Η Δημοτική Κίνηση «Ανάπλαση – Ενεργοί Πολίτες», πραγματοποίησε στις 15 Μαρτίου στο πολιτιστικό – συνεδριακό κέντρου του νέου Δημαρχείου Περιστερίου, μια εκδήλωση αφιερωμένη στην αγωνίστρια εργαζόμενη Κων/να Κούνεβα και στις αγωνίστριες της τέχνης και της ζωής, Δημητριάδη Μαρία και Αλέκα Παίζη, που «έφυγαν» πρόσφατα.
Ανοίγοντας την εκδήλωση η Δημοτική Σύμβουλος της Ελάσσονος Μειοψηφίας και Επικεφαλής της παράταξης Σοφία Αλεξοπούλου υπογράμμισε ότι πρόκειται για προσπάθεια να συνδυαστεί η ημέρα της γυναίκας με τα σύγχρονα προβλήματα και μια πολιτισμική «ανάσα».
Στη συνέχεια, τραγούδησε η κα. Παπαναστασοπούλου Άννα, στο πιάνο η κα. Τσικλίδη Μαρία, απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Με θέμα: «Κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας», ακολούθησε η ομιλία της Πολιτικής Αναλύτριας Ρένας Δούρου, που μεταξύ άλλων σημείωσε ότι: «Οι αγώνες λοιπόν για την ισότητα των δύο φύλων (και δυστυχώς πάντα μιλάμε για τον δυτικό κόσμο), κατάντησε ζήτημα ήσσονος πολιτικής σημασίας, είτε γιατί περιμέναμε την επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου, είτε γιατί το μερικό υποκατέστησε το συνολικό».
Για την ημέρα της γυναίκας, η κα. Δούρου υπογράμμισε: «Και φέτος περίσσεψαν πάλι τα αφιερώματα στην παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, με διαφορετικό επιτονισμό, ανάλογο του χαρακτήρα του μέσου, έντυπου ή ηλεκτρονικού. Θα πλημμυρίσουμε από συνεντεύξεις εξεχουσών γυναικείων προσωπικοτήτων, από δελτία τύπου κομμάτων που θα τιμούν τη γυναίκα, όλα ανεξαιρέτως, με την έμφαση να δίνεται στη μάνα, στη σύζυγο, στη σκληρά εργαζομένη, ανάλογα με το ποια δεξαμενή ψηφοφόρων ιεραρχείται ως σημαντικότερη, από την επικοινωνιακή ομάδα του αντίστοιχου κομματικού επιτελείου».
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη θεατρική απόδοση της «Σονάτας του Σεληνόφωτος» για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, που έγινε από την ηθοποιό και θεατρολόγο Λήδα Δημητρίου.
Από το περιδοκό Εικόνες στο Δήμο Περιστερίου
26.3.09
Γνώριμη παθογένεια, επικίνδυνη πολιτική
Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έχει ένα χαρακτηριστικό (ακριβέστερα, μια παθογένεια) το οποίο προβάλλει και επιβεβαιώνει διαρκώς: ότι δηλαδή σε όλες τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζει (από την οικονομική κρίση ως την προστασία του περιβάλλοντος κατά των πυρκαγιών ή τη μεταρρύθμιση της παιδείας) αντιδρά με τον ίδιο πρόχειρο και επιφανειακό τρόπο. Ενίοτε αυτή η αντίδραση συνοδεύεται και από κάποια πομπώδη παρουσία του πρωθυπουργού, για να παίξει το ρόλο του “ισχυρού χαρτιού” του κυβερνώντος κόμματος.
Στην περίπτωση των πρόσφατων μέτρων για την ασφάλεια, μέσω της ποινικοποίησης της... κουκούλας, ο πρωθυπουργός δεν έκανε... διάγγελμα (όπως πριν από έναν περίπου μήνα για την παγκόσμια οικονομική κρίση όπου είπε τετριμμένες κοινοτυπίες χωρίς προοπτική διεξόδου), ωστόσο οι εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Δένδια κινήθηκαν όχι μόνο στην πεπατημένη της κυβέρνησης αυτής, δηλαδή τον επιφανειακό, εν θερμώ, επικοινωνιακό χειρισμό αλλά είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν, εντέλει, επικίνδυνα και αποσταθεροποιητικά, σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και της ελευθερίας έκφρασης. Γιατί τι σκοπό εξυπηρετεί η επαναφορά της πεπερασμένης ρύθμισης για την “περιϋβριση αρχής” και η ποινικοποίηση της χρήσης της κουκούλας; Έχει κανείς την αίσθηση ότι η κυβέρνηση πηγαίνει το ρολόι του χρόνου, πίσω, στην “καλή” δεκαετία του 1970, του Νόμου 4000 περί τεντιμποϊσμού, του κουρέματος με τη ψιλή των απείθαρχων νέων, της τάξης και της ασφάλειας των “νοικοκυραίων”, του φόβου του χωροφύλακα – τη δεκαετία που σίγουρα έχει μέσα στην καρδιά του ο κ. Καρατζαφέρης, που κάποιοι εντός της Νέας Δημοκρατίας ανακάλυψαν ότι δεν είναι δα και τόσο ακραίος...
Και μπορεί η συζήτηση στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος να έχει ανάψει σχετικά με την εκλογική χρησιμότητα της συνεργασίας με το ΛΑΟΣ, το βέβαιο είναι ότι οι ιδέες του ακροδεξιού κόμματος έχουν ήδη διαποτίσει το κυβερνητικό σώμα. Είναι επίσης σαφές ότι αυτές οι αστείες αλλά παράλληλα επικίνδυνες νομοθετικές ρυθμίσεις αφενός θα τροφοδοτήσουν νέες εντάσεις αφετέρου μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να πλήξουν την ελεύθερη έκφραση, καθώς η όποια οξεία κριτική κατά δημοσίων προσώπων, εύκολα πλέον ποινικοποιείται. Με άλλα λόγια, οι ρυθμίσεις αυτές κατ' ουδένα τρόπο δεν θα λύσουν το βαθύ κοινωνικό πρόβλημα που σχετίζεται με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες μορφές βίας. Η αστυνομία μας νοσεί βαθιά και η “νοσταλγική” αναδρομή στη δεκαετία του 1970 δεν θα τη βοηθήσει. Το πρόβλημα της ασφάλειας είναι υπαρκτό στην ελληνική κοινωνία και η αδυναμία της αστυνομίας να την προασπίσει, πλήττει στην πραγματικότητα τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, εκείνα που δεν μπορούν να στραφούν σε πανάκριβα συστήματα συναγερμών, ιδιωτικών φρουρών ή σπιτιών - φρουρίων. Οι λύσεις τύπου “περιπολιών με παπιά”, χρήσης χημικών με το κιλό, δεν συνιστούν απάντηση στην ανασφάλεια αλλά επικοινωνιακή φωτοβολίδα: σταματά να φωτίζει λίγο μετά από την εκτόξευσή της...
Άρθρο της Ρένας Δούρου στην Ελευθεροτυπία της 26/03/2009
Στην περίπτωση των πρόσφατων μέτρων για την ασφάλεια, μέσω της ποινικοποίησης της... κουκούλας, ο πρωθυπουργός δεν έκανε... διάγγελμα (όπως πριν από έναν περίπου μήνα για την παγκόσμια οικονομική κρίση όπου είπε τετριμμένες κοινοτυπίες χωρίς προοπτική διεξόδου), ωστόσο οι εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Δένδια κινήθηκαν όχι μόνο στην πεπατημένη της κυβέρνησης αυτής, δηλαδή τον επιφανειακό, εν θερμώ, επικοινωνιακό χειρισμό αλλά είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν, εντέλει, επικίνδυνα και αποσταθεροποιητικά, σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και της ελευθερίας έκφρασης. Γιατί τι σκοπό εξυπηρετεί η επαναφορά της πεπερασμένης ρύθμισης για την “περιϋβριση αρχής” και η ποινικοποίηση της χρήσης της κουκούλας; Έχει κανείς την αίσθηση ότι η κυβέρνηση πηγαίνει το ρολόι του χρόνου, πίσω, στην “καλή” δεκαετία του 1970, του Νόμου 4000 περί τεντιμποϊσμού, του κουρέματος με τη ψιλή των απείθαρχων νέων, της τάξης και της ασφάλειας των “νοικοκυραίων”, του φόβου του χωροφύλακα – τη δεκαετία που σίγουρα έχει μέσα στην καρδιά του ο κ. Καρατζαφέρης, που κάποιοι εντός της Νέας Δημοκρατίας ανακάλυψαν ότι δεν είναι δα και τόσο ακραίος...
Και μπορεί η συζήτηση στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος να έχει ανάψει σχετικά με την εκλογική χρησιμότητα της συνεργασίας με το ΛΑΟΣ, το βέβαιο είναι ότι οι ιδέες του ακροδεξιού κόμματος έχουν ήδη διαποτίσει το κυβερνητικό σώμα. Είναι επίσης σαφές ότι αυτές οι αστείες αλλά παράλληλα επικίνδυνες νομοθετικές ρυθμίσεις αφενός θα τροφοδοτήσουν νέες εντάσεις αφετέρου μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να πλήξουν την ελεύθερη έκφραση, καθώς η όποια οξεία κριτική κατά δημοσίων προσώπων, εύκολα πλέον ποινικοποιείται. Με άλλα λόγια, οι ρυθμίσεις αυτές κατ' ουδένα τρόπο δεν θα λύσουν το βαθύ κοινωνικό πρόβλημα που σχετίζεται με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες μορφές βίας. Η αστυνομία μας νοσεί βαθιά και η “νοσταλγική” αναδρομή στη δεκαετία του 1970 δεν θα τη βοηθήσει. Το πρόβλημα της ασφάλειας είναι υπαρκτό στην ελληνική κοινωνία και η αδυναμία της αστυνομίας να την προασπίσει, πλήττει στην πραγματικότητα τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, εκείνα που δεν μπορούν να στραφούν σε πανάκριβα συστήματα συναγερμών, ιδιωτικών φρουρών ή σπιτιών - φρουρίων. Οι λύσεις τύπου “περιπολιών με παπιά”, χρήσης χημικών με το κιλό, δεν συνιστούν απάντηση στην ανασφάλεια αλλά επικοινωνιακή φωτοβολίδα: σταματά να φωτίζει λίγο μετά από την εκτόξευσή της...
Άρθρο της Ρένας Δούρου στην Ελευθεροτυπία της 26/03/2009
Πρόσκληση
Τρίτη 24 Μαρτίου στις 19:00 στο Public (Καραγιώργη Σερβίας 1 Πλ. Συντάγματος)
Το TV Χωρίς Σύνορα παρουσιάζει την Τρίτη το dvd “ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 – Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ”
που περιέχει 150 λεπτά ανέκδοτο οπτικό υλικό, μαρτυρίες και φωτογραφίες από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου.
Το TV Χωρίς Σύνορα κατέγραψε με βίντεο, φωτογραφίες, μαρτυρίες και αναλύσεις την αυθόρμητη εξέγερση. Μέρος από το υλικό αυτό είναι σπάνιο. Άλλα κομμάτια του αποτελούν τρανταχτές αποδείξεις της αστυνομικής βίας ή κατατέθηκαν ακόμα και στη Βουλή, προκειμένου να θεμελιωθεί η σχέση της αστυνομίας με το παρακράτος.
Την παρουσίαση θα κάνει ο Στέλιος Κούλογλου.
Το TV Χωρίς Σύνορα παρουσιάζει την Τρίτη το dvd “ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 – Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ”
που περιέχει 150 λεπτά ανέκδοτο οπτικό υλικό, μαρτυρίες και φωτογραφίες από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου.
Το TV Χωρίς Σύνορα κατέγραψε με βίντεο, φωτογραφίες, μαρτυρίες και αναλύσεις την αυθόρμητη εξέγερση. Μέρος από το υλικό αυτό είναι σπάνιο. Άλλα κομμάτια του αποτελούν τρανταχτές αποδείξεις της αστυνομικής βίας ή κατατέθηκαν ακόμα και στη Βουλή, προκειμένου να θεμελιωθεί η σχέση της αστυνομίας με το παρακράτος.
Την παρουσίαση θα κάνει ο Στέλιος Κούλογλου.
Eνημερωτική συνάντηση του Προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα
με τα μέλη του Προεδρείου της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής (Ελληνικό Τμήμα) Κεβόρκ Κολανιάν και Σέρκο Αγαμπατιάν πραγματοποιήθηκε σήμερα
Στη συνάντηση συζητήθηκαν οι εξελίξεις γύρω από το Αρμενικό ζήτημα σε όλες τις πτυχές του και ιδιαίτερα το θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Εκ μέρους του ΣΥΝ συμμετείχαν ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων από την ΚΠΕ και ο Χάϊκ Κασαρτζιάν, μέλος του τμήματος Διεθνών Σχέσεων.
To Γραφείο Τύπου
Στη συνάντηση συζητήθηκαν οι εξελίξεις γύρω από το Αρμενικό ζήτημα σε όλες τις πτυχές του και ιδιαίτερα το θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Εκ μέρους του ΣΥΝ συμμετείχαν ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων από την ΚΠΕ και ο Χάϊκ Κασαρτζιάν, μέλος του τμήματος Διεθνών Σχέσεων.
To Γραφείο Τύπου
Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας και η Ρένα Δούρου
μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, υπεύθυνη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, συναντήθηκαν σήμερα με τον Υπουργό Εσωτερικών της Κύπρου, Νεοκλή Συλικιώτη.
Μετά το τέλος της συνάντησης έγιναν δηλώσεις:
Ν. ΣΥΛΙΚΙΩΤΗΣ: Με την επίσκεψή μου στην Αθήνα, πέρα από τις συναντήσεις με τους Υπουργούς Εσωτερικών και ΥΠΕΧΩΔΕ, είχα την ευκαιρία να συζητήσω με εκπροσώπους των κομμάτων. Βέβαια, ξεκινώντας τη συνάντηση, με τον φίλο τον Αλέξη τον Τσίπρα συζητήσαμε για τα θέματα που ασχολείται το Υπουργείο Εσωτερικών, θέματα μετανάστευσης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τι γίνεται στην Κύπρο, τι γίνεται στην Ελλάδα, ποια είναι τα κοινά και πως μπορούμε να συμπορευτούμε.
Βεβαίως συζητήσαμε και ευρύτερα ζητήματα, που έχουν να κάνουν και με το Κυπριακό -είμαστε, θα έλεγα, σε μια κρίσιμη φάση του Κυπριακού -αλλά και άλλα ζητήματα ευρύτερα. Θέματα που αφορούν και απασχολούν και εμάς στην Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, ιδιαίτερα τις εξελίξεις και το ρόλο που σήμερα καλείται να παίξει και η Αριστερά στην Κύπρο, όπου είναι κυβερνώσα, αλλά και στην Ελλάδα με το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει.
Βρεθήκαμε, και παρόλο που δεν είχα ξανασυναντήσει τον φίλο τον Αλέξη Τσίπρα, είναι σαν να γνωριζόμαστε από καιρό. Διότι όλα αυτά τα χρόνια και η δική μου δραστηριότητα στο κίνημα της Αριστεράς και στην παράταξη στο Διεθνές κίνημα βρέθηκα πολλές φορές στα ίδια χαρακώματα των κινητοποιήσεων με τους φίλους και τους συντρόφους από τον Συνασπισμό. Στην αντίληψη για το πώς κρίνουμε τα ζητήματα και στην Κύπρο και ευρύτερα στην Ευρώπη, νομίζω ότι έχουμε πάρα πολλά κοινά, κινούμαστε στις ίδιες κατευθύνσεις. Χάρηκα πολύ για αυτή τη συνάντηση και θεωρώ ότι θα έχω και άλλες φορές την ευκαιρία να συναντηθώ και με το φίλο τον Τσίπρα αλλά και με άλλα στελέχη του Συνασπισμού.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας πω την αλήθεια είχα μια μεγάλη περιέργεια να δω από κοντά πως είναι ένας αριστερός υπουργός. Και από το σύντροφο και φίλο Νεοκλή κατάλαβα ότι δεν αλλάζει και πολλά πράγματα. Είναι από την πλευρά των διαδηλωτών, από την πλευρά της κοινωνίας και όχι από την πλευρά των κουστουμαρισμένων τεχνοκρατών.
