Ούτε φωνή ούτε ακρόαση...

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ που μέρα με τη μέρα λιγοστεύουν τα πεζοδρόμια στις πόλεις που ζούμε -όπου αυθαιρεσία και μίζες πάνε σύννεφο- έχουμε τα τελευταία χρόνια και αχρήστευση δρόμων, επειδή κάποιοι, ισχυροί, και με άκρες γερές στις πουλημένες εξουσίες μας, θέλουν την ησυχία τους, τη βολή τους, την «προστασία» τους. Εχει 4 μέρες που γράψαμε για την πιο κραυγαλέα, ίσως, από όλες τις περιπτώσεις, αυτήν του κλεισίματος της οδού Πλουτάρχου, δρόμου του Κολωνακίου που «βγαίνει» στη Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, και όλοι κάνουν την πάπια. Και καλά οι της βρετανικής πρεσβείας, που ζήτησαν και πέτυχαν (τάχα για λόγους «ασφαλείας από τρομοκρατικές ενέργειες») να κλείσει ο δρόμος για τους απ' έξω ιθαγενείς και να γίνει αποκλειστικής χρήσης δικός τους - ποιος δεν θα 'κανε την πάπια αν του χάριζαν τέτοια προνόμια;

ΕΝΑΣ, δικός μας, να βγει και να εξηγήσει, πειστικά, πώς και γιατί ισχύει αυτή η, κατά την άποψή μας, απαράδεκτη και αποικιοκρατική παραχώρηση, δεν υπάρχει; Και από ποιον, άραγε, θα ζητήσει σήμερα ευθύνες ο φίλος μου, ο Γιώργος, που, νύχτα στο Κολωνάκι, σκόνταψε επάνω στους χύμα τοποθετημένους τσιμεντόλιθους της Πλουτάρχου, έπεσε χάμω και τώρα έχει το χέρι του στον γύψο; Ποιον θα κυνηγήσει αύριο ένας απλός πολίτης αυτής της «αποικίας της Αθήνας», εάν ένας δικός του άνθρωπος πάθει, ο μη γένοιτο, κάτι χειρότερο από το σπάσιμο ενός χεριού; Αλλά, πέραν αυτών όλων: Δεν αισθάνεται κανείς εδώ ότι αυτό που γίνεται με το κλείσιμο της Πλουτάρχου είναι και ξεφτίλα και προσβολή;

Υ.Γ: (Οσο για μερικούς κατοίκους της περιοχής εκεί γύρω, που βολεύονται από την «ησυχία» που τώρα απολαμβάνουν, είναι εξίσου κατακριτέοι με εκείνους που σήμερα, πιστοί στο «διαίρει και βασίλευε», θα τολμήσουν να επικαλεστούν και αυτήν τη δικαιολογία).

του Χρήστου Μιχαηλίδη mich@enet.gr στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/11/2008