενισχύεται η ζήτηση , τονώνεται η απασχόληση.
Τα προβλήματα που προκύπτουν από το χαμηλό επίπεδο απασχόλησης που εμποδίζει την αυτοτροφοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης επιδεινώνονται από την τεράστια εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή αλλά και την αδήλωτη εργασία, που αποτελούν μάστιγα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Υπολογίζεται ότι οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι είναι περίπου 1,1 εκατ. από την άποψη των διαφυγόντων εσόδων, σε αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 500.000 εργαζόμενοι που ασφαλίζονται με μισθό μικρότερο από αυτόν που πραγματικά λαμβάνουν.
Τεράστιος αριθμός εργαζομένων υπό τον φόβο της απόλυσης αναγκάζονται να υποχωρούν στις εργοδοτικές πιέσεις και δουλεύουν σε καθεστώς παρανομίας.
Με βάση εκτιμήσεις , η εισφοροδιαφυγή φέτος θα φτάσει το 21% των εσόδων των Ταμείων δηλαδή τα 5,8 δις . Πρόκειται για αλματώδη αύξηση καθώς το 2006 οι ασφαλιστικοί φορείς έχασαν λόγω της μαύρης εργασίας 4,5 δις . Οι απώλειες του ΙΚΑ, από αυτή την αιτία υπολογίζονται ότι ξεπερνούν τα 2,2 δις . Ένας στους πέντε εργαζόμενους απασχολείται χωρίς να ασφαλίζεται.
Παρά τον μύθο που καλλιεργείται, για να δημιουργηθεί άλλοθι ότι οι ανασφάλιστοι είναι κυρίως μετανάστες τα στοιχεία αποδεικνύουν πως 2 στους 3 ανασφάλιστους είναι έλληνες και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει το διάλογο για το ασφαλιστικό με μόνο στόχο να βρει άλλοθι και συνένοχους για μέτρα που θα αφαιρούν ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις και θα μειώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στη λογική της κυβέρνησης έχουν επιστρατευτεί ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΕ κ. Αναλυτής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γκαργκάνας, που κατέθεσαν προτάσεις που στο επίκεντρό τους έχουν την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του συστήματος από τα ίδια τα ταμεία και τους ασφαλισμένους –κυρίως από τους νέους εργαζομένους και τις γυναίκες- μέσω της μείωσης των συντάξεων, της αύξησης των ορίων ηλικίας, της δραστικής μείωσης όλων των πρόωρων – και όχι μόνο ειδικών κατηγοριών – συνταξιοδοτήσεων και της απαλλαγής του κράτους και των εργοδοτών από υποχρεώσεις τους.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής είναι οι δικές μας προτάσεις, βασικός πυρήνας των οποίων είναι η διασφάλιση του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι δικές μας προτάσεις είναι προτάσεις διαλόγου, αλλά προς τους εργαζόμενους, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, τις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα μέτωπο αντίστασης, υπεράσπισης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους, να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση, να προωθηθούν ρυθμίσεις για νέους πόρους που θα μπορούν να προέρχονται από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της υπεραξίας των χρηματιστηριακών συναλλαγών, τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων ή από άλλες συναφείς πηγές.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι εργασιακές και ασφαλιστικές διακρίσεις νέων και παλαιών εργαζόμενων και να καταργηθούν όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η εισφοροδιαφυγή, ώστε να ενισχυθούν ουσιαστικά οι πόροι των Ταμείων. Στη βάση αυτή θα πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι συντάξεις και κυρίως οι κατώτερες, με δεδομένο ότι το 71% των συνταξιούχων στη χώρα μας παίρνει συντάξεις κάτω από 600 το μήνα.
Οι διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλομένων εισφορών υπέρ των επιχειρήσεων που παρανομούν όχι μόνο είναι σκανδαλώδεις και προκλητικές και ενθαρρύνουν την συνέχιση της παρανομίας αλλά είναι και αναποτελεσματικές αφού δεν καταφέρνουν να εισπράξουν παρά ελάχιστο τμήμα των οφειλομένων και παράνομα παρακρατουμένων εισφορών.