Είχαμε μια πολύ γόνιμη και ουσιαστική συζήτηση, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας και τη συμπαράστασή μας στην προσπάθεια της Κυπριακής κυβέρνησης και του Δ.Χριστόφια, να επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο στην Κύπρο και κυρίως να κάνει γοργά βήματα προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος. Λύση που θα είναι και για τις δυο πλευρές ωφέλιμη, λύση επωφελής για τον κυπριακό λαό.
Θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε ξανά από κοντά, θα έχω την ευκαιρία να κάνω μια επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο την ερχόμενη εβδομάδα, όπου θα συναντήσω και τον σύντροφο Χριστόφια, μάλιστα σε μια σημαντική συγκυρία για την διακυβέρνησή του. Διότι θα συμπληρώνει τις πρώτες 100 ημέρες όπου όπως μας εξήγησε ο Υπουργός Εσωτερικών, τις πρώτες αυτές 100 ημέρες έχουν συμβεί πολύ σημαντικά πράγματα, έχουν συμβεί πολύ γοργά βήματα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της κοινωνίας και του κυπριακού λαού.
Νομίζω ότι το εγχείρημα της αριστερής διακυβέρνησης στην Κύπρο και της προεδρίας του Δ. Χριστόφια είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό εγχείρημα. Και είναι ένα εγχείρημα που μπορεί να αποδείξει ότι στις ημέρες μας μπορεί να υπάρξει εναλλακτική πρόταση. Μπορεί να υπάρξει εναλλακτική διακυβέρνηση. Μπορεί να υπάρχει αριστερή λύση. Και η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος στην Κύπρο μπορεί να σημάνει πολλά για ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και για τη χώρα μας.
To Γραφείο Τύπου
Μετά το τέλος της συνάντησης έγιναν δηλώσεις:
Ν. ΣΥΛΙΚΙΩΤΗΣ: Με την επίσκεψή μου στην Αθήνα, πέρα από τις συναντήσεις με τους Υπουργούς Εσωτερικών και ΥΠΕΧΩΔΕ, είχα την ευκαιρία να συζητήσω με εκπροσώπους των κομμάτων. Βέβαια, ξεκινώντας τη συνάντηση, με τον φίλο τον Αλέξη τον Τσίπρα συζητήσαμε για τα θέματα που ασχολείται το Υπουργείο Εσωτερικών, θέματα μετανάστευσης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τι γίνεται στην Κύπρο, τι γίνεται στην Ελλάδα, ποια είναι τα κοινά και πως μπορούμε να συμπορευτούμε.
Βεβαίως συζητήσαμε και ευρύτερα ζητήματα, που έχουν να κάνουν και με το Κυπριακό -είμαστε, θα έλεγα, σε μια κρίσιμη φάση του Κυπριακού -αλλά και άλλα ζητήματα ευρύτερα. Θέματα που αφορούν και απασχολούν και εμάς στην Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, ιδιαίτερα τις εξελίξεις και το ρόλο που σήμερα καλείται να παίξει και η Αριστερά στην Κύπρο, όπου είναι κυβερνώσα, αλλά και στην Ελλάδα με το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει.
Βρεθήκαμε, και παρόλο που δεν είχα ξανασυναντήσει τον φίλο τον Αλέξη Τσίπρα, είναι σαν να γνωριζόμαστε από καιρό. Διότι όλα αυτά τα χρόνια και η δική μου δραστηριότητα στο κίνημα της Αριστεράς και στην παράταξη στο Διεθνές κίνημα βρέθηκα πολλές φορές στα ίδια χαρακώματα των κινητοποιήσεων με τους φίλους και τους συντρόφους από τον Συνασπισμό. Στην αντίληψη για το πώς κρίνουμε τα ζητήματα και στην Κύπρο και ευρύτερα στην Ευρώπη, νομίζω ότι έχουμε πάρα πολλά κοινά, κινούμαστε στις ίδιες κατευθύνσεις. Χάρηκα πολύ για αυτή τη συνάντηση και θεωρώ ότι θα έχω και άλλες φορές την ευκαιρία να συναντηθώ και με το φίλο τον Τσίπρα αλλά και με άλλα στελέχη του Συνασπισμού.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας πω την αλήθεια είχα μια μεγάλη περιέργεια να δω από κοντά πως είναι ένας αριστερός υπουργός. Και από το σύντροφο και φίλο Νεοκλή κατάλαβα ότι δεν αλλάζει και πολλά πράγματα. Είναι από την πλευρά των διαδηλωτών, από την πλευρά της κοινωνίας και όχι από την πλευρά των κουστουμαρισμένων τεχνοκρατών.
Είχαμε μια πολύ γόνιμη και ουσιαστική συζήτηση, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας και τη συμπαράστασή μας στην προσπάθεια της Κυπριακής κυβέρνησης και του Δ.Χριστόφια, να επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο στην Κύπρο και κυρίως να κάνει γοργά βήματα προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος. Λύση που θα είναι και για τις δυο πλευρές ωφέλιμη, λύση επωφελής για τον κυπριακό λαό.
Θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε ξανά από κοντά, θα έχω την ευκαιρία να κάνω μια επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο την ερχόμενη εβδομάδα, όπου θα συναντήσω και τον σύντροφο Χριστόφια, μάλιστα σε μια σημαντική συγκυρία για την διακυβέρνησή του. Διότι θα συμπληρώνει τις πρώτες 100 ημέρες όπου όπως μας εξήγησε ο Υπουργός Εσωτερικών, τις πρώτες αυτές 100 ημέρες έχουν συμβεί πολύ σημαντικά πράγματα, έχουν συμβεί πολύ γοργά βήματα στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της κοινωνίας και του κυπριακού λαού.
Νομίζω ότι το εγχείρημα της αριστερής διακυβέρνησης στην Κύπρο και της προεδρίας του Δ. Χριστόφια είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό εγχείρημα. Και είναι ένα εγχείρημα που μπορεί να αποδείξει ότι στις ημέρες μας μπορεί να υπάρξει εναλλακτική πρόταση. Μπορεί να υπάρξει εναλλακτική διακυβέρνηση. Μπορεί να υπάρχει αριστερή λύση. Και η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος στην Κύπρο μπορεί να σημάνει πολλά για ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και για τη χώρα μας.
To Γραφείο Τύπου
19.3.09
ένα σχόλιο...
Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους εβραίους. Δεν ήμουν
εβραίος και δεν φώναξα. Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομουνιστές. Δεν ήμουν
κομουνιστής και δεν φώναξα. Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών, δεν ανήκα
σε αυτό το κόμμα και δεν βρήκα λόγο να διαμαρτυρηθώ. Ακολούθησαν οι
ομοφυλόφιλοι, ούτε και αυτό σκέφτηκα με αφορούσε. Στο τέλος ήρθε η σειρά των
τσιγγάνων, ούτε και τότε βρήκα λόγια να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος
στη σειρά ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανένας για να φωνάξει.
Μάρτιν Νιμέλερ
εβραίος και δεν φώναξα. Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομουνιστές. Δεν ήμουν
κομουνιστής και δεν φώναξα. Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών, δεν ανήκα
σε αυτό το κόμμα και δεν βρήκα λόγο να διαμαρτυρηθώ. Ακολούθησαν οι
ομοφυλόφιλοι, ούτε και αυτό σκέφτηκα με αφορούσε. Στο τέλος ήρθε η σειρά των
τσιγγάνων, ούτε και τότε βρήκα λόγια να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος
στη σειρά ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανένας για να φωνάξει.
Μάρτιν Νιμέλερ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΞΕΙΓΓΕΙΛΕ ΤΟ ΥΠ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Επικίνδυνο δρόμο διαλέγει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου της χρήσης αμφίεσης στις διαδηλώσεις με το σχετικό εξαγγελθέν μέτρο του υπουργού Δικαιοσύνης, Νίκου Δένδια. Η ποινικοποίηση της χρήσης αμφίεσης συνιστά μια άκρως προβληματική επιλογή που πλήττει το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα της συνάθροισης και της έκφρασης. Η χρήση αμφίεσης ως τέτοια είναι αδιανόητο να συνιστά ποινικό αδίκημα ή, έστω, επιβαρυντική περίσταση στη τέλεση άλλου αδικήματος καθώς βασική αρχή του νομικού μας πολιτισμού είναι η ύπαρξη συγκεκριμένων έννομων αγαθών που πλήττονται από μια πράξη, όπως η χρήση αμφίεσης, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Η ανωνυμία με τη χρήση αμφίεσης μπορεί να αποσκοπεί σε απολύτως νόμιμους σκοπούς, όπως την αποφυγή καταγραφής των στοιχείων του ατόμου από τις κάμερες, την προστασία από δακρυγόνα, την ανωνυμία ή, ακόμα, και μια αποκριάτικη παρέλαση.
Πέρα τις ανυπέρβλητες πρακτικές δυσκολίες εφαρμογής μιας τέτοιας απαγόρευσης, ειδικά σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με αστυνομία ανεκπαίδευτη, τυφλά κατασταλτική και, τελικά, επικίνδυνη, υπενθυμίζουμε ότι η αστυνομία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα κατά το παρελθόν για τη διερεύνηση, αποκάλυψη και ποινική δίωξη ατόμων που φαίνονται σε πολλές φωτογραφίες και βίντεο να βρίσκονται μέσα ή κοντά σε αστυνομικές δυνάμεις με καλυμμένα πρόσωπα και, κάνοντας χρήση λοστών, να προβαίνουν σε καταστροφές κατά διαφόρων χώρων ή σε επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών.
Τα έκτακτα νομοθετικά μέτρα σε κατάσταση πανικού, συνιστούν μια επικίνδυνη επιλογή. Η κοινωνική συναίνεση που συγκυριακά αξιοποιεί η κυβέρνηση για τα νέα κατασταλτικά μέτρα, θα έπρεπε να έχει διδαχθεί πόσο εύθραυστη είναι. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής, θα προκαλέσει σύντομα μηδενική συναίνεση. Η βία στις πόλεις σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με όξυνση της καταστολής, ούτε με την κατάργηση του ασύλου, ούτε με έκτακτη νομοθεσία. Οι πολίτες καλούνται να αντισταθούν με μαζικές, ειρηνικές και μαχητικές διαδηλώσεις και με πολιτική ανυπακοή στο κρεσέντο καταστολής της κυβέρνησης.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ
Επικίνδυνο δρόμο διαλέγει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου της χρήσης αμφίεσης στις διαδηλώσεις με το σχετικό εξαγγελθέν μέτρο του υπουργού Δικαιοσύνης, Νίκου Δένδια. Η ποινικοποίηση της χρήσης αμφίεσης συνιστά μια άκρως προβληματική επιλογή που πλήττει το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα της συνάθροισης και της έκφρασης. Η χρήση αμφίεσης ως τέτοια είναι αδιανόητο να συνιστά ποινικό αδίκημα ή, έστω, επιβαρυντική περίσταση στη τέλεση άλλου αδικήματος καθώς βασική αρχή του νομικού μας πολιτισμού είναι η ύπαρξη συγκεκριμένων έννομων αγαθών που πλήττονται από μια πράξη, όπως η χρήση αμφίεσης, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Η ανωνυμία με τη χρήση αμφίεσης μπορεί να αποσκοπεί σε απολύτως νόμιμους σκοπούς, όπως την αποφυγή καταγραφής των στοιχείων του ατόμου από τις κάμερες, την προστασία από δακρυγόνα, την ανωνυμία ή, ακόμα, και μια αποκριάτικη παρέλαση.
Πέρα τις ανυπέρβλητες πρακτικές δυσκολίες εφαρμογής μιας τέτοιας απαγόρευσης, ειδικά σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με αστυνομία ανεκπαίδευτη, τυφλά κατασταλτική και, τελικά, επικίνδυνη, υπενθυμίζουμε ότι η αστυνομία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα κατά το παρελθόν για τη διερεύνηση, αποκάλυψη και ποινική δίωξη ατόμων που φαίνονται σε πολλές φωτογραφίες και βίντεο να βρίσκονται μέσα ή κοντά σε αστυνομικές δυνάμεις με καλυμμένα πρόσωπα και, κάνοντας χρήση λοστών, να προβαίνουν σε καταστροφές κατά διαφόρων χώρων ή σε επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών.
Τα έκτακτα νομοθετικά μέτρα σε κατάσταση πανικού, συνιστούν μια επικίνδυνη επιλογή. Η κοινωνική συναίνεση που συγκυριακά αξιοποιεί η κυβέρνηση για τα νέα κατασταλτικά μέτρα, θα έπρεπε να έχει διδαχθεί πόσο εύθραυστη είναι. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής, θα προκαλέσει σύντομα μηδενική συναίνεση. Η βία στις πόλεις σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με όξυνση της καταστολής, ούτε με την κατάργηση του ασύλου, ούτε με έκτακτη νομοθεσία. Οι πολίτες καλούνται να αντισταθούν με μαζικές, ειρηνικές και μαχητικές διαδηλώσεις και με πολιτική ανυπακοή στο κρεσέντο καταστολής της κυβέρνησης.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ
18.3.09
Πυρηνική ενέργεια: ούτε πράσινη, ούτε φθηνή, ούτε ακίνδυνη
Καιρό για χάσιμο δεν έχουμε. Τα πάσης φύσης «καμπανάκια» έχουν προ πολλού ηχήσει προειδοποιητικά. Το ενεργειακό ζήτημα είναι πλέον φλέγον και θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον μας στον 21ο αιώνα. Δεν έχουμε πλέον το άλλοθι της άγνοιας ούτε την πολυτέλεια να αποφύγουμε μια διεξοδική και με επιχειρήματα συζήτηση. Χωρίς φόβο αλλά με πάθος: πάθος για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής μας.
Το πετρέλαιο τείνει να δώσει πλέον τη θέση του σε άλλες, ενεργειακά εναλλακτικές λύσεις: απο τις ανανεώσιμες πηγές ενεργειας, ως την οψιμα χαρακτηριζομενη απο κάποιους κρισιμους κυκλους (οπως για παραδειγμα η Κομισιόν) «πρασινη» ενεργεια των πυρηνικων εργοστασιων. Και μπορει σημερα ακομη να υφιστανται αρκετες αντιστασεις (πολιτων, Μη Κυβερνητικων Οργανωσεων) στον πολλαπλασιασμο των πυρηνικων εγκαταστασεων για παραγωγη ενεργειας, ωστοσο, με τη σοβαροτατη οικονομικη κριση να κτυπα την πορτα ολων μας -να μας αγγίζει ηδη μεσα για την ακριβεια- τα επιχειρηματα υπέρ της παραγωγης πυρηνικης ενεργειας ακουγονται ολο και περισσοτερο: «φθηνή», «οικολογική», «πράσινη». Στα καθ΄ ημάς, η συζητηση αυτη ανοιξε χάρη σε ενα γριφωδη σχολιασμό του αρμοδιου υπουργου πριν απο λίγες μέρες. Για να κλεισει την ιδια ωρα, αφου απαιτει κατι που δυστυχως μας λειπει, οπως εχουμε ηδη ακροθιγως υπονοησει: ουσιαστικο διαλογο και ελλογη αντιπαραθεση επιχειρηματων. Επίσης. πριν απο λιγες μολις εβδομαδες, ειχαμε την Ακαδημία Αθηνων, το καθεστωτικά «ανώτερο» πνευματικό ίδρυμα της χώρας, έθεσε το ζήτημα της πυρηνικης ενεργειας. Εν τω μεταξυ, ειναι βεβαιο οτι το πυρηνικο λόμπι δε θα φεισθεί μέσων, προκειμένου να διαδώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τη «μαγική συνταγή».
Το come back της πυρηνικης ενεργειας δεν ειναι φαντασιωση καποιων «τρελαμενων» οικολογων: οι 36 πυρηνικοι αντιδραστηρες που βρισκονται αυτη τη στιγμη υπο κατασκευη σε ολοκληρο τον πλανητη, ενω τουλαχιστον αλλοι 89 ειναι σε φαση σχεδιασμου, αποδεικνυουν τη βασιμοτητα των ανησυχιων. Δυστυχως, στην περιπτωση της πυρηνικης ενεργειας, η ληθη αποκρύπτει τον ακρως επικίνδυνο χαρακτήρα της και –κυριώς- το γεγονός οτι δε συγχωρεί ολιγωρίες ή λάθη σε θέματα ασφάλειας, γιατί, απλά, δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία. Είκοσι δύο χρόνια έχουν περάσει από το δυστυχημα του Τσέρνομπιλ: αρκετοι εχουν ξεχασει, ωστόσο οι ντοπιοι που βιωνουν στο πετσί τους τις συνεπειες ενος λαθους σε πυρηνικη εγκατασταση, αντιλαμβανονται καλυτερα απο ολους οτι η ενεργεια αυτη δεν ειναι ουτε αθωα ουτε ακινδυνη.
Οχι, η πυρηνικη ενεργεια δεν μπορει να ειναι μερος της λυσης του ενεργειακου προβληματος, αλλα παράδειγμα προς αποφυγη. Λόγου χάριν, ακόμα δεν έχει επιλυθεί το κρισιμο ερωτημα της διαχειρισης των αποβλητων των πυρηνικων εγκαταστασεων, τα οποία εχουν διαρκεια ζωης εκατονταδες χρονια...
Ουτε καθαρη, ουτε ακινδυνη, ουτε πρασινη, ουτε καν φθηνη ειναι η πυρηνικη ενεργεια. Οσο γρηγοροτερα το αντιληφθουμε, τοσο γρηγοροτερα θα στραφουμε σε αξιοπιστες εναλλακτικες μορφες ενεργειας (ηλιος, βιομαζα, ανεμος, γεωθερμια).
Άρυρο της Ρένας Δούρου στην εφημερίδα Νίκη στις 15/03/2009
Το πετρέλαιο τείνει να δώσει πλέον τη θέση του σε άλλες, ενεργειακά εναλλακτικές λύσεις: απο τις ανανεώσιμες πηγές ενεργειας, ως την οψιμα χαρακτηριζομενη απο κάποιους κρισιμους κυκλους (οπως για παραδειγμα η Κομισιόν) «πρασινη» ενεργεια των πυρηνικων εργοστασιων. Και μπορει σημερα ακομη να υφιστανται αρκετες αντιστασεις (πολιτων, Μη Κυβερνητικων Οργανωσεων) στον πολλαπλασιασμο των πυρηνικων εγκαταστασεων για παραγωγη ενεργειας, ωστοσο, με τη σοβαροτατη οικονομικη κριση να κτυπα την πορτα ολων μας -να μας αγγίζει ηδη μεσα για την ακριβεια- τα επιχειρηματα υπέρ της παραγωγης πυρηνικης ενεργειας ακουγονται ολο και περισσοτερο: «φθηνή», «οικολογική», «πράσινη». Στα καθ΄ ημάς, η συζητηση αυτη ανοιξε χάρη σε ενα γριφωδη σχολιασμό του αρμοδιου υπουργου πριν απο λίγες μέρες. Για να κλεισει την ιδια ωρα, αφου απαιτει κατι που δυστυχως μας λειπει, οπως εχουμε ηδη ακροθιγως υπονοησει: ουσιαστικο διαλογο και ελλογη αντιπαραθεση επιχειρηματων. Επίσης. πριν απο λιγες μολις εβδομαδες, ειχαμε την Ακαδημία Αθηνων, το καθεστωτικά «ανώτερο» πνευματικό ίδρυμα της χώρας, έθεσε το ζήτημα της πυρηνικης ενεργειας. Εν τω μεταξυ, ειναι βεβαιο οτι το πυρηνικο λόμπι δε θα φεισθεί μέσων, προκειμένου να διαδώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τη «μαγική συνταγή».
Το come back της πυρηνικης ενεργειας δεν ειναι φαντασιωση καποιων «τρελαμενων» οικολογων: οι 36 πυρηνικοι αντιδραστηρες που βρισκονται αυτη τη στιγμη υπο κατασκευη σε ολοκληρο τον πλανητη, ενω τουλαχιστον αλλοι 89 ειναι σε φαση σχεδιασμου, αποδεικνυουν τη βασιμοτητα των ανησυχιων. Δυστυχως, στην περιπτωση της πυρηνικης ενεργειας, η ληθη αποκρύπτει τον ακρως επικίνδυνο χαρακτήρα της και –κυριώς- το γεγονός οτι δε συγχωρεί ολιγωρίες ή λάθη σε θέματα ασφάλειας, γιατί, απλά, δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία. Είκοσι δύο χρόνια έχουν περάσει από το δυστυχημα του Τσέρνομπιλ: αρκετοι εχουν ξεχασει, ωστόσο οι ντοπιοι που βιωνουν στο πετσί τους τις συνεπειες ενος λαθους σε πυρηνικη εγκατασταση, αντιλαμβανονται καλυτερα απο ολους οτι η ενεργεια αυτη δεν ειναι ουτε αθωα ουτε ακινδυνη.
Οχι, η πυρηνικη ενεργεια δεν μπορει να ειναι μερος της λυσης του ενεργειακου προβληματος, αλλα παράδειγμα προς αποφυγη. Λόγου χάριν, ακόμα δεν έχει επιλυθεί το κρισιμο ερωτημα της διαχειρισης των αποβλητων των πυρηνικων εγκαταστασεων, τα οποία εχουν διαρκεια ζωης εκατονταδες χρονια...
Ουτε καθαρη, ουτε ακινδυνη, ουτε πρασινη, ουτε καν φθηνη ειναι η πυρηνικη ενεργεια. Οσο γρηγοροτερα το αντιληφθουμε, τοσο γρηγοροτερα θα στραφουμε σε αξιοπιστες εναλλακτικες μορφες ενεργειας (ηλιος, βιομαζα, ανεμος, γεωθερμια).
Άρυρο της Ρένας Δούρου στην εφημερίδα Νίκη στις 15/03/2009
16.3.09
Ο ΣΥΝ στην Κύπρο - Χαιρετισμός στο Συνέδριο του ΔΗΚΟ
Η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ, παραβρέθηκε εκ μέρους του κόμματος στο Θ΄ Συνέδριο του ΔΗΚΟ. Στον σύντομο χαιρετισμό που απηύθυνε η εκπρόσωπος του ΣΥΝ, μεταξύ άλλων, τόνισε:
«Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που, στην περίπτωση της Κύπρου, η δική μας αντίληψη για τη συγκρότηση μιας ευρείας, κοινωνικής και πολιτικής, εναλλακτικής πλειοψηφίας με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, βρίσκει έδαφος, αποδεικνύεται πως είναι εφικτή, αναδεικνύεται σε παράγοντα παραγωγής και τροφοδότησης θετικών εξελίξεων, προς όφελος των πολλών, εκείνων που σήμερα υφίστανται τις μεγαλύτερες πιέσεις και συνέπειες του εφαρμοζόμενου και κάποτε ακλόνητου, επιθετικού νεοφιλελευθερισμού.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, ως Συνασπισμός στηρίζουμε τις συνεχιζόμενες προσπάθειες και πρωτοβουλίες της Κυπριακής Κυβέρνησης για την εμβάθυνση του διμερούς διαλόγου με την τουρκοκυπριακή πλευρά και προσβλέπουμε στην υπέρβαση των υπαρχουσών δυσκολιών, ώστε να φθάσουμε σύντομα τόσο στην επίλυση του Κυπριακού στην κατεύθυνση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όσο και στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., εφόσον το σύνολο των ρυθμιστικών παραμέτρων έχει γίνει απόλυτα σεβαστό από την τουρκική πλευρά, τόσο ως αναφορά στην απόσυρση του στρατού κατοχής από την Κύπρο, όσο και στο σεβασμό των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών, αλλά και όλων των μειονοτήτων στο εσωτερικό της γείτονος».
To Γραφείο Τύπου, 16/03/2009
«Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που, στην περίπτωση της Κύπρου, η δική μας αντίληψη για τη συγκρότηση μιας ευρείας, κοινωνικής και πολιτικής, εναλλακτικής πλειοψηφίας με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, βρίσκει έδαφος, αποδεικνύεται πως είναι εφικτή, αναδεικνύεται σε παράγοντα παραγωγής και τροφοδότησης θετικών εξελίξεων, προς όφελος των πολλών, εκείνων που σήμερα υφίστανται τις μεγαλύτερες πιέσεις και συνέπειες του εφαρμοζόμενου και κάποτε ακλόνητου, επιθετικού νεοφιλελευθερισμού.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, ως Συνασπισμός στηρίζουμε τις συνεχιζόμενες προσπάθειες και πρωτοβουλίες της Κυπριακής Κυβέρνησης για την εμβάθυνση του διμερούς διαλόγου με την τουρκοκυπριακή πλευρά και προσβλέπουμε στην υπέρβαση των υπαρχουσών δυσκολιών, ώστε να φθάσουμε σύντομα τόσο στην επίλυση του Κυπριακού στην κατεύθυνση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όσο και στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., εφόσον το σύνολο των ρυθμιστικών παραμέτρων έχει γίνει απόλυτα σεβαστό από την τουρκική πλευρά, τόσο ως αναφορά στην απόσυρση του στρατού κατοχής από την Κύπρο, όσο και στο σεβασμό των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών, αλλά και όλων των μειονοτήτων στο εσωτερικό της γείτονος».
To Γραφείο Τύπου, 16/03/2009
Προτάσεις
Φαντασιογραφία: Βιβλιογραφία Έργων Αναφοράς Επιστημονικής Φαντασίας στην Ελλάδα 1971-2007
του Σπύρου Α. Βρετού
Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αθήνα 2008
Σελίδες 139, τιμή 12 €
Κεντρική διάθεση: Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αλ. Σούτσου 18-106 71 Αθήνα, τηλ.- fax: 21036.07.787
Η λογοτεχνία και η τέχνη του Φανταστικού γενικότερα και της Επιστημονικής Φαντασίας (Ε.Φ.) ειδικότερα γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια άνθηση στην Ελλάδα.
Ταινίες φαντασίας βρίσκονται στην κορυφή από άποψη εισιτηρίων, σειρές Ε.Φ. καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην τηλεθέαση, παιχνίδια που αντλούν τη θεματογραφία τους από το είδος συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο δημοφιλή, βιβλία που ανήκουν στο Φανταστικό με την ευρύτερη έννοια ανεβαίνουν συχνά στις πρώτες θέσεις των «ευπώλητων».
Βιβλία τα οποία αφορούν τη λεγόμενη Φανταστική Λογοτεχνία, τον Κινηματογράφο του Φανταστικού και άλλες μορφές τέχνης (τηλεόραση, κόμικς, εικονογράφηση κ.λπ.) εκδίδονται όλο και πιο συχνά. Η παραγωγή αυτή των βιβλίων, είτε πρωτότυπων είτε μεταφρασμένων, αποδεικνύει το ενδιαφέρον του κοινού και απαιτεί τη δική της καταγραφή.
Η Φαντασιογραφία περιλαμβάνει πέντε μέρη:
Στο σύντομο ιστορικό περίγραμμα περιγράφεται η πορεία και εξέλιξη του Φανταστικού στην Ελλάδα.
Στη βιβλιογραφία τα έργα αναφοράς κατατάσσονται σε κατηγορίες (βιβλιογραφίες, λαϊκή λογοτεχνία, μονογραφίες, κόμικς, κινηματογράφος κ.λπ.) και αποδελτιώνονται αλφαβητικά με βάση τους συγγραφείς τους. Κάθε κατηγορία ή υποκατηγορία σχολιάζεται ξεχωριστά. Καταλογογραφούνται 340 βιβλία και άλλες πηγές (DVDs, websites κ.ά.)
Το τρίτο μέρος επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση της παραγωγής κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου 1971-2007 τόσο χρονολογικά (ανά δεκαετία) όσο και θεματικά. Προκύπτουν μερικά αξιοπρόσεκτα συμπεράσματα για τα ενδιαφέροντα και τις αναγνωστικές συνήθειες του κοινού - και τις διαφορές ανάμεσα στις γενιές.
Στο τέταρτο μέρος αποδελτιώνονται οι τίτλοι όλων των επαγγελματικών και ερασιτεχνικών περιοδικών, 52 συνολικά, τα οποία έχουν ασχοληθεί συστηματικά με το Φανταστικό σε όλες του τις μορφές (λογοτεχνία, εικαστικά, κινηματογράφος, μουσική κ.λπ.) και έχουν εκδώσει έστω και ένα τεύχος κατά τη διάρκεια της περιόδου 1971-2007. Επίσης όλα τα σημαντικά websites, blogs και forums τα οποία έχουν ασχοληθεί με το Φανταστικό από το 1993 ως σήμερα.
Στο τελευταίο μέρος καταλογογραφείται το σύνολο των 27 περιοδικών και ένθετων εφημερίδων που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών και ήταν αφιερωμένα στην εκλαϊκευμένη επιστήμη και τεχνολογία.
του Σπύρου Α. Βρετού
Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αθήνα 2008
Σελίδες 139, τιμή 12 €
Κεντρική διάθεση: Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αλ. Σούτσου 18-106 71 Αθήνα, τηλ.- fax: 21036.07.787
Η λογοτεχνία και η τέχνη του Φανταστικού γενικότερα και της Επιστημονικής Φαντασίας (Ε.Φ.) ειδικότερα γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια άνθηση στην Ελλάδα.
Ταινίες φαντασίας βρίσκονται στην κορυφή από άποψη εισιτηρίων, σειρές Ε.Φ. καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην τηλεθέαση, παιχνίδια που αντλούν τη θεματογραφία τους από το είδος συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο δημοφιλή, βιβλία που ανήκουν στο Φανταστικό με την ευρύτερη έννοια ανεβαίνουν συχνά στις πρώτες θέσεις των «ευπώλητων».
Βιβλία τα οποία αφορούν τη λεγόμενη Φανταστική Λογοτεχνία, τον Κινηματογράφο του Φανταστικού και άλλες μορφές τέχνης (τηλεόραση, κόμικς, εικονογράφηση κ.λπ.) εκδίδονται όλο και πιο συχνά. Η παραγωγή αυτή των βιβλίων, είτε πρωτότυπων είτε μεταφρασμένων, αποδεικνύει το ενδιαφέρον του κοινού και απαιτεί τη δική της καταγραφή.
Η Φαντασιογραφία περιλαμβάνει πέντε μέρη:
Στο σύντομο ιστορικό περίγραμμα περιγράφεται η πορεία και εξέλιξη του Φανταστικού στην Ελλάδα.
Στη βιβλιογραφία τα έργα αναφοράς κατατάσσονται σε κατηγορίες (βιβλιογραφίες, λαϊκή λογοτεχνία, μονογραφίες, κόμικς, κινηματογράφος κ.λπ.) και αποδελτιώνονται αλφαβητικά με βάση τους συγγραφείς τους. Κάθε κατηγορία ή υποκατηγορία σχολιάζεται ξεχωριστά. Καταλογογραφούνται 340 βιβλία και άλλες πηγές (DVDs, websites κ.ά.)
Το τρίτο μέρος επιχειρεί μια πρώτη αποτίμηση της παραγωγής κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου 1971-2007 τόσο χρονολογικά (ανά δεκαετία) όσο και θεματικά. Προκύπτουν μερικά αξιοπρόσεκτα συμπεράσματα για τα ενδιαφέροντα και τις αναγνωστικές συνήθειες του κοινού - και τις διαφορές ανάμεσα στις γενιές.
Στο τέταρτο μέρος αποδελτιώνονται οι τίτλοι όλων των επαγγελματικών και ερασιτεχνικών περιοδικών, 52 συνολικά, τα οποία έχουν ασχοληθεί συστηματικά με το Φανταστικό σε όλες του τις μορφές (λογοτεχνία, εικαστικά, κινηματογράφος, μουσική κ.λπ.) και έχουν εκδώσει έστω και ένα τεύχος κατά τη διάρκεια της περιόδου 1971-2007. Επίσης όλα τα σημαντικά websites, blogs και forums τα οποία έχουν ασχοληθεί με το Φανταστικό από το 1993 ως σήμερα.
Στο τελευταίο μέρος καταλογογραφείται το σύνολο των 27 περιοδικών και ένθετων εφημερίδων που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών και ήταν αφιερωμένα στην εκλαϊκευμένη επιστήμη και τεχνολογία.
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη και το βιβλιοπωλείο Ιανός
έχουν την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου
του συγγραφέα – ποιητή – δημοσιογράφου
ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΥΑΤΖΗ
με τίτλο
ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΕΥΧΕΤΗ
Θα μιλήσουν για το βιβλίο:
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, φιλόλογος, λογοτέχνης, κριτικός
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΣΙΑΝΑΣ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας «Apivita»
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, π. πρόεδρος Συνασπισμού
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΜΠΕΝΑΤΣΗΣ, επικ. καθηγητής Πανεπιστ. Ιωαννίνων
ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ, π. υπουργός
Συντονίζει ο δημοσιογράφος ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Θα ακουστούν τραγούδια σε ποίηση Γ. ΔΟΥΑΤΖΗ και μουσική της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ.
Μετέχουν: Αγάπη Παπαμήτσου σοπράνο
Τίτος Γουβέλης πιάνο
Στέλιος Ταχιάτης τσέλο
Διαβάζει ο ηθοποιός ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ.
Η παρουσίαση θα γίνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 18.00
στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, Σταδίου 24 Αθήνα
Πληροφορίες : Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη : τηλ. 3661212,
Μ. Κουκουβίνου, Ε. Χατζοπούλου
Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ : 210 3217917
έχουν την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου
του συγγραφέα – ποιητή – δημοσιογράφου
ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΥΑΤΖΗ
με τίτλο
ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΕΥΧΕΤΗ
Θα μιλήσουν για το βιβλίο:
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, φιλόλογος, λογοτέχνης, κριτικός
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΣΙΑΝΑΣ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας «Apivita»
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, π. πρόεδρος Συνασπισμού
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΜΠΕΝΑΤΣΗΣ, επικ. καθηγητής Πανεπιστ. Ιωαννίνων
ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ, π. υπουργός
Συντονίζει ο δημοσιογράφος ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Θα ακουστούν τραγούδια σε ποίηση Γ. ΔΟΥΑΤΖΗ και μουσική της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ.
Μετέχουν: Αγάπη Παπαμήτσου σοπράνο
Τίτος Γουβέλης πιάνο
Στέλιος Ταχιάτης τσέλο
Διαβάζει ο ηθοποιός ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ.
Η παρουσίαση θα γίνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 18.00
στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, Σταδίου 24 Αθήνα
Πληροφορίες : Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη : τηλ. 3661212,
Μ. Κουκουβίνου, Ε. Χατζοπούλου
Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ : 210 3217917
Πρόσκληση
Προσπαθώντας να συνδυάσουμε την ημέρα της γυναίκας με τα σύγχρονα προβλήματα και μια πολιτισμική «ανάσα», σας καλούμε την Κυριακή 15 Μαρτίου στις 8:00 μ.μ. στο θέατρο του νέου Δημαρχείου (πλ. Ευαγγελιστρίας).
Η εκδήλωση αφιερώνεται στην αγωνίστρια εργαζόμενη κα Κων/να Κούνεβα και στις αγωνίστριες της τέχνης και της ζωής Δημητριάδη Μαρία και Αλέκα Παΐζη που έφυγαν πρόσφατα.
Τραγούδι: Παπαναστασοπούλου Άννα
Πιάνο: Τσικλίδη Μαρία
Ομιλία: «Κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας» από τη Ρένα Δούρου, πολιτική αναλύτρια
Θεατρική απόδοση της «Σονάτας του Σεληνόφωτος» για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Γιάννη Ρίτσου: Λήδα Δημητρίου, ηθοποιός και θεατρολόγος
Το Συντονιστικό της Δημοτικής Κίνησης "Ανάπλαση - Ενεργοί Πολίτες"
Η εκδήλωση αφιερώνεται στην αγωνίστρια εργαζόμενη κα Κων/να Κούνεβα και στις αγωνίστριες της τέχνης και της ζωής Δημητριάδη Μαρία και Αλέκα Παΐζη που έφυγαν πρόσφατα.
Τραγούδι: Παπαναστασοπούλου Άννα
Πιάνο: Τσικλίδη Μαρία
Ομιλία: «Κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας» από τη Ρένα Δούρου, πολιτική αναλύτρια
Θεατρική απόδοση της «Σονάτας του Σεληνόφωτος» για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Γιάννη Ρίτσου: Λήδα Δημητρίου, ηθοποιός και θεατρολόγος
Το Συντονιστικό της Δημοτικής Κίνησης "Ανάπλαση - Ενεργοί Πολίτες"
13.3.09
Αύριο το κρίσιμο συνέδριο του ΔΗΚΟ Οι εκλογικές αναμετρήσεις την Κυριακή
Πραγματοποιείται αύριο στις 10.15π.μ., στο ξενοδοχείο Χίλτον Παρκ στη Λευκωσία, το 10ο Τακτικό Παγκύπριο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος, το συνέδριο χαιρετισμό θα απευθύνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Θα εκπροσωπηθούν επίσης τα πέντε κοινοβουλευτικά κόμματα της Ελλάδας.Τη Νέα Δημοκρατία θα εκπροσωπήσει ο βουλευτής Παναγιώτης Σκανδαλάκης, το ΠΑΣΟΚ ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας, το ΚΚΕ ο βουλευτής Μπάμπης Χαραλάμπους, το ΣΥΡΙΖΑ η Ρένα Δούρου και το ΛΑΟΣ ο βουλευτής Αδωνης Γεωργιάδης.
Στην ομιλία του στο Συνέδριο, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν θα καταθέσει τους βασικούς άξονες και τις κατευθυντήριες γραμμές καθώς και τους πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους του κόμματος στη νέα εποχή. Το συνέδριο θα εγκρίνει πολιτική διακήρυξη.
http://www.ikypros.com
Σύμφωνα με ανακοίνωση του κόμματος, το συνέδριο χαιρετισμό θα απευθύνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Θα εκπροσωπηθούν επίσης τα πέντε κοινοβουλευτικά κόμματα της Ελλάδας.Τη Νέα Δημοκρατία θα εκπροσωπήσει ο βουλευτής Παναγιώτης Σκανδαλάκης, το ΠΑΣΟΚ ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας, το ΚΚΕ ο βουλευτής Μπάμπης Χαραλάμπους, το ΣΥΡΙΖΑ η Ρένα Δούρου και το ΛΑΟΣ ο βουλευτής Αδωνης Γεωργιάδης.
Στην ομιλία του στο Συνέδριο, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν θα καταθέσει τους βασικούς άξονες και τις κατευθυντήριες γραμμές καθώς και τους πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους του κόμματος στη νέα εποχή. Το συνέδριο θα εγκρίνει πολιτική διακήρυξη.
http://www.ikypros.com
15 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή
Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, την κρίση του οποίου βιώνουμε με τραγικές επιπτώσεις στους λαούς, επιβάλλει στους καταναλωτές τον παθητικό ρόλο να το τροφοδοτούν με τα χρήματα τους, για να κερδοσκοπεί, χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο.
Οι καταναλωτές προτρέπονται να αγοράζουν και να συνεχίζουν να αγοράζουν από πολυεθνικές επενδύσεις, που αποσκοπούν στη δημιουργία μιας παγκόσμιας ταυτότητας και στην εξάπλωση υπερκαταναλωτικού πολιτιστικού μοντέλου.
Απέναντι σε αυτό το υπερκαταναλωτικό πρότυπο τα νέα κοινωνικά κινήματα, το κίνημα των καταναλωτών, αγωνίζονται να ξεπεράσουν τα εκ των πολυεθνικών προβαλλόμενα πρότυπα. Οι καταναλωτές θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο των προϊόντων και των υπηρεσιών (υγιεινός, φιλοπεριβαλλοντικός τρόπος παραγωγής, τήρηση κανόνων ιχνηλασιμότητας, αυστηρός έλεγχος κατά την μετακίνηση προϊόντων στα χημεία των τελωνείων), καθώς και τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες προσφέρονται (συνθήκες εργασίας, παραβίαση εργατικής νομοθεσίας, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, παιδική εργασία).
Ο Συνασπισμός στηρίζει το καταναλωτικό κίνημα, που μπορεί και πρέπει να επιβάλλει αυτές τις συνθήκες παραγωγής ανά τον κόσμο, που σέβονται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, ως καταναλωτή αλλά και ως παραγωγό.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και οι καταναλωτές με την συμπεριφορά τους μπορούν να την επιβάλλουν, γιατί πέρα από το πολιτισμικό πρότυπο του υπερκαταναλωτισμού, που οδηγεί στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, στις κοινωνικές ανισότητες και την εξαθλίωση λαών, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
13-3-09, Τμήμα Οικολογίας Περιβάλλοντος ΚΠΕ ΣΥΝ
Οι καταναλωτές προτρέπονται να αγοράζουν και να συνεχίζουν να αγοράζουν από πολυεθνικές επενδύσεις, που αποσκοπούν στη δημιουργία μιας παγκόσμιας ταυτότητας και στην εξάπλωση υπερκαταναλωτικού πολιτιστικού μοντέλου.
Απέναντι σε αυτό το υπερκαταναλωτικό πρότυπο τα νέα κοινωνικά κινήματα, το κίνημα των καταναλωτών, αγωνίζονται να ξεπεράσουν τα εκ των πολυεθνικών προβαλλόμενα πρότυπα. Οι καταναλωτές θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο των προϊόντων και των υπηρεσιών (υγιεινός, φιλοπεριβαλλοντικός τρόπος παραγωγής, τήρηση κανόνων ιχνηλασιμότητας, αυστηρός έλεγχος κατά την μετακίνηση προϊόντων στα χημεία των τελωνείων), καθώς και τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες προσφέρονται (συνθήκες εργασίας, παραβίαση εργατικής νομοθεσίας, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, παιδική εργασία).
Ο Συνασπισμός στηρίζει το καταναλωτικό κίνημα, που μπορεί και πρέπει να επιβάλλει αυτές τις συνθήκες παραγωγής ανά τον κόσμο, που σέβονται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, ως καταναλωτή αλλά και ως παραγωγό.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και οι καταναλωτές με την συμπεριφορά τους μπορούν να την επιβάλλουν, γιατί πέρα από το πολιτισμικό πρότυπο του υπερκαταναλωτισμού, που οδηγεί στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, στις κοινωνικές ανισότητες και την εξαθλίωση λαών, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
13-3-09, Τμήμα Οικολογίας Περιβάλλοντος ΚΠΕ ΣΥΝ
Από την αφάνεια της επισφαλούς "γυναικείας εργασίας": Συζήτηση με αφορμή την επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα
Το Περιοδικό Ιστορείν διοργανώνει εκδήλωση
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009, 18:30, Αμφιθέατρο De Chirico, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ταύρος
Από την αφάνεια της επισφαλούς "γυναικείας εργασίας": Συζήτηση με αφορμή την επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα
Το μήνυμα είναι έτοιμο για αποστολή με τα ακόλουθα συνημμένα αρχεία ή συνδέσεις:
Historein_Kouneva_ 16-03-09_ DT
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009, 18:30, Αμφιθέατρο De Chirico, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ταύρος
Από την αφάνεια της επισφαλούς "γυναικείας εργασίας": Συζήτηση με αφορμή την επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα
Το μήνυμα είναι έτοιμο για αποστολή με τα ακόλουθα συνημμένα αρχεία ή συνδέσεις:
Historein_Kouneva_ 16-03-09_ DT
Σάββατο 21 Μαρτίου 2009, ώρα 11.00
Πολίτες απο Αν. Αττική, Εύβοια, Βοιωτία, συναντιόμαστε στα διόδια Σχηματαρίου: Να σταματήσει το διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα στην ανεξέλεγκτη βιομηχανική ζώνη!
Η αναμετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, βοηθάει τον αγώνα μας.
Ενημέρωση από το ιστολόγιο της "Συμπαράταξης" http://symparataxi.blogspot.com/
Η αναμετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, βοηθάει τον αγώνα μας.
Ενημέρωση από το ιστολόγιο της "Συμπαράταξης" http://symparataxi.blogspot.com/
Συνεχίζουμε για να φέρουμε τα πάνω κάτω στην πόλη!
Συγκέντρωση της δημοτικής κίνησης Ανοιχτή Πόλη
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009, 6.30 μ.μ., Θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, στ. Μετρό Πανεπιστήμιο)
στη συγκέντρωση θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας
θα χαιρετίσουν ο Ρ. Αξελός, η Ελ. Πορτάλιου και ο Χρ. Καραμάνος
Έχουν περάσει περισσότερο από δύο χρόνια μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Σε αυτό το διάστημα, η καθημερινή ζωή στην πόλη όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να πούμε ότι η σημερινή δημοτική αρχή βρίσκεται πιο μακριά από ποτέ από τις ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας και τις λύσεις των σοβαρών προβλημάτων της.
Δύο χρόνια διαχείρισης του δήμου από τη σημερινή δημοτική αρχή σημαίνει εξυπηρέτηση συμφερόντων σε βάρος του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων, θεαματικές κινήσεις δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθησίας και κοινωνικής φιλανθρωπίας, αδιαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και αυταρχισμός απέναντι στα κινήματα πολιτών και τους εργαζόμενους στο δήμο. Σημαίνει ουσιαστικά αφωνία για τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας και φυσικά πολλές, μα πάρα πολλές δημόσιες σχέσεις και ιλουστρατίον προπαγανδιστικά έντυπα της δημοτικής αρχής.
Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη, μαζί με τους κατοίκους στις γειτονίες, αγωνίστηκε για την ποιότητα ζωής στην Αθήνα, για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη αγωνίστηκε για να φτάνει η φωνή των κατοίκων και των κινημάτων στο δημοτικό συμβούλιο, για να αποτρέψει καταστροφικούς σχεδιασμούς για την Αθήνα, για να προωθήσει λύσεις περιβαλλοντικά ωφέλιμες και κοινωνικά δίκαιες. Και αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή!
Την Τρίτη 17 Μαρτίου, 6.30’ μμ, σας καλούμε στο θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο):
* για να κάνουμε απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης μας και
* για να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για μια άλλη προοπτική στον Δήμο Αθηναίων
Δημοτική Κίνηση Ανοιχτή Πόλη www.anoihtipoli.gr
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009, 6.30 μ.μ., Θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, στ. Μετρό Πανεπιστήμιο)
στη συγκέντρωση θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας
θα χαιρετίσουν ο Ρ. Αξελός, η Ελ. Πορτάλιου και ο Χρ. Καραμάνος
Έχουν περάσει περισσότερο από δύο χρόνια μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Σε αυτό το διάστημα, η καθημερινή ζωή στην πόλη όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να πούμε ότι η σημερινή δημοτική αρχή βρίσκεται πιο μακριά από ποτέ από τις ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας και τις λύσεις των σοβαρών προβλημάτων της.
Δύο χρόνια διαχείρισης του δήμου από τη σημερινή δημοτική αρχή σημαίνει εξυπηρέτηση συμφερόντων σε βάρος του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων, θεαματικές κινήσεις δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθησίας και κοινωνικής φιλανθρωπίας, αδιαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων και αυταρχισμός απέναντι στα κινήματα πολιτών και τους εργαζόμενους στο δήμο. Σημαίνει ουσιαστικά αφωνία για τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας και φυσικά πολλές, μα πάρα πολλές δημόσιες σχέσεις και ιλουστρατίον προπαγανδιστικά έντυπα της δημοτικής αρχής.
Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη, μαζί με τους κατοίκους στις γειτονίες, αγωνίστηκε για την ποιότητα ζωής στην Αθήνα, για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Αυτά τα δύο χρόνια, η Ανοιχτή Πόλη αγωνίστηκε για να φτάνει η φωνή των κατοίκων και των κινημάτων στο δημοτικό συμβούλιο, για να αποτρέψει καταστροφικούς σχεδιασμούς για την Αθήνα, για να προωθήσει λύσεις περιβαλλοντικά ωφέλιμες και κοινωνικά δίκαιες. Και αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή!
Την Τρίτη 17 Μαρτίου, 6.30’ μμ, σας καλούμε στο θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο):
* για να κάνουμε απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης μας και
* για να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για μια άλλη προοπτική στον Δήμο Αθηναίων
Δημοτική Κίνηση Ανοιχτή Πόλη www.anoihtipoli.gr
2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣ
14, 15 και 16 Μαρτίου 2009, Φωκίωνος Νέγρη 42
Η Πρωτοβουλία Κατοίκων για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης γιορτάζει τα 2 και κάτι... χρόνια λειτουργίας της και οι κάτοικοι σάς προσκαλούν να παρακολουθήσετε τις τριήμερες εκδηλώσεις της.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Σάββατο 14/03
20:00 Συναυλία με τους Δανάη Παναγιωτοπούλου και Σωτηρία Λεονάρδου, Στέλιο Μποτωνάκη και Βασίλη Γισδάκη
Μουσική παράσταση με τραγούδια κυρίως rock,- αλλά και με αποχρώσεις blues, jazz, ethnic, τραγούδια που κρύβουν μέσα τους τη συναρπαστική γοητεία του περιθωρίου, τραγούδια διαλεγμένα με πολλή αγάπη μέσα από την ελληνική και ξένη δισκογραφία, καθώς και τραγούδια από την καινούργια προσωπική δισκογραφική δουλειά «Του Ανέμου οι Λέξεις», που κυκλοφορεί μετά από οκτώ χρόνια απουσίας της Σωτηρίας Λεονάρδου από την δισκογραφία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια και από την προσωπική δισκογραφία των Βασίλη Γισδάκη και Στέλιου Μποτωνάκη.
Κυριακή 15/03
11:00 – 14:00 «Χελιδονίσματα» με την Ορνιθολογική Εταιρεία και το καλλιτεχνικό εργαστήρι της Δημοτικής Αγοράς - «Φτιάχνουμε φωλιές πουλιών με πηλό»
14:15 – 16:00 Παίζουμε σκάκι με ανθρώπους για πιόνια, με την ομάδα σκακιού της Δημοτικής Αγοράς
--Σπιτικοί μεζέδες και φαγητά για το μεσημέρι.
--Θα παίξει η ομάδα κρουστών του Πολυτεχνείου
16:15 - 18:00 το Ανοιχτό Σχολείο της Αγοράς παρουσιάζει τις δράσεις του
18:15 – 20:00 Λογοτεχνικό απόγευμα, με λογοτέχνες που έχουν παρουσιάσει το έργο τους στην Αγορά (Ασημακόπουλος, Ασωνίτης, Καπλάνι, Λάδης, Παπουτσή, Πολενάκης,Στεφανάκης,Μ.Τριανταφύλλου,Τζαμιώτης,Χειμωνάς).
20:30 «Τραγούδια που αντέχουν στο χρόνο» με τους:
Μαρία Κανελλοπούλου, Βασίλη Βλάχο, τραγούδι
Αντιγόνη Γιαννοπούλου, πιάνο
Βασίλη Μαντόγλου, μπουζούκι, φωνή
Λεωνίδα Χρονόπουλο, κιθάρα
Δευτέρα 16/03
19:30 Παρουσίαση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Αγοράς, των Χ.Γιαννοπούλου, Ι. Τσίμπου και Ε. Χαλκιαδάκη. Παρουσιάζει η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής Ελένη Πορτάλιου
Βραδιά τζαζ: Παντελής Μπενετάτος, πιάνο
Αλεξάνδρα Μπουσίου, τραγούδι
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα υπάρχει η έκθεση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, η έκθεση των δημιουργιών του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Δημοτικής Αγοράς και χαριστικό παζάρι με ρούχα και άλλα αντικείμενα.
Η Πρωτοβουλία Κατοίκων για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης γιορτάζει τα 2 και κάτι... χρόνια λειτουργίας της και οι κάτοικοι σάς προσκαλούν να παρακολουθήσετε τις τριήμερες εκδηλώσεις της.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Σάββατο 14/03
20:00 Συναυλία με τους Δανάη Παναγιωτοπούλου και Σωτηρία Λεονάρδου, Στέλιο Μποτωνάκη και Βασίλη Γισδάκη
Μουσική παράσταση με τραγούδια κυρίως rock,- αλλά και με αποχρώσεις blues, jazz, ethnic, τραγούδια που κρύβουν μέσα τους τη συναρπαστική γοητεία του περιθωρίου, τραγούδια διαλεγμένα με πολλή αγάπη μέσα από την ελληνική και ξένη δισκογραφία, καθώς και τραγούδια από την καινούργια προσωπική δισκογραφική δουλειά «Του Ανέμου οι Λέξεις», που κυκλοφορεί μετά από οκτώ χρόνια απουσίας της Σωτηρίας Λεονάρδου από την δισκογραφία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια και από την προσωπική δισκογραφία των Βασίλη Γισδάκη και Στέλιου Μποτωνάκη.
Κυριακή 15/03
11:00 – 14:00 «Χελιδονίσματα» με την Ορνιθολογική Εταιρεία και το καλλιτεχνικό εργαστήρι της Δημοτικής Αγοράς - «Φτιάχνουμε φωλιές πουλιών με πηλό»
14:15 – 16:00 Παίζουμε σκάκι με ανθρώπους για πιόνια, με την ομάδα σκακιού της Δημοτικής Αγοράς
--Σπιτικοί μεζέδες και φαγητά για το μεσημέρι.
--Θα παίξει η ομάδα κρουστών του Πολυτεχνείου
16:15 - 18:00 το Ανοιχτό Σχολείο της Αγοράς παρουσιάζει τις δράσεις του
18:15 – 20:00 Λογοτεχνικό απόγευμα, με λογοτέχνες που έχουν παρουσιάσει το έργο τους στην Αγορά (Ασημακόπουλος, Ασωνίτης, Καπλάνι, Λάδης, Παπουτσή, Πολενάκης,Στεφανάκης,Μ.Τριανταφύλλου,Τζαμιώτης,Χειμωνάς).
20:30 «Τραγούδια που αντέχουν στο χρόνο» με τους:
Μαρία Κανελλοπούλου, Βασίλη Βλάχο, τραγούδι
Αντιγόνη Γιαννοπούλου, πιάνο
Βασίλη Μαντόγλου, μπουζούκι, φωνή
Λεωνίδα Χρονόπουλο, κιθάρα
Δευτέρα 16/03
19:30 Παρουσίαση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Αγοράς, των Χ.Γιαννοπούλου, Ι. Τσίμπου και Ε. Χαλκιαδάκη. Παρουσιάζει η καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής Ελένη Πορτάλιου
Βραδιά τζαζ: Παντελής Μπενετάτος, πιάνο
Αλεξάνδρα Μπουσίου, τραγούδι
Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα υπάρχει η έκθεση της μελέτης του ΕΜΠ για το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, η έκθεση των δημιουργιών του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Δημοτικής Αγοράς και χαριστικό παζάρι με ρούχα και άλλα αντικείμενα.
11.3.09
Δήλωση του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, για το θάνατο του Χρήστου Παπουτσάκη
Σε μία εποχή που η ενημέρωση και η έγκριτη δημοσιογραφία έχει χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της, ο θάνατος του Χρήστου Παπουτσάκη μας πονά διπλά. Γιατί ο τρόπος με τον οποίο υπηρέτησε το έργο του, είναι πυξίδα στην τρικυμία που επικρατεί.
Οι αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία συνδέθηκαν με το σπουδαίο περιοδικό ΑΝΤΙ. Μέσα από το μοναδικό αυτό έντυπο έγραψε μια λαμπρή ιστορία και μας έδειξε πως κάποιοι, σε μία εποχή που όλα πωλούνται και αγοράζονται, μπορούν να ασκούν παρεμβάσεις στα πολιτικά δρώμενα με γνώμονα τις ιδέες και τις αξίες τους.
Αξιώθηκα να γνωρίσω τον Χρήστο Παπουτσάκη την περίοδο της υποψηφιότητάς μου για τον Δήμο της Αθήνας και να υιοθετήσω την παρακαταθήκη των αγώνων του για τη διάσωση του Ελαιώνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Αυτός ο άξιος επιστήμονας και άξιος άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, όμως οι αξίες, η στάση ζωής του και οι αγώνες του θα τον κρατούν πάντα εν ζωή στην καρδιά μας.
Οι αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία συνδέθηκαν με το σπουδαίο περιοδικό ΑΝΤΙ. Μέσα από το μοναδικό αυτό έντυπο έγραψε μια λαμπρή ιστορία και μας έδειξε πως κάποιοι, σε μία εποχή που όλα πωλούνται και αγοράζονται, μπορούν να ασκούν παρεμβάσεις στα πολιτικά δρώμενα με γνώμονα τις ιδέες και τις αξίες τους.
Αξιώθηκα να γνωρίσω τον Χρήστο Παπουτσάκη την περίοδο της υποψηφιότητάς μου για τον Δήμο της Αθήνας και να υιοθετήσω την παρακαταθήκη των αγώνων του για τη διάσωση του Ελαιώνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Αυτός ο άξιος επιστήμονας και άξιος άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, όμως οι αξίες, η στάση ζωής του και οι αγώνες του θα τον κρατούν πάντα εν ζωή στην καρδιά μας.
9.3.09
Άλλη μια μέρα δίχως σκοπό...
Και φέτος θα περισσέψουν πάλι τα αφιερώματα στην παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, με διαφορετικό επιτονισμό, ανάλογο του χαρακτήρα του μέσου, έντυπου ή ηλεκτρονικού. Θα πλημμυρίσουμε από συνεντεύξεις εξεχουσών γυναικείων προσωπικοτήτων, από δελτία τύπου κομμάτων που θα τιμούν τη γυναίκα, όλα ανεξαιρέτως, με την έμφαση να δίνεται στη μάνα, στη σύζυγο, στην σκληρά εργαζομένη, ανάλογα με το ποια δεξαμενή ψηφοφόρων ιεραρχείται ως σημαντικότερη, από την επικοινωνιακή ομάδα του αντίστοιχου κομματικού επιτελείου.
Εκλογές έρχονται –τουλάχιστον οι ευρωεκλογές είναι σίγουρες...- και ο πολιτικός σύνδεσμος των γυναικών επισκέφτηκε όλα τα κόμματα. Σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα ο φεμινισμός είναι παρών, έστω και αν έχει καταντήσει μια άνευρη υπόσχεση ισονομίας, μια ανέξοδη κομματική επαγγελία.
Χρόνια πολλά τώρα η συρρίκνωση των αυτονόμων φεμινιστικών ομάδων και η ουσιαστική απουσία φεμινιστικής κριτικής για όσα συμβαίνουν, περιόρισε την «γυναικεία πολιτική» ή την «πολιτική για τις γυναίκες» μέσα στις γραμμές των κομμάτων. Από κοντά και η παγίωση ενός κρατικού φεμινισμού, με τα ΚΕΘΙ και τη γραμματεία ισότητας. Έτσι, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από τις οργανωτικά ανεξάρτητες γυναικείες οργανώσεις, στα τμήματα των κομμάτων, όπου το όλο «γυναικείο ζήτημα» απλώς οικειοποιείται επιλεκτικά.
Από το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ του 1988, με το αίτημα του 35% να χαρακτηρίζεται ως προσωρινό διοικητικό μέτρο και την Αλέκα Παπαρήγα να ισχυρίζεται ότι πρέπει «να υιοθετηθεί από το γυναικείο κίνημα σαν στόχος ζύμωσης και να γίνει μια μεγάλη εκστρατεία πίεσης» (Ριζοσπάστης, 7 Δεκεμβρίου 1988, έως το ριζοσπαστικό αίτημα της ισάριθμης εκπροσώπησης που γράφεται, «τροπολογείται», αλλά δεν υιοθετείται από τη σημερινή αριστερά. Έτσι, «το μισό του ουρανού» καταλαμβάνει μονάχα το 2% στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το 15% στο κοινοβούλιο, το μόλις 29,16% στο ευρωκοινοβούλιο.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι τα πράγματα διαφορετικά για τη δική μας αριστερά, που κι αυτή αντιστρατεύθηκε το φεμινισμό ως κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών, ερμήνευσε τη συρρίκνωση των φεμινιστικών ομάδων ως κρίση αποτελεσματικότητας και αδιαφόρησε μπρος στις γόνιμες οργανωτικές μορφές του φεμινιστικού κινήματος και τους τρόπους δράσης του, παρ΄ ότι αρκετές φορές νομιμοποίησε εκ των υστέρων και επιλεκτικά την ορθότητα κάποιων διεκδικήσεων και επισημάνσεών του.
Με άλλα λόγια, η διάχυση του φεμινισμού και του φεμινιστικού προτάγματος στην αριστερή πολιτική και στον αριστερό λόγο, έλαβε χώρα ταυτόχρονα με την αδιαφορία για τα εργαλεία που επεξεργαστήκαν οι αυτόνομες φεμινιστικές ομάδες. Βεβαίως το ίδιο συνέβη και με άλλα κινήματα, έως και πρόσφατα που αποφασίστηκε η συμπόρευση με αυτά.
Σε περίοδο, λοιπόν, κρίσης του κινήματος ή σε περίοδο σχετικής αδυναμίας του να παρέμβει, η αναφορά στην ακαταλληλότητα των πρακτικών του, η λοιδορία, εξυπηρέτησε μια χαρά την ιεραρχία των αιτημάτων των παραδοσιακών πολιτικών σχημάτων της αριστεράς. Ωστόσο, η διαπίστωση της αναποτελεσματικότητας του αυτόνομου φεμινιστικού κινήματος (ή και όποιου άλλου, π.χ. οικολογικού), ακριβώς επειδή δεν προκύπτει από μια επεξεργασμένη εσωτερική διαβούλευση, αλλά αποτελεί εξωτερική απόφανση, «πυροβολεί» κυρίως εναντίον της συλλογικότητας και της αυτονομίας ως τρόπου άσκησης φεμινιστικής πολιτικής, «πυροβολεί» εναντίον καταστατικών εννοιών, όχι μόνο για ένα κίνημα αλλά για την αριστερά ολόκληρη.
Το τελευταίο αποτελεί κοινή πεποίθηση όσων συντροφισσών αποφασίσαμε να δουλέψουμε για το Δίκτυο Γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ. Με εμμονή για κάποιους/-ες, με συνέπεια για εμάς στις έννοιες της συλλογικότητας και της αυτονομίας, δεν προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε σε κανενός είδους ορθοδοξίες. Γνωρίζουμε, όμως, και με το μπόλιασμα της εμπειρίας των μεγαλύτερων συντροφισσών στην οριζόντια και όχι πυραμιδωτή και χωρίς ηγεμονισμούς λειτουργία του Δικτύου, ότι αυτή η ίδια πρακτική των αυτόνομων φεμινιστικών ομάδων στάθηκε ο μοναδικός επεξεργασμένος ενδελεχώς τόπος και τρόπος άσκησης πολιτικής από την πλευρά του κινήματος. Η συλλογικότητα, το Δίκτυο Γυναικών ως διαδικασία αυτοσυνείδησης, και η αυτονομία της καθεμιάς ως διαδικασία αυτοπροσδιορισμού, είναι οι στόχοι μας που δημιουργούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την υπέρβαση της πολιτικής/κομματικής μας απομόνωσης και δημιουργούν το πλαίσιο συγκρότησης ενός δραστήριου συλλογικού υποκειμένου.
