Από το Παιδαγωγικό όμως πέρασε στο Οικονομικό της Νομικής και έκανε μεταπτυχιακά στην Αγγλία πάνω στην ανάλυση λόγου και ιδεολογίας, ενώ δήλωσε παρούσα και στη Γένοβα.
«Αυτή την στιγμή πάντως είμαι υπάλληλος διαφημιστικής εταιρείας», τονίζει η ίδια και συνεχίζει: «Έχω πάρει άδεια από τη δουλειά μου για να σας μιλήσω». Η συνάντησή μας έγινε σε ένα βιβλιοπωλείο γιατί η κυρία Δούρου δεν έχει, όπως οι περισσότεροι υποψήφιοι, δικό της προεκλογικό γραφείο. «Όχι μόνο δεν έχω γραφείο αλλά ούτε φυλλάδιο δεν έχω βγάλει. Αποφάσισα να μπλέξω με την πολιτική γιατί δεν μου αρέσει να διαχειρίζονται άλλοι τα δικά μου προβλήματα και να με καλούν μόνο κάθε τέσσερα χρόνια να επικροτώ, να επιβραβεύω ή απλώς να διαμαρτύρομαι».
Η ζωή της άλλαξε με την υποψηφιότητά της γιατί « είναι δύσκολο να είσαι εργαζόμενος και παράλληλα υποψήφιος, αλλά αυτό ισχύει στην Αριστερά. Δεν υπάρχουν επαγγελματίες πολιτικοί, γιατί όλο αυτό δεν είναι μια ιστορία για να εκλεγώ εγώ, είναι για να δώσω μια μάχη».
Θέλει να παλέψει για τα προβλήματα των γυναικών και των μεταναστών, αλλά δεν την απασχολεί αν θα μπει τελικά στη Βουλή γιατί, όπως λέει «δεν σκοπεύω να κάνω καριέρα πολιτικού, δεν έχω ποντάρει πάνω σε αυτό. Ο φίλος μου μάλλον δεν θέλει να βγω γιατί φοβάται ότι μετά δεν θα έχω προσωπική ζωή. Μπορεί και να μη ψηφίσει, θα δούμε» λέει χαμογελώντας με την άνεση ενός ανθρώπου που δεν ζει για να βγει βουλευτής.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 09/09/2007
