Σε ένα προάστιο της Βαρκελώνης, στο Ελ Πράτ, γνωστό για τους ήρωες που ανέθρεψε για τον αγώνα εναντία στη δικτατορία του Φράνκο και που σήμερα δίνει τη μάχη ενάντια στην υποβάθμιση και τη φτώχια των ρομά κατοίκων του με την κατασκευή προτύπων ερευνητικών ιδρυμάτων για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, έλαβε χώρα η συνάντηση των γυναικών της Ενωμένης Αριστεράς και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τα ζητήματα της περιβόητης flexicurity, της βίας κατά των γυναικών και της θέσης της γυναίκας στα κέντρα λήψης απόφασης.
Στο πλαίσιο των εργασιών της τριήμερης αυτής συνάντησης συμμετείχε και ο γραμματέας της Ενωμένης Αριστεράς, Πάκο Φρούτος κάνοντας λόγο στην παρέμβασή του για την ανάγκη να υποχωρήσουν οι άντρες, ώστε να υπάρξει χώρος και για τις γυναίκες, αφού, όπως τόνισε: «δεν κρατάμε [οι άντρες] κατά αποκλειστικότητα τα σκήπτρα της ευφυΐας και της αποτελεσματικότητας». Κι ακόμη τόνισε «Η Αριστερά και το μαρξιστικό κίνημα, όταν απόκτησε δύναμη, δεν κατόρθωσε να προωθήσει αποτελεσματικά τις διεκδικήσεις για τα δικαιώματα των γυναικών».
Παρόν στα περισσότερα τραπέζια διαλόγου και στις θεματικές συναντήσεις που έλαβαν χώρα σε αυτό το σφιχτό από πρόγραμμα και πλούσιο σε προτάσεις τριήμερο, ο γραμματέας της Ενωμένης Αριστεράς εξέφρασε τις ενδιαφέρουσες απόψεις του για μια σειρά θεμάτων που φυσικά στο επίκεντρο βρισκόταν το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα της τελευταίας αναμέτρησης. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα τονίζει για την εικόνα της Ενωμένης Αριστεράς σήμερα και που εκτιμά ότι πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια αρκετά χρόνια πριν, όταν το τρομοκρατικό κτύπημα της 11ης Μαρτίου και οι ψεύτικες δημοσκοπήσεις της δεξιάς έφεραν το σοσιαλιστικό κόμμα στην εξουσία. «Ξέρετε» σημειώνει με αρκετό χιούμορ που διατρέχει το λόγο του κατά τη διάρκεια όλης της συνομιλίας μας « στην Καταλονία χρησιμοποιούμε μια ρήση για τη ζεστή αγκαλιά της αρκούδας που είναι όμως πολύ επικίνδυνη. Το σοσιαλιστικό κόμμα υπήρξε για την αριστερά πολλά χρόνια τώρα η αρκούδα που την αγκαλιά της πολλά στελέχη μας και αντίστοιχα ψηφοφόροι βρήκαν ότι είναι αρκετά ζεστή. Την ίδια στιγμή το σύστημα των περιφερειών και η αποτυχία μας να συνεργαστούμε σε κάποιες περιφέρειες όπως στην Καταλονία, με αριστερούς ανεξαρτήτους υποψηφίους οδήγησαν στην περαιτέρω απώλεια εδρών από το 2004 στις τελευταίες εκλογές. »
Δεν αφίσταται όμως και των ευθυνών που βαραίνουν την ίδια την Ενωμένη Αριστερά περιοριζόμενος να αποδώσει τα αίτια του κακού εκλογικού αποτελέσματος στο πολύπλοκο εκλογικό σύστημα των περιφερειών της Ισπανίας και τη ζεστή αγκαλιά του Σοσιαλιστικού κόμματος. Χωρίς περιστροφές τονίζει ότι: «Για μένα προσωπικά δυο είναι οι κύριες αιτίες για τα τελευταία αποτελέσματα. Πρώτον: η απώλεια της πολιτικής και ιδεολογικής μας ταυτότητας. Το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η Ενωμένη Αριστερά δεν κατόρθωσε να ασκήσει δυναμική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Χάσαμε την ταυτότητα μας και την ιδεολογική μας καθαρότητα συμφωνώντας ή τουλάχιστον αφήνοντας να περάσουν θέματα ωσάν να ήμασταν και εμείς στην εξουσία. Δεύτερον: πιστεύω ότι αρκετά σημαντικό ρόλο παίζει και η έλλειψη δημοκρατίας εντός του κόμματος που βαθμιαία οδηγεί στην έλλειψη συμμετοχής, αποθαρρύνει τη συμμετοχή των μελών μας».