Σήμερα όλες όσες εργαζόμαστε στο Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουμε ότι φεμινιστική πολιτική δεν είναι επ΄ ουδενί συρρίκνωση του κινήματος σε τακτική διεκδίκηση πολιτικών και άλλων δικαιωμάτων. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι το νέο συλλογικό υποκείμενο, που μακριά από θεωρητικές συζητήσεις περί γυναικείας πολιτικής και την περιοριστική διαπραγμάτευση ευνοϊκότερων όρων για τη σύνδεση των γυναικών με την πολιτική, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη για την πορεία προς το σοσιαλισμό, που ή θα είναι φεμινιστικός ή δεν θα είναι σοσιαλισμός
Άρθρο της Ρένας Δούρου στην εφημερίδα Εποχή, 8 Μαρτίου 2009
Εκλογές έρχονται –τουλάχιστον οι ευρωεκλογές είναι σίγουρες...- και ο πολιτικός σύνδεσμος των γυναικών επισκέφτηκε όλα τα κόμματα. Σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα ο φεμινισμός είναι παρών, έστω και αν έχει καταντήσει μια άνευρη υπόσχεση ισονομίας, μια ανέξοδη κομματική επαγγελία.
Χρόνια πολλά τώρα η συρρίκνωση των αυτονόμων φεμινιστικών ομάδων και η ουσιαστική απουσία φεμινιστικής κριτικής για όσα συμβαίνουν, περιόρισε την «γυναικεία πολιτική» ή την «πολιτική για τις γυναίκες» μέσα στις γραμμές των κομμάτων. Από κοντά και η παγίωση ενός κρατικού φεμινισμού, με τα ΚΕΘΙ και τη γραμματεία ισότητας. Έτσι, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από τις οργανωτικά ανεξάρτητες γυναικείες οργανώσεις, στα τμήματα των κομμάτων, όπου το όλο «γυναικείο ζήτημα» απλώς οικειοποιείται επιλεκτικά.
Από το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ του 1988, με το αίτημα του 35% να χαρακτηρίζεται ως προσωρινό διοικητικό μέτρο και την Αλέκα Παπαρήγα να ισχυρίζεται ότι πρέπει «να υιοθετηθεί από το γυναικείο κίνημα σαν στόχος ζύμωσης και να γίνει μια μεγάλη εκστρατεία πίεσης» (Ριζοσπάστης, 7 Δεκεμβρίου 1988, έως το ριζοσπαστικό αίτημα της ισάριθμης εκπροσώπησης που γράφεται, «τροπολογείται», αλλά δεν υιοθετείται από τη σημερινή αριστερά. Έτσι, «το μισό του ουρανού» καταλαμβάνει μονάχα το 2% στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το 15% στο κοινοβούλιο, το μόλις 29,16% στο ευρωκοινοβούλιο.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι τα πράγματα διαφορετικά για τη δική μας αριστερά, που κι αυτή αντιστρατεύθηκε το φεμινισμό ως κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών, ερμήνευσε τη συρρίκνωση των φεμινιστικών ομάδων ως κρίση αποτελεσματικότητας και αδιαφόρησε μπρος στις γόνιμες οργανωτικές μορφές του φεμινιστικού κινήματος και τους τρόπους δράσης του, παρ΄ ότι αρκετές φορές νομιμοποίησε εκ των υστέρων και επιλεκτικά την ορθότητα κάποιων διεκδικήσεων και επισημάνσεών του.
Με άλλα λόγια, η διάχυση του φεμινισμού και του φεμινιστικού προτάγματος στην αριστερή πολιτική και στον αριστερό λόγο, έλαβε χώρα ταυτόχρονα με την αδιαφορία για τα εργαλεία που επεξεργαστήκαν οι αυτόνομες φεμινιστικές ομάδες. Βεβαίως το ίδιο συνέβη και με άλλα κινήματα, έως και πρόσφατα που αποφασίστηκε η συμπόρευση με αυτά.
Σε περίοδο, λοιπόν, κρίσης του κινήματος ή σε περίοδο σχετικής αδυναμίας του να παρέμβει, η αναφορά στην ακαταλληλότητα των πρακτικών του, η λοιδορία, εξυπηρέτησε μια χαρά την ιεραρχία των αιτημάτων των παραδοσιακών πολιτικών σχημάτων της αριστεράς. Ωστόσο, η διαπίστωση της αναποτελεσματικότητας του αυτόνομου φεμινιστικού κινήματος (ή και όποιου άλλου, π.χ. οικολογικού), ακριβώς επειδή δεν προκύπτει από μια επεξεργασμένη εσωτερική διαβούλευση, αλλά αποτελεί εξωτερική απόφανση, «πυροβολεί» κυρίως εναντίον της συλλογικότητας και της αυτονομίας ως τρόπου άσκησης φεμινιστικής πολιτικής, «πυροβολεί» εναντίον καταστατικών εννοιών, όχι μόνο για ένα κίνημα αλλά για την αριστερά ολόκληρη.
Το τελευταίο αποτελεί κοινή πεποίθηση όσων συντροφισσών αποφασίσαμε να δουλέψουμε για το Δίκτυο Γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ. Με εμμονή για κάποιους/-ες, με συνέπεια για εμάς στις έννοιες της συλλογικότητας και της αυτονομίας, δεν προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε σε κανενός είδους ορθοδοξίες. Γνωρίζουμε, όμως, και με το μπόλιασμα της εμπειρίας των μεγαλύτερων συντροφισσών στην οριζόντια και όχι πυραμιδωτή και χωρίς ηγεμονισμούς λειτουργία του Δικτύου, ότι αυτή η ίδια πρακτική των αυτόνομων φεμινιστικών ομάδων στάθηκε ο μοναδικός επεξεργασμένος ενδελεχώς τόπος και τρόπος άσκησης πολιτικής από την πλευρά του κινήματος. Η συλλογικότητα, το Δίκτυο Γυναικών ως διαδικασία αυτοσυνείδησης, και η αυτονομία της καθεμιάς ως διαδικασία αυτοπροσδιορισμού, είναι οι στόχοι μας που δημιουργούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την υπέρβαση της πολιτικής/κομματικής μας απομόνωσης και δημιουργούν το πλαίσιο συγκρότησης ενός δραστήριου συλλογικού υποκειμένου.
Σήμερα όλες όσες εργαζόμαστε στο Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουμε ότι φεμινιστική πολιτική δεν είναι επ΄ ουδενί συρρίκνωση του κινήματος σε τακτική διεκδίκηση πολιτικών και άλλων δικαιωμάτων. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι το νέο συλλογικό υποκείμενο, που μακριά από θεωρητικές συζητήσεις περί γυναικείας πολιτικής και την περιοριστική διαπραγμάτευση ευνοϊκότερων όρων για τη σύνδεση των γυναικών με την πολιτική, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη για την πορεία προς το σοσιαλισμό, που ή θα είναι φεμινιστικός ή δεν θα είναι σοσιαλισμός
Άρθρο της Ρένας Δούρου στην εφημερίδα Εποχή, 8 Μαρτίου 2009
Ο θυμός είναι δώρο ανάμεσα στις γενιές
Την ημέρα της συγγραφής αυτού του μικρού κειμένου βρέθηκα μπρος στην είδηση της δολοφονικής επίθεσης με πυροβόλο όπλο εναντίον αστυνομικών έξω απο το υπουργείο πολιτισμού. Μία πράξη άνανδρη, απόλυτα και απερίφραστα καταδικαστέα απο κάθε άποψη.
Μια δολοφονική πράξη που έρχεται λίγες μέρες μετά την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή απο ένα όργανο της τάξης. Μία πράξη βάναυση, εξίσου καταδικαστέα που επέφερε ένα βαθύτατο πλήγμα σ’ αυτό που ονομάζουμε κράτος δικαίου. Μία πράξη της οποίας ο τρόπος εκτέλεσης θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην υπόθεση ότι πρόκειται γι’ αυτό που στην ψυχανάλυση ονομάζουμε πέρασμα στην πράξη .
Ας μείνουμε όμως στην τοπογραφία της σημερινής επίθεσης. Το υπουργείο πολιτισμού φέρει ένα συμβολισμό. Προσδιορίζεται απο το σημαίνον «πολιτισμός». Η θέση μου είναι ότι και τα δύο δολοφονικά χτυπήματα αποτελούν πλήγμα εναντία στον πολιτισμό. Ο πολιτισμός είναι το λεπτό όριο ανάμεσα στο κράτος δικαίου και το κράτος-πολιτεία. Το κράτος δικαίου δεν ταυτίζεται με το κράτος-πολιτεία. Το κράτος δικαίου είναι ένα σύνολο υψηλών ηθικών αξιών το οποίο μας επιτρέπει να ελέγχουμε και να οριοθετούμε το κράτος-πολιτεία. Η τελευταία κρίνεται απο το αν μπορεί ή δεν μπορεί να εγγυηθεί την λειτουργία του κράτους δικαίου. Και απ’ ότι φαίνεται δεν μπορεί. Το αποδεικνύει η ετυμηγορία του δικαστηρίου για το περιστατικό της «ζαρντινιέρας» σύμφωνα με την οποία οι αστυνομικοί είναι ελεύθεροι, πληρώνοντας 5 ευρώ την ημέρα. Η ατιμωρησία σ’ όλο της το μεγαλείο, τρίτο ενδιάμεσο πλήγμα ενάντια στο κράτος δικαίου. Συνεπώς αν δεν ελέγχουμε το κράτος-πολιτεία είναι δική μας ευθύνη.
Το κράτος δικαίου είναι το μοναδικό όπλο που έχει στα χέρια της μία κοινωνία η οποία θέλει να λέγεται δημοκρατική. Δεν υπάρχει Δημοκρατία άπαξ. Η Δημοκρατία πρέπει συνεχώς να δίνει τις αποδείξεις της. Αυτό είναι το στοίχημα της, αυτό είναι που την διακρίνει απο την δικτατορία και την αναρχία. Όταν δεν το κάνει σημαίνει ότι κοιμάται. Και όταν η δημοκρατία κοιμάται, σημαίνει ότι υπάρχει ένας Άλλος που την υπνωτίζει. Στο σημείο αυτό ο πολιτισμός κινδυνεύει.
Ανάμεσα στις δύο δολοφονικές πράξεις πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας και πορείες με την συμμετοχή μαθητών, νέων, αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων απο διάφορους πολιτικούς χώρους. Πρόκειται για μία καθόλα θετική κίνηση, που μας έδειξε ότι υπάρχουν σοβαρά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία. Άλλες πορείες κύλησαν ειρηνικά και πολλές απο αυτές δέχθηκαν αδικαιολόγητα αρκετούς τόνους δακρυγόνων που σκοπό είχαν μόνο την καταστολή. Άλλες όμως κατέληξαν σε πολύ βίαια επεισόδια, η έκταση των οποίων ήταν χωρίς προηγούμενο. Πολλές απο αυτές τις πράξεις είχαν ως στόχο τον ίδιο τον πολιτισμό και τον άνθρωπο και όχι το κράτος.
Ποία θέση κρατούμε όταν λέμε ότι το μετερίζι μας είναι το κράτος δικαίου.
Σημαίνει ότι δεν σαγηνευόμαστε απο την βία και καταδικάζουμε κάθε πράξη που παραβιάζει τις αρχές του πολιτισμού. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή. Υπάρχουν τρεις τρόποι να σαγηνευτεί κάποιος απο την βία. Ο πρώτος είναι να την προκαλεί, ο δεύτερος να την ακολουθεί και ο τρίτος να παραμένει προσκολλημένος στις πράξεις βιαιότητας, και να μην θέλει να δει πίσω απο αυτές τις πράξεις. Προσπαθεί έτσι να στηρίξει τον λόγο του Ηγεμόνα παράγοντας καινούργια βία.
Από όσο κατάφερα μέχρι τώρα να αποκωδικοποιήσω την πραγματικότητα των γεγονότων που κατά την άποψη μου έχουν πάρει τον χαρακτήρα εξέγερσης, τρία είναι τα κεντρικά σημαίνοντα που στοιχειοθετούν τον χαρακτήρα πράξης αυτής της εξέγερσης: Φόνος - Θυμός - Ατιμωρησία. Βάλτε τα στοιχεία αυτά με όποια σειρά θέλετε, δεν αλλάζει τίποτε. Τα τρία αυτά σημαίνοντα ορίζονται μέσα απο την επιστροφή ενός απωθημένου που χρωματίζεται απο την εκδικητικότητα. Διότι η ατιμωρησία δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες πράξεις στις οποίες αναφερθήκαμε. Αφορά ένα γενικευμένο κλίμα ατιμωρησίας που αφορά σκάνδαλα και οικονομικές ατασθαλίες, οι οποίες συνόδευσαν την απαξίωση των θεσμών. Το απωθημένο αυτό αν δεν γίνει αντικείμενο διεργασίας θα επιστρέψει ακόμα πιο βίαιο. Όπως συνέβη τις μέρες αυτές του Δεκέμβρη. Εντοπίζω την δύναμη της κινητοποίησης των ημερών αυτών στην σύγκρουση δύο γενεών. Της γενιάς των μαθητών που βγήκαν στους δρόμους και της γενιάς των γονιών τους. Πρόκειται για μία κίνηση που αυτή την στιγμή εκδραματίζεται σε ασυνείδητο επίπεδο.
Έρχομαι στο προκείμενο. Απέδωσαν την δύναμη των κινητοποιήσεων στην οικονομική κατάσταση και την παγκόσμια κρίση, την ανεργία και τα αδιέξοδα της γενιάς των 700 ευρώ, την ανασφάλιστη και την απλήρωτη εργασία. Όλα αυτά έχουν βάση και έρεισμα, αλλά κατά την γνώμη μου δεν φτάνουν για να εξηγήσουν αυτό που συνέβη. Υπάρχει κάτι βαθύτερο καθώς όλα αυτά τα οποία αναφέραμε υπήρχαν και πριν δέκα χρόνια.
Ας μην ξεχνούμε κάτι βασικό. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα εν μέσω του μεγαλυτέρου σκανδάλου της μεταπολίτευσης: Το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου, πλήττοντας άμεσα το κύρος της εκκλησίας και του κλήρου. Με το σκάνδαλο αυτό έκλεισε όλος ο κύκλος της απαξίωσης των θεσμών στην Ελλάδα που ξεκίνησε τα τελευταία δέκα χρόνια, όλα εν μέσω σκανδάλων, ατασθαλιών, ατιμωρησίας και ανικανότητας των κυβερνήσεων να προστατέψουν τα δικαιώματα του πολίτη.
Ποίος όμως έφερε τα πράγματα μέχρις εδώ. Ποία είναι η γενιά που απαξίωσε τους θεσμούς. Είναι η γενιά των γονιών αυτών που βγαίνουν στους δρόμους. Είπα προηγουμένως ότι αν η Δημοκρατία κοιμάται, τότε κάποιος την υπνωτίζει. Αυτό που υπνωτίζει την Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι δύο πράγματα. Ο νεποτισμός και η διαφθορά. Αυτά είναι τα στοιχεία απο τα οποία κινδυνεύει η δημοκρατία. Η γενιά των γονιών κοιμήθηκε γιατί ήταν ένοχη. Είναι η γενιά του πελατειακού συστήματος, η γενιά του ρουσφετιού, η γενιά που διαφθείρει και διαφθείρεται, που λαδώνει και λαδώνεται. Που απαξίωσε κάθε κουλτούρα ποιοτικής εργασίας, που δουλεύει στο δημόσιο για δύο ώρες και πληρώνεται για οκτώ, που απομονώνει οποιονδήποτε θέλει να εργασθεί και να παραγάγει ποιοτικό έργο. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αφομοιώσει ούτε να διεργασθεί τα τραύματα της. «Τα κουκουλώνει» γι’ αυτό είναι μία βίαιη κοινωνία, άγρια, παραδομένη σ’ ένα ανορθολογικό, παρασιτικό καπιταλισμό κρατικοδίαιτων μεταπρατών, που απαξιώνει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αφού δεν μπορεί να προσφέρει στοιχειωδώς τα δύο πολυτιμότερα αγαθά που εμπνέονται απο το κράτος δικαίου: την παιδεία και την υγεία.