Όταν οι κυβερνήσεις αφήνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να «αποσαθρώνονται» εξ αιτίας των διαρκών σοβαρότατων ελλείψεων σε προσωπικό, όταν παρέχεται διαρκής ασυλία και όταν επιδεικνύεται υπερβολική ανεκτικότητα στους εργοδότες που παρανομούν, είναι τουλάχιστον προκλητικό να επικαλούνται αυτά τα προβλήματα για να μειώσουν τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων αποτελούν προϋπόθεση για την υγιή και ασφαλή χρηματοδότηση του συστήματος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις τα αποθεματικά που έχουν στη διάθεσή τους τα ασφαλιστικά Ταμεία στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλότερα από τα αναγκαία, τόσο σε σύγκριση με τις ανάγκες του συστήματος όσο και σε σύγκριση με τα διαθέσιμα αποθεματικά άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βασική αιτία των ελλειμμάτων, αποτελεί το αναμφισβήτητο γεγονός ότι από τις αρχές τις 10ετίας του 50 το ασφαλιστικό σύστημα λεηλατείται συστηματικά από κράτος και εργοδότες με τις ευλογίες των εκάστοτε Κυβερνήσεων.
Για αρκετές δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν υποχρεωτικά άτοκα και στη συνέχεια απολάμβαναν ενός επιτοκίου κατά κανόνα πολύ χαμηλότερου του απλού επιτοκίου ταμιευτηρίου της αγοράς.
Η κρίση του χρηματιστηρίου, όπου τα χρήματα των εργαζομένων, εξανεμίστηκαν στην προσπάθεια μιας τεχνητής ανόδου των χρηματιστηριακών τιμών απομείωσε ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά.
Το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων όπου τα ελλείμματα της κρατικής χρηματοδότησης έγινε προσπάθεια να καλυφθούν, σε βάρος των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, που έγιναν λεία διαφόρων διεθνών και εγχωρίων μεσαζόντων, είναι περίπτωση απολύτως ενδεικτική μιας ληστρικής νοοτροπίας που συνεχίζεται σε βάρος των χρημάτων των εργαζόμενων.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναπληρώσει τις απώλειες που έχουν υποστεί τα ασφαλιστικά Ταμεία, εξ αιτίας αναγκαστικών νόμων, που στερούσαν από τα Ταμεία τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των αποθεματικών τους με βάση τις αρχές και τους κανόνες μιας συνετούς διαχείρισης
Ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής των ασφαλιστικών Ταμείων είναι το ίδιο το δημόσιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν πληρώνει τα χρέη από τις ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων κλπ αλλά δεν αποδίδει ολόκληρη και τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του κράτους, που ανέρχεται σε 1% του ΑΕΠ, στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Τα Ταμεία αναγκάζονται να δανείζονται με υψηλά επιτόκια από τις τράπεζες για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να έχουν απώλειες και από τα υψηλά επιτόκια που πληρώνουν αλλά και από τη μη εκμετάλλευση των χρημάτων που τους οφείλονται.
Η μη διεκδίκηση με κάθε μέσο των θεσμοθετημένων πόρων του Κράτους από τις διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων συνιστά απαράδεκτη τακτική και υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι και ποινικά κολάσιμη.
Η 15η του Οκτώβρη ορίστηκε ως «πράσινη» Παγκόσμια Ημέρα Δράσης των blogs. Το περιβάλλον αποτελεί πλέον την Νο 1 τρομοκρατική απειλή σε όλο τον πλανήτη με την ανοχή αν όχι την συνέργια των περισσοτέρων κυβερνήσεων. Πώς κρίνετε την εξέγερση των απλών πολιτών και την συνέγερση των συνειδήσεων απέναντι στον παγκόσμιο κίνδυνο, έξω από κόμματα και κράτη;
Δεν μπορώ να ακούω τη λέξη «τρομοκρατική». Μου θυμίζει τις «ασύμμετρες απειλές» που ακούσαμε το καλοκαίρι! (γέλια)
Οι ενέργειες που στοχεύουν στην αφύπνιση του κόσμου είναι συγκινητικές, αλλά, χρειάζεται και ο «κόσμος», ο κάθε ένας από εμάς δηλαδή, να δράσει.
Όπως ξέρεις σαν ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, τόσο μέσω των τοπικών παραγόντων μας που εκλέχτηκαν στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές, όσο και μέσω των μελών μας δεν μένουμε στα λόγια ή ακόμα χειρότερα, στα ευχολόγια. Έχουμε στοχευμένες δράσεις, ανάλογα με τα θέματα που υπάρχουν και τα προβλήματα που προκύπτουν. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο πολίτης πλέον είναι αποφασισμένος να δράσει και να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Δυστυχώς, τα εμπόδια που συναντά είναι εξωφρενικά και το απίστευτο είναι ότι προέρχονται από τους φορείς εκείνους που θα έπρεπε να τον βοηθούν και να τον ενημερώνουν!