Με αγωνία για τα επόμενα βήματα αλλά και με τη σιγουριά της πολύχρονης εμπειρίας στο μετερίζι των αγώνων για ένα άλλο κόσμο εκτιμά ότι άμεσα πρέπει να γίνει μια συνδιάσκεψη σε εθνικό επίπεδο, όπου θα οδηγήσει σε αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας. Γελώντας για την αποκλειστικότητα ,όπως λέει, της είδησης που δίνει θεωρεί ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο σύντροφος Γιαμαλφάρες δε θα πρέπει να ξαναθέσουν υποψηφιότητα για τα ανώτατα όργανα. «Πρέπει να βρεθούν νέες και νέοι σύντροφοι» τονίζει αναφερόμενος και στο εγχείρημα του Αλέκου Αλαβάνου, το οποίο παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι πλήρως ενημερωμένος για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό. «Ωστόσο, επιμένω» συνεχίζει «ότι δεν είναι θέμα απλά νέας πολιτικής γενιάς αλλά πολιτικής. Πρέπει να ανακτήσουμε, να επανακτήσουμε τις πολιτικές μας θέσεις με ξεκάθαρο τρόπο και όχι λίγο πιο αριστερά από το σοσιαλιστικό κόμμα».
Με τη φωνή να ανεβαίνει και το χέρι του να χτυπάει το τραπέζι κάνει λόγο για την ανάγκη ενός συγκεκριμένου και ξεκάθαρου αναλυτικού προγράμματος. « Στη φάση αυτή» τονίζει «η Ενωμένη Αριστερά πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο ότι έχει αναλυτικό πρόγραμμα που βασίζεται στα προβλήματα του κόσμου. Πρέπει να πάψουμε να περιοριζόμαστε στην καταγγελία, αλλά να ακούσουμε τον ίδιο τον κόσμο, τις προτάσεις του που θα γίνουν πυρήνας ενός αναλυτικού προγράμματος με άξονες: την εργασία ιδίως για τους νέους εργαζόμενους, τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας, την ακρίβεια και τα δάνεια των τραπεζών που έχουν γονατίσει νέους και μεγαλύτερους, την αναχαίτιση των ιδιωτικοποιήσεων, το περιβάλλον».
Άλλωστε θεωρεί ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα που δεν αφορά την Ισπανία, αλλά την Ευρώπη ολόκληρη, όλους τους πολίτες. «Οι συμφωνίες μπορεί να έπονται» συνεχίζει «αλλά πρέπει να γίνονται πάντοτε επί συγκεκριμένων θεμάτων, όπως συμβαίνει και αρκετές φορές στο ευρωκοινοβούλιο με σοσιαλιστές, οικολόγους και αριστερούς να ψηφίζουν μαζί. Και μόνο τότε με αυτοπεποίθηση θα μπορούμε να κάνουμε λόγο για συμφωνίες και συνεργασίες γιατί -θα μου επιτρέψετε να σας μάθω ακόμα μια καστιλιάνικη παροιμία- “ο καθένας στο σπίτι του και ο Θεός στα σπίτια όλων”.»
Στην ερώτηση εάν όντως πιστεύει ότι οι άνδρες πρέπει να υποχωρήσουν για να αφήσουν χώρο για τις γυναίκες μας θυμίζει ότι η αμέσως προηγουμένη συνάντηση γυναικών για τόσο κρίσιμα ζητήματα έγινε πριν από 11 χρόνια. « Το ότι είχαμε να συναντηθούμε 11 χρόνια αναδεικνύει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι η Ενωμένη Αριστερά πρέπει να αναστοχαστεί για πολλά, όπως αυτό των δικαιωμάτων των γυναικών που δεν ήταν πάντα πρώτη μας προτεραιότητα». Οι ριζικές αλλαγές που έχουμε όλες και όλοι ανάγκη εκτιμά ότι απαιτούν τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή της μάχης για αυτές. «Θα ήθελα να σημειώσω» συνεχίζει «ότι όταν μια κοινωνία συντηρητικοποιείται τα δικαιώματα των γυναικών πλήττονται άμεσα. Επομένως οι ριζικές αλλαγές που ζητάμε και έχουμε ανάγκη είναι αλλαγές που θα λειτουργήσουν πρωτίστως εις όφελος των γυναικών».
Διαπιστώνει, άλλωστε, ότι τα έως τώρα μέτρα που έχουν ληφθεί τόσο τα καταστατικά εντός του κόμματος, όσο και τα γενικότερα πολιτικά δεν φαίνεται να έχουν ωφελήσει ικανοποιητικά τις γυναίκες. «Αντίθετα» τονίζει «ο νεοφιλελευθερισμός μέτρησε τα πρώτα του θύματα ανάμεσα στις τάξεις των γυναικών. Στην Ισπανία παρά το νόμο που ψηφίστηκε πριν από δυο χρόνια για μια σειρά μέτρων υπέρ των γυναικών, σήμερα βλέπουμε αφενός να μην εφαρμόζεται και αφετέρου μονάχα το 30% των εργαζομένων γυναικών να αμείβεται με τον ίδιο μισθό που λαμβάνουν οι άντρες εργαζόμενοι στα ίδια πόστα.
«Έχουμε, λοιπόν, μεγάλο αγώνα μπροστά μας» συνοψίζει ο γραμματέας της Ενωμένης Αριστεράς « για να διεκδικήσουμε παλιά αιτήματα, όπως το ίση αμοιβή για ίση εργασία, αλλά και νέα τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε ευρωπαϊκό».
Άρθρο της Ρένας Δούρου στην Κυριακάτικη Αυγή 21/04/2008