Ας πάρουμε ένα απλό, αλλά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα απο τα γεγονότα της βίας που έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Στην συμβολή των οδών Ακαδημίας και Σίνα μια ομάδα βάρβαρων διαδηλωτών πυρπόλησε το νεοκλασικό κτίριο του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ένα κτίριο μεγάλης πολιτισμικής αξίας στο οποίο στεγαζόταν μέρος της νομικής βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου . Αλλά αλήθεια πριν φθάσουμε σ’ αυτή την άγρια πράξη καταστροφής, ας αναρωτηθούμε ποιός κατέστρεψε πρώτος την πολιτιστική κληρονομιά της Αθήνας και των ελληνικών πόλεων. Δεν ήταν η γενιά του 50 και του 60, που θέλησε να χωρέσει τα μικροαστικά όνειρα της σε κακόγουστα κουτιά πολυκατοικιών, αδιαφορώντας για την καταστροφή των νεοκλασικών; και αλήθεια ποιος τα έφτιαξε αυτά τα εκτρώματα που προσβάλουν κάθε μέρα την αισθητική μας; Δεν ήταν εργολάβοι που συνεργάζονταν με τις τότε κυβερνήσεις και που εξακολουθούν να αποτελούν ακόμα και σήμερα μία απο τις πιο ισχυρές ομάδες πίεσης; Τι επέτρεψε την επικράτηση αυτού του μικροαστικού ισσοπεδωτισμού, ο οποίος έχει διαβρώσει όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, ανεξάρτητα απο πολιτική τοποθέτηση.
Αυτή είναι η περιβόητη Ελλάδα που «τρώει» τα παιδιά της. Δεν είμαστε όμως καθόλου υποχρεωμένοι να ζούμε με φαντάσματα, ούτε να μπούμε στον φαύλο κύκλο της επανάληψης. Δεν χρειάζεται να παρανοούμε τα πράγματα όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, αποδίδοντας τα πάντα σ’ ένα περίεργο «αμερικανικό δάκτυλο» που δεν μας αφήνει να αναπτυχθούμε. Τόσο ο νεποτισμός όσο και η διαφθορά είναι καθαρά υπόθεση των ανθρώπων που διευθύνουν τους θεσμούς σήμερα. Αυτοί είναι οι απότοκοι της γενιάς του 50 και του 60. Σίγουρα υπήρξαν και τότε άνθρωποι που προσπάθησαν να εκφέρουν ένα κριτικό ορθό λόγο. Πνίγηκαν ή τους έπνιξαν τότε ο χυδαίος μικροαστισμός και ο σεκταρισμός. Ο νεποτισμός και η διαδοχή δύο πολιτικών οικογενειών στην εξουσία είναι ένδειξη ότι η γενιά του 60, όταν είχε την ευκαιρία δεν έκανε ουσιαστική κριτική και εγκλωβίσθηκε σε αδιέξοδα τα οποία δεν κατάφερε ποτέ να επεξεργασθεί.
Ο θυμός ο οποίος εκφράζεται σήμερα απο ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να πάρει ένα διαφορετικό δρόμο, περισσότερο δημιουργικό αν η σημερινή γενιά στρέψει τον θυμό της προς την προηγούμενη γενιά και κάνει δημιουργική κριτική. Αυτό όμως χρειάζεται να γίνει μ’ ένα ορισμένο κόστος, το οποίο επιβάλλει μία ορισμένη εμπειρία διακινδύνευσης. Με το όρο εμπειρία διακινδύνευσης εννοώ την εγκατάλειψη των σχέσεων εξάρτησης και προστασίας που διακρίνουν την ελληνική οικογένεια. Δηλαδή την εγκατάλειψη της σχέσης ασφάλειας μέσα απο την οποία εκβιάζονται οι σχέσεις απόλαυσης μεταξύ γονιών και παιδιών, οι οποίες οδηγούν σε αναπαραγωγή των ίδιων καταστάσεων. Διότι ο νεποτισμός και η διαφθορά γεννιούνται μέσα στην ελληνική οικογένεια.
Ο θυμός που σήμερα εκδηλώνεται είναι η απάντηση στην ενοχή της προηγούμενης γενιάς, με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές συνιστώσες στις οποίες αναφέρθηκα. Διότι αυτό που ήταν ενοχή για την προηγούμενη γενιά, έγινε φόβος για την επόμενη και ο φόβος αυτός εκφράστηκε με θυμό. Ο φόβος εμφανίζεται πάντα ως υποκατάστατο ενός Νόμου που δεν λειτουργεί. Του Νόμου που βάζει όριο στην απόλαυση και που η προηγούμενη γενιά ισοπέδωσε μέσα από τον νεποτισμό, τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό και την πελατειακή άρθρωση του κοινωνικού δεσμού που παράγει συνεχώς αδιέξοδα. Το ανοικτό διακύβευμα είναι η επαν-ανακάλυψη της λειτουργίας του Ονόματος του Πατέρα μέσα απο μια ουσιαστική εμπειρία διακινδύνευσης. Η εμπειρία διακινδύνευσης είναι εμπειρία απώλειας, απώλειας απόλαυσης που εξανθρωπίζει. Μιας απώλειας που θα αφορά πριν απ’ όλα την κατανάλωση στην οποία χάθηκε η προηγούμενη γενιά και στην οποία βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένη η σημερινή. Αν δεν θυσιάσουμε ένα κομμάτι απόλαυσης, θα θυσιάζουμε ανθρώπους.
Το ανοικτό αυτό διακύβευμα έρχεται μαζί με το διακύβευμα της δημοκρατίας στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως. Την θέση της εκδραμάτισης πρέπει να πάρει η συνειδητοποίηση των αιτίων και η διεργασία του τραυμάτων που μεταδίδονται απο γενιά σε γενιά. Ο θυμός είναι δώρο και μπορεί μέσα απο την δημιουργική κριτική να μετεξελιχθεί σε κινητήρια δύναμη που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε μία δημιουργική πολιτισμική επανάσταση. Νομίζω ότι αυτή είναι η βαθύτερη ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας. Δεν υποστηρίζω ότι η κριτική η οποία θα πρέπει να ασκηθεί στην προηγούμενη γενιά είναι το μοναδικό που χρειάζεται, απλά υποστηρίζω ότι χωρίς αυτό καμία άλλη αλλαγή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο δεν θα είναι εφικτή.
Του Πάνου Παπαθεοδώρου από δημοσίευση στην Ν. Εστία. Ψυχαναλυτής, διδάσκων στο ΠΜΣ του Παντείου Πανεπιστημίου, τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Μέλος του Συλλόγου για την ψυχαναλυτική κλινική 'Jacques Lacan', και της Association de Psychanalyse Jacques Lacan
Μια δολοφονική πράξη που έρχεται λίγες μέρες μετά την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή απο ένα όργανο της τάξης. Μία πράξη βάναυση, εξίσου καταδικαστέα που επέφερε ένα βαθύτατο πλήγμα σ’ αυτό που ονομάζουμε κράτος δικαίου. Μία πράξη της οποίας ο τρόπος εκτέλεσης θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην υπόθεση ότι πρόκειται γι’ αυτό που στην ψυχανάλυση ονομάζουμε πέρασμα στην πράξη .
Ας μείνουμε όμως στην τοπογραφία της σημερινής επίθεσης. Το υπουργείο πολιτισμού φέρει ένα συμβολισμό. Προσδιορίζεται απο το σημαίνον «πολιτισμός». Η θέση μου είναι ότι και τα δύο δολοφονικά χτυπήματα αποτελούν πλήγμα εναντία στον πολιτισμό. Ο πολιτισμός είναι το λεπτό όριο ανάμεσα στο κράτος δικαίου και το κράτος-πολιτεία. Το κράτος δικαίου δεν ταυτίζεται με το κράτος-πολιτεία. Το κράτος δικαίου είναι ένα σύνολο υψηλών ηθικών αξιών το οποίο μας επιτρέπει να ελέγχουμε και να οριοθετούμε το κράτος-πολιτεία. Η τελευταία κρίνεται απο το αν μπορεί ή δεν μπορεί να εγγυηθεί την λειτουργία του κράτους δικαίου. Και απ’ ότι φαίνεται δεν μπορεί. Το αποδεικνύει η ετυμηγορία του δικαστηρίου για το περιστατικό της «ζαρντινιέρας» σύμφωνα με την οποία οι αστυνομικοί είναι ελεύθεροι, πληρώνοντας 5 ευρώ την ημέρα. Η ατιμωρησία σ’ όλο της το μεγαλείο, τρίτο ενδιάμεσο πλήγμα ενάντια στο κράτος δικαίου. Συνεπώς αν δεν ελέγχουμε το κράτος-πολιτεία είναι δική μας ευθύνη.
Το κράτος δικαίου είναι το μοναδικό όπλο που έχει στα χέρια της μία κοινωνία η οποία θέλει να λέγεται δημοκρατική. Δεν υπάρχει Δημοκρατία άπαξ. Η Δημοκρατία πρέπει συνεχώς να δίνει τις αποδείξεις της. Αυτό είναι το στοίχημα της, αυτό είναι που την διακρίνει απο την δικτατορία και την αναρχία. Όταν δεν το κάνει σημαίνει ότι κοιμάται. Και όταν η δημοκρατία κοιμάται, σημαίνει ότι υπάρχει ένας Άλλος που την υπνωτίζει. Στο σημείο αυτό ο πολιτισμός κινδυνεύει.
Ανάμεσα στις δύο δολοφονικές πράξεις πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας και πορείες με την συμμετοχή μαθητών, νέων, αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων απο διάφορους πολιτικούς χώρους. Πρόκειται για μία καθόλα θετική κίνηση, που μας έδειξε ότι υπάρχουν σοβαρά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία. Άλλες πορείες κύλησαν ειρηνικά και πολλές απο αυτές δέχθηκαν αδικαιολόγητα αρκετούς τόνους δακρυγόνων που σκοπό είχαν μόνο την καταστολή. Άλλες όμως κατέληξαν σε πολύ βίαια επεισόδια, η έκταση των οποίων ήταν χωρίς προηγούμενο. Πολλές απο αυτές τις πράξεις είχαν ως στόχο τον ίδιο τον πολιτισμό και τον άνθρωπο και όχι το κράτος.
Ποία θέση κρατούμε όταν λέμε ότι το μετερίζι μας είναι το κράτος δικαίου.
Σημαίνει ότι δεν σαγηνευόμαστε απο την βία και καταδικάζουμε κάθε πράξη που παραβιάζει τις αρχές του πολιτισμού. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή. Υπάρχουν τρεις τρόποι να σαγηνευτεί κάποιος απο την βία. Ο πρώτος είναι να την προκαλεί, ο δεύτερος να την ακολουθεί και ο τρίτος να παραμένει προσκολλημένος στις πράξεις βιαιότητας, και να μην θέλει να δει πίσω απο αυτές τις πράξεις. Προσπαθεί έτσι να στηρίξει τον λόγο του Ηγεμόνα παράγοντας καινούργια βία.
Από όσο κατάφερα μέχρι τώρα να αποκωδικοποιήσω την πραγματικότητα των γεγονότων που κατά την άποψη μου έχουν πάρει τον χαρακτήρα εξέγερσης, τρία είναι τα κεντρικά σημαίνοντα που στοιχειοθετούν τον χαρακτήρα πράξης αυτής της εξέγερσης: Φόνος - Θυμός - Ατιμωρησία. Βάλτε τα στοιχεία αυτά με όποια σειρά θέλετε, δεν αλλάζει τίποτε. Τα τρία αυτά σημαίνοντα ορίζονται μέσα απο την επιστροφή ενός απωθημένου που χρωματίζεται απο την εκδικητικότητα. Διότι η ατιμωρησία δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες πράξεις στις οποίες αναφερθήκαμε. Αφορά ένα γενικευμένο κλίμα ατιμωρησίας που αφορά σκάνδαλα και οικονομικές ατασθαλίες, οι οποίες συνόδευσαν την απαξίωση των θεσμών. Το απωθημένο αυτό αν δεν γίνει αντικείμενο διεργασίας θα επιστρέψει ακόμα πιο βίαιο. Όπως συνέβη τις μέρες αυτές του Δεκέμβρη. Εντοπίζω την δύναμη της κινητοποίησης των ημερών αυτών στην σύγκρουση δύο γενεών. Της γενιάς των μαθητών που βγήκαν στους δρόμους και της γενιάς των γονιών τους. Πρόκειται για μία κίνηση που αυτή την στιγμή εκδραματίζεται σε ασυνείδητο επίπεδο.
Έρχομαι στο προκείμενο. Απέδωσαν την δύναμη των κινητοποιήσεων στην οικονομική κατάσταση και την παγκόσμια κρίση, την ανεργία και τα αδιέξοδα της γενιάς των 700 ευρώ, την ανασφάλιστη και την απλήρωτη εργασία. Όλα αυτά έχουν βάση και έρεισμα, αλλά κατά την γνώμη μου δεν φτάνουν για να εξηγήσουν αυτό που συνέβη. Υπάρχει κάτι βαθύτερο καθώς όλα αυτά τα οποία αναφέραμε υπήρχαν και πριν δέκα χρόνια.
Ας μην ξεχνούμε κάτι βασικό. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα εν μέσω του μεγαλυτέρου σκανδάλου της μεταπολίτευσης: Το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου, πλήττοντας άμεσα το κύρος της εκκλησίας και του κλήρου. Με το σκάνδαλο αυτό έκλεισε όλος ο κύκλος της απαξίωσης των θεσμών στην Ελλάδα που ξεκίνησε τα τελευταία δέκα χρόνια, όλα εν μέσω σκανδάλων, ατασθαλιών, ατιμωρησίας και ανικανότητας των κυβερνήσεων να προστατέψουν τα δικαιώματα του πολίτη.
Ποίος όμως έφερε τα πράγματα μέχρις εδώ. Ποία είναι η γενιά που απαξίωσε τους θεσμούς. Είναι η γενιά των γονιών αυτών που βγαίνουν στους δρόμους. Είπα προηγουμένως ότι αν η Δημοκρατία κοιμάται, τότε κάποιος την υπνωτίζει. Αυτό που υπνωτίζει την Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι δύο πράγματα. Ο νεποτισμός και η διαφθορά. Αυτά είναι τα στοιχεία απο τα οποία κινδυνεύει η δημοκρατία. Η γενιά των γονιών κοιμήθηκε γιατί ήταν ένοχη. Είναι η γενιά του πελατειακού συστήματος, η γενιά του ρουσφετιού, η γενιά που διαφθείρει και διαφθείρεται, που λαδώνει και λαδώνεται. Που απαξίωσε κάθε κουλτούρα ποιοτικής εργασίας, που δουλεύει στο δημόσιο για δύο ώρες και πληρώνεται για οκτώ, που απομονώνει οποιονδήποτε θέλει να εργασθεί και να παραγάγει ποιοτικό έργο. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αφομοιώσει ούτε να διεργασθεί τα τραύματα της. «Τα κουκουλώνει» γι’ αυτό είναι μία βίαιη κοινωνία, άγρια, παραδομένη σ’ ένα ανορθολογικό, παρασιτικό καπιταλισμό κρατικοδίαιτων μεταπρατών, που απαξιώνει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αφού δεν μπορεί να προσφέρει στοιχειωδώς τα δύο πολυτιμότερα αγαθά που εμπνέονται απο το κράτος δικαίου: την παιδεία και την υγεία.