Το θέμα του περιβάλλοντος αποτελεί πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης και αντιμετωπίζεται περιέργως στενόμυαλα, από τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Και είναι λογικό.
Το ζητούμενο είναι ο έλεγχος, μέσω των ισχυρών σχέσεων εξάρτησης του πολίτη με το γραφειοκρατικό τέρας που δημιούργησαν προς δικό τους όφελος οι πολιτικοί.
Όσο η ενέργεια θα βρίσκετε στον κεντρικό έλεγχο του κράτους ή των όποιων οργανισμών και το δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση των πόρων και των αναγκών δεν δοθεί στις τοπικές αυτοδιοικήσεις θα συνεχίσουμε να μιλάμε για σενάρια καταστροφής και όχι για λύσεις.
Βοτανικός-Ελαιώνας-Χυτά-Καμμένα Πάρνηθας-Πεντέλης-Υμηττού, δέσμευση ελεύθερων χώρων για χρήσεις εκτός «πράσινου», κατεδάφιση νεοκλασσικού μπροστά από τα Μουσείο Ακροπόλεως, ήπια δόμηση σε χαρακτηρισμένες ως δασικές περιοχές. Αγκάθια στο σταυρό του Γολγοθά της διαβίωσης των πολιτών αυτής της πόλης.
Και η λίστα, δυστυχώς, είναι πολύ μεγαλύτερη κ. Παπαδόπουλε. Nα σας αναφέρω xαρακτηριστικά μόνο όσα έλαβαν χώρα την τελευταία εβδομάδα.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: την κίνηση της ευρωπαϊκής διαδικασίας σε βάρος της Ελλάδας, επειδή η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ενεργοβόρων κτιρίων.
Αντ’ αυτού είχαμε την ανακοίνωση της απόφασης για μετεγκατάσταση των υπουργείων ΥΠΕΘΟ και ΥΠΕΧΩΔΕ σε νέα κτίρια, στο Χαλάνδρι και τον Ταύρο αντίστοιχα, επιλογές που θα επιβαρύνουν με περισσότερο τσιμέντο την Αθήνα.
Ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος [sic] επιμένει στην τσιμεντοποίηση του μητροπολιτικού πάρκου του Ελληνικού παρόλο την ύπαρξη κοινοτικών κονδυλιών που διατίθενται, όπως αποκάλυψε με σχετική του ερώτηση ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλης.
Είναι αδιανόητη η πεισματική άρνηση του κ. Σουφλιά να ενταχθεί το έργο στο 4ο Κ.Π.Σ.
Όλοι θυμόμαστε τον κ Καραμανλή ως αξιωματική αντιπολίτευση να επιτίθεται στον κ. Σημίτη για τις προθέσεις του να διαθέσει το Ελληνικό σε ιδιώτες. Τόσα χρόνια μετά κι ενώ δεν υπάρχει το άλλοθι της εξεύρεσης χρημάτων ο κ. Καραμανλής και ο κ. Σουφλιάς σφυρίζουν αδιάφορα σε σχέση με την επιβεβλημένη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στα εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.
Δεν πρόκειται απλά για προεκλογική δέσμευση που δεν υλοποιείται. Εδώ μιλάμε για ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής μας και την ίδια την υγεία μας μετά κι από όσα συνέβησαν στην Αττική και σε ολόκληρη την Ελλάδα τον περασμένο Αύγουστο.
Αν αυτά ήταν τα κακά νέα από το μέτωπο του περιβάλλοντος την τελευταία εβδομάδα, υπάρχουν και καλά κι αναφέρομαι στις όλο και αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα γίνονται συνείδηση όλων μας, ενώ την ίδια στιγμή θέλω να σταθώ στην επίσης αυξημένη ευαισθησία των ΜΜΕ απέναντι στο λόγο των κινημάτων πόλης και ενεργών πολιτών.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, μεσούσης της κρίσης των περιβόητων ομολόγων με βαλίτσες με τα χρήματα των Ελλήνων ασφαλισμένων να πηγαίνουν και να έρχονται σε νησιά με δύσκολα ονόματα και πολλές off shore, ο ΣΥΝ έδωσε συνέντευξη τύπου και παρουσίασε τις θέσεις του για το περιβάλλον.
Επρόκειτο για μια σειρά πολύ συγκεκριμένων προτάσεων που αφορούσαν από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έως τα μέτρα που όφειλαν να παρθούν εν όψει ενός δύσκολου καλοκαιριού.
Τότε, κ. Παπαδόπουλε, είχαμε κατηγορηθεί ότι ήμασταν εκτός πραγματικότητας, αφού δε θέλαμε να πάρουμε μέρος σε μια επικαιρότητα, όπου στα τηλεπαράθυρα ξιφουλκούσαν οι γαλάζιοι με τους πράσινους για το ποιος είχε κλέψει περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή τον ιδρώτα σας και το δικαίωμά μου σε μια αξιοπρεπή σύνταξη. Είχαμε προτιμήσει να κάνουμε πολιτικό έργο παρουσιάζοντας τις προτάσεις μας για το περιβάλλον.
Αν και δεν είναι πάντα ευχάριστο να δικαιώνεσαι στην πολιτική·μετά από μόνο λίγους μήνες ήρθε η εθνική τραγωδία, για την οποία υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη είχαν να μας πουν ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ, οι ασύμμετρες απειλές και ο στρατηγός άνεμος. Τις προτάσεις του ΣΥΝ, ούτε που τις είχαν ακούσει και φυσικά, αρνήθηκαν να τις συζητήσουν ή έστω να τις αναφέρουν για να μην φανούν πόσο λίγοι είναι.
Σήμερα με το πλέον ακριβό τίμημα οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν και διεκδικούν, αγωνίζονται για το περιβάλλον, για την ίδια μας την αναπνοή. Και αυτό με γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη.
Κρίση στο ΠΑΣΟΚ, επικίνδυνη ισορροπία στη Ν.Δ., «αφασία» γραμμής στο ΚΚΕ, επικίνδυνα μονοπάτια στο ΛΑΟΣ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκει συνεχώς και καλύτερο γκελ στην ανταπόκριση των πολιτών. Πώς προδιαγράφεται το πολιτικό σκηνικό στο άμεσο μέλλον (ευρωεκλογές και πιθανές νέες πρόωρες);
Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στις βουλευτικές εκλογές ήταν πραγματικά ενθαρρυντικά για τους αγώνες και την ουσιαστική πολιτική παρέμβαση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει ένας προβληματισμός όλων των πολιτών για ένα μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό που θέλει: το ΛΑΟΣ εντός της ελληνικής βουλής να είναι το δεκανίκι μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να προχωρήσει σε σκληρά μέτρα για όλους μας, το ΠΑΣΟΚ να σπαράσσεται σε διαδικασίες πολιτικών καλλιστείων για εύρεση αρχηγού και το ΚΚΕ να βαδίζει το μοναχικό δρόμο του Λούκι Λουκ, του συνεπή καβαλάρη.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό δεν ξέρω εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει γκελ (γέλια), αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει καίριο κι αποφασιστικό ρόλο για το παρόν και το όλων μας.
Η σιγουριά μου αφορά την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο διάστημα ως τη μόνη αξιόπιστη αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική ομάδα που ήταν και ο βασικός λόγος για τόσους νέους και νέες να είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας να στρατευτούμε με το Συνασπισμό.
Ο Συνασπισμός δεν είναι απλά ένα μικρό κόμμα που ενισχύθηκε στο πλαίσιο διαμαρτυρίας των συμπολιτών μου. Όπως ήδη σας είπα τα τελευταία τριάμισι χρόνια
αναδειχθήκαμε σε μια συγκροτημένη, σοβαρή, τεκμηριωμένη και μαχητική δύναμη αντιπολίτευσης, και δημιουργήσαμε -θα έλεγα- και ένα νέο μοντέλο αντιπολίτευσης, κάνοντας κριτική σε όλα τα βασικά ζητήματα των κυβερνητικών πολιτικών όπου διαφωνούσαμε αλλά, την ίδια στιγμή, ήμαστε και μια δύναμη προγραμματικών θέσεων και προβολής προτάσεων. Δεν υπήρχε σχεδόν κανένα νομοσχέδιο στο οποίο εμείς να μην έχουμε την αντιπρότασή μας. Ακόμη και σε νομοσχέδια στα οποία ήμασταν σε μεγάλη σύγκρουση, όπως για παράδειγμα το νόμο–πλαίσιο για την Παιδεία, εμείς αναδείξαμε και προωθήσαμε έναν πλήρη νόμο–πλαίσιο, με συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούσαν από το νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο.
Με το Συνασπισμό έγινε πιο ξεκάθαρη η γραμμή εκείνη που διαχωρίζει τους επαγγελματίες πολιτικούς από τους συμπολίτες μας που έχουν όραμα, ιδέες και δύναμη να κάνουν Πολιτική.
Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ»
από τον αρχισυντάκτη Μ. Παπαδόπουλο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