Ας πάρουμε ένα απλό, αλλά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα απο τα γεγονότα της βίας που έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Στην συμβολή των οδών Ακαδημίας και Σίνα μια ομάδα βάρβαρων διαδηλωτών πυρπόλησε το νεοκλασικό κτίριο του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ένα κτίριο μεγάλης πολιτισμικής αξίας στο οποίο στεγαζόταν μέρος της νομικής βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου . Αλλά αλήθεια πριν φθάσουμε σ’ αυτή την άγρια πράξη καταστροφής, ας αναρωτηθούμε ποιός κατέστρεψε πρώτος την πολιτιστική κληρονομιά της Αθήνας και των ελληνικών πόλεων. Δεν ήταν η γενιά του 50 και του 60, που θέλησε να χωρέσει τα μικροαστικά όνειρα της σε κακόγουστα κουτιά πολυκατοικιών, αδιαφορώντας για την καταστροφή των νεοκλασικών; και αλήθεια ποιος τα έφτιαξε αυτά τα εκτρώματα που προσβάλουν κάθε μέρα την αισθητική μας; Δεν ήταν εργολάβοι που συνεργάζονταν με τις τότε κυβερνήσεις και που εξακολουθούν να αποτελούν ακόμα και σήμερα μία απο τις πιο ισχυρές ομάδες πίεσης; Τι επέτρεψε την επικράτηση αυτού του μικροαστικού ισσοπεδωτισμού, ο οποίος έχει διαβρώσει όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, ανεξάρτητα απο πολιτική τοποθέτηση.
Αυτή είναι η περιβόητη Ελλάδα που «τρώει» τα παιδιά της. Δεν είμαστε όμως καθόλου υποχρεωμένοι να ζούμε με φαντάσματα, ούτε να μπούμε στον φαύλο κύκλο της επανάληψης. Δεν χρειάζεται να παρανοούμε τα πράγματα όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, αποδίδοντας τα πάντα σ’ ένα περίεργο «αμερικανικό δάκτυλο» που δεν μας αφήνει να αναπτυχθούμε. Τόσο ο νεποτισμός όσο και η διαφθορά είναι καθαρά υπόθεση των ανθρώπων που διευθύνουν τους θεσμούς σήμερα. Αυτοί είναι οι απότοκοι της γενιάς του 50 και του 60. Σίγουρα υπήρξαν και τότε άνθρωποι που προσπάθησαν να εκφέρουν ένα κριτικό ορθό λόγο. Πνίγηκαν ή τους έπνιξαν τότε ο χυδαίος μικροαστισμός και ο σεκταρισμός. Ο νεποτισμός και η διαδοχή δύο πολιτικών οικογενειών στην εξουσία είναι ένδειξη ότι η γενιά του 60, όταν είχε την ευκαιρία δεν έκανε ουσιαστική κριτική και εγκλωβίσθηκε σε αδιέξοδα τα οποία δεν κατάφερε ποτέ να επεξεργασθεί.
Ο θυμός ο οποίος εκφράζεται σήμερα απο ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να πάρει ένα διαφορετικό δρόμο, περισσότερο δημιουργικό αν η σημερινή γενιά στρέψει τον θυμό της προς την προηγούμενη γενιά και κάνει δημιουργική κριτική. Αυτό όμως χρειάζεται να γίνει μ’ ένα ορισμένο κόστος, το οποίο επιβάλλει μία ορισμένη εμπειρία διακινδύνευσης. Με το όρο εμπειρία διακινδύνευσης εννοώ την εγκατάλειψη των σχέσεων εξάρτησης και προστασίας που διακρίνουν την ελληνική οικογένεια. Δηλαδή την εγκατάλειψη της σχέσης ασφάλειας μέσα απο την οποία εκβιάζονται οι σχέσεις απόλαυσης μεταξύ γονιών και παιδιών, οι οποίες οδηγούν σε αναπαραγωγή των ίδιων καταστάσεων. Διότι ο νεποτισμός και η διαφθορά γεννιούνται μέσα στην ελληνική οικογένεια.
Ο θυμός που σήμερα εκδηλώνεται είναι η απάντηση στην ενοχή της προηγούμενης γενιάς, με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές συνιστώσες στις οποίες αναφέρθηκα. Διότι αυτό που ήταν ενοχή για την προηγούμενη γενιά, έγινε φόβος για την επόμενη και ο φόβος αυτός εκφράστηκε με θυμό. Ο φόβος εμφανίζεται πάντα ως υποκατάστατο ενός Νόμου που δεν λειτουργεί. Του Νόμου που βάζει όριο στην απόλαυση και που η προηγούμενη γενιά ισοπέδωσε μέσα από τον νεποτισμό, τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό και την πελατειακή άρθρωση του κοινωνικού δεσμού που παράγει συνεχώς αδιέξοδα. Το ανοικτό διακύβευμα είναι η επαν-ανακάλυψη της λειτουργίας του Ονόματος του Πατέρα μέσα απο μια ουσιαστική εμπειρία διακινδύνευσης. Η εμπειρία διακινδύνευσης είναι εμπειρία απώλειας, απώλειας απόλαυσης που εξανθρωπίζει. Μιας απώλειας που θα αφορά πριν απ’ όλα την κατανάλωση στην οποία χάθηκε η προηγούμενη γενιά και στην οποία βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένη η σημερινή. Αν δεν θυσιάσουμε ένα κομμάτι απόλαυσης, θα θυσιάζουμε ανθρώπους.
Το ανοικτό αυτό διακύβευμα έρχεται μαζί με το διακύβευμα της δημοκρατίας στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως. Την θέση της εκδραμάτισης πρέπει να πάρει η συνειδητοποίηση των αιτίων και η διεργασία του τραυμάτων που μεταδίδονται απο γενιά σε γενιά. Ο θυμός είναι δώρο και μπορεί μέσα απο την δημιουργική κριτική να μετεξελιχθεί σε κινητήρια δύναμη που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε μία δημιουργική πολιτισμική επανάσταση. Νομίζω ότι αυτή είναι η βαθύτερη ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας. Δεν υποστηρίζω ότι η κριτική η οποία θα πρέπει να ασκηθεί στην προηγούμενη γενιά είναι το μοναδικό που χρειάζεται, απλά υποστηρίζω ότι χωρίς αυτό καμία άλλη αλλαγή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο δεν θα είναι εφικτή.
Του Πάνου Παπαθεοδώρου από δημοσίευση στην Ν. Εστία. Ψυχαναλυτής, διδάσκων στο ΠΜΣ του Παντείου Πανεπιστημίου, τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Μέλος του Συλλόγου για την ψυχαναλυτική κλινική 'Jacques Lacan', και της Association de Psychanalyse Jacques Lacan
8 ΜΑΡΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Τιμούμε την Κωνσταντίνα Κούνεβα
Διαδηλώνουμε στην Αθήνα, στην Πλατεία Βικτωρίας, το Σάββατο 7 Μάρτη 2009, στις 12 το μεσημέρι. Αφιερώνουμε τη φετινή μέρα στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, την γυναίκα, μετανάστρια, αγωνιζόμενη συνδικαλίστρια, που τιμωρήθηκε φρικτά από την εργοδοσία για τους αγώνες της.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Κωνσταντίνα, ζητούμε τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της.
Απαιτούμε να σταματήσουν οι υπεργολαβίες στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να προσληφθούν με κανονική σύμβαση εργασίας οι εργαζόμενες/νοι στην καθαριότητα από τις υπηρεσίες στις οποίες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ντόπιες και μετανάστριες, δίνουμε τα χέρια.
Απαιτούμε λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλες και όλους, χωρίς μείωση αποδοχών.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Αλί Ζαχίρα, την 22χρονη Αιθιοπίδα οικιακή βοηθό την οποία η εργοδότριά της έριξε από το δεύτερο όροφο τον περασμένο Σεπτέμβριο με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η ζωή της. Στη συνέχεια η αστυνομία εξέδωσε την απέλασή της, την ώρα που η ίδια βρισκόταν κομματιασμένη και κατάκοιτη στο νοσοκομείο, και μόνο η αντίδραση των γυναικείων οργανώσεων, ντόπιων και μεταναστριών, την έχει σώσει προς το παρόν.
Εκφράζουμε την οργή μας για τη βία κατά των γυναικών, για τις δεκάδες συζυγοκτονίες που πραγματοποιήθηκαν αυτό το χρόνο, και για τους φόνους δύο εκδιδομένων γυναικών στην πλατεία Βάθης - για τους οποίους καμιά αρμόδια αρχή δεν ασχολήθηκε.
Απαιτούμε μέτρα στήριξης για γυναίκες - θύματα βίας (ενδοοικογενειακής ή μη).
Εκφράζουμε την οργή μας για τη νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει απόκτηση του επιθέτου του συζύγου κατά το γάμο, αντίθετα με το νόμο του 1983.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας για τα δικαιώματα των λεσβιών και τα αιτήματα για τα οποία αγωνίστηκαν τη χρονιά που πέρασε.
Απαιτούμε να σταματήσει η εξευτελιστική μεταχείριση - βασανιστήριο των φυλακισμένων γυναικών και να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για παύση των κολπικών ερευνών. Να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Διαδηλώνουμε στην πλατεία Βικτωρίας, έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ, εταιρία για την οποία δούλευε η Κωνσταντίνα, ως εργαζόμενη στον εργολάβο Οικονομάκη της ΟΙΚΟΜΕΤ.
Πορευόμαστε μπροστά από τη ΓΣΕΕ και απαιτούμε την κατάργηση των εργολαβιών που η ίδια έχει, την υιοθέτηση των αιτημάτων μας και αγωνιστικές κινητοποιήσεις για γενική κατάργηση των νόμων της εργασιακής απορρύθμισης.
Διαμαρτυρόμαστε μπροστά από τη Βουλή, που έχει βάλει τις βάσεις για τον εργασιακό μεσαίωνα.
Προχωρούμε μπροστά από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οδηγίες της οποίας βασίζουν όλες οι κυβερνήσεις τα αντεργατικά μέτρα τους.
Φθάνουμε μπροστά στον Ευαγγελισμό, όπου η Κωνσταντίνα βρίσκεται ακόμα σε σοβαρή κατάσταση για να ευχηθούμε όλες μαζί για την υγεία της, και να της δείξουμε, τη συμβολική αυτή μέρα, πως δεν είναι μόνη.
Καλούν:
Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (Ελληνικό Δίκτυο), Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Πανελλαδικό Δίκτυο Γυναικών Μεταναστριών, Πολιτιστικό Κέντρο Βουλγάρων στην Ελλάδα, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Δίκτυο Ενίσχυσης και Στήριξης Μεταναστριών (ΔΕΣ Με), Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Γυναικεία Ομάδα ΟΚΔΕ Σπάρτακος
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Κωνσταντίνα, ζητούμε τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της.
Απαιτούμε να σταματήσουν οι υπεργολαβίες στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να προσληφθούν με κανονική σύμβαση εργασίας οι εργαζόμενες/νοι στην καθαριότητα από τις υπηρεσίες στις οποίες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ντόπιες και μετανάστριες, δίνουμε τα χέρια.
Απαιτούμε λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλες και όλους, χωρίς μείωση αποδοχών.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Αλί Ζαχίρα, την 22χρονη Αιθιοπίδα οικιακή βοηθό την οποία η εργοδότριά της έριξε από το δεύτερο όροφο τον περασμένο Σεπτέμβριο με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η ζωή της. Στη συνέχεια η αστυνομία εξέδωσε την απέλασή της, την ώρα που η ίδια βρισκόταν κομματιασμένη και κατάκοιτη στο νοσοκομείο, και μόνο η αντίδραση των γυναικείων οργανώσεων, ντόπιων και μεταναστριών, την έχει σώσει προς το παρόν.
Εκφράζουμε την οργή μας για τη βία κατά των γυναικών, για τις δεκάδες συζυγοκτονίες που πραγματοποιήθηκαν αυτό το χρόνο, και για τους φόνους δύο εκδιδομένων γυναικών στην πλατεία Βάθης - για τους οποίους καμιά αρμόδια αρχή δεν ασχολήθηκε.
Απαιτούμε μέτρα στήριξης για γυναίκες - θύματα βίας (ενδοοικογενειακής ή μη).
Εκφράζουμε την οργή μας για τη νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει απόκτηση του επιθέτου του συζύγου κατά το γάμο, αντίθετα με το νόμο του 1983.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας για τα δικαιώματα των λεσβιών και τα αιτήματα για τα οποία αγωνίστηκαν τη χρονιά που πέρασε.
Απαιτούμε να σταματήσει η εξευτελιστική μεταχείριση - βασανιστήριο των φυλακισμένων γυναικών και να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για παύση των κολπικών ερευνών. Να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Διαδηλώνουμε στην πλατεία Βικτωρίας, έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ, εταιρία για την οποία δούλευε η Κωνσταντίνα, ως εργαζόμενη στον εργολάβο Οικονομάκη της ΟΙΚΟΜΕΤ.
Πορευόμαστε μπροστά από τη ΓΣΕΕ και απαιτούμε την κατάργηση των εργολαβιών που η ίδια έχει, την υιοθέτηση των αιτημάτων μας και αγωνιστικές κινητοποιήσεις για γενική κατάργηση των νόμων της εργασιακής απορρύθμισης.
Διαμαρτυρόμαστε μπροστά από τη Βουλή, που έχει βάλει τις βάσεις για τον εργασιακό μεσαίωνα.
Προχωρούμε μπροστά από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οδηγίες της οποίας βασίζουν όλες οι κυβερνήσεις τα αντεργατικά μέτρα τους.
Φθάνουμε μπροστά στον Ευαγγελισμό, όπου η Κωνσταντίνα βρίσκεται ακόμα σε σοβαρή κατάσταση για να ευχηθούμε όλες μαζί για την υγεία της, και να της δείξουμε, τη συμβολική αυτή μέρα, πως δεν είναι μόνη.
Καλούν:
Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (Ελληνικό Δίκτυο), Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Πανελλαδικό Δίκτυο Γυναικών Μεταναστριών, Πολιτιστικό Κέντρο Βουλγάρων στην Ελλάδα, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Δίκτυο Ενίσχυσης και Στήριξης Μεταναστριών (ΔΕΣ Με), Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Γυναικεία Ομάδα ΟΚΔΕ Σπάρτακος
ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!
Ένα μικρό πρόβλημα με τις φωνητικές μου χορδές [τις πάτησε μια νταλίκα!] με ανάγκασε σε μια περίοδο αφωνίας και, κάπου εκεί και με όλα όσα συνέβαιναν, αντί να μιλάω από μέσα μου ή να παραβώ τις εντολές που μου έδωσε η επιστήμη αυτοπροσώπως, κυοφόρησα και έφερα στον κόσμο το κάτωθι: http://crimevssocialcontrol.blogspot.com/
Ελπίζω να το βρουν ενδιαφέρον οι φίλοι και σύντροφοι της λίστας του syn-forum και για να τονώσω το ενδιαφέρον παραθέτω ένα σύντομο trailler:
Περί του περιεχομένου:
Μιλάμε πολύ για το έγκλημα και λιγότερο για την ποινή, τις ιδεολογικές, πολιτικές πολιτισμικές... διαστάσεις της. H ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε με στόχο τη συζήτηση θεμάτων που αφορούν όχι μόνον την ποινή αλλά και ευρύτερα τα συστήματα του κοινωνικού ελέγχου. Ενδεικτικές θεματικές κατηγορίες τις οποίες εισηγούμαι είναι: φυλακή και κρατούμενοι, σύγχρονες τεχνολογίες κοινωνικού ελέγχου, οικολογία του φόβου, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, καταστολή, μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Σοφία Βιδάλη
Μωϋσής Μπουντουρίδης
Ανδρέας Νοταράς
Χριστόφορος Παπαδόπουλος
Θωμάς Παπακωνσταντίνου
Ξένια Χρυσοχόου
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
* Τα μέχρι τώρα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ [εργασίες μεταπτυχιακών και νυν αποφοίτων του ΜΠΣ της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου]
Η μιαρότητα ως αντίσταση και ως ανάδυση του φύλου, στις φυλακές Armagh.
της Μαρίας Τσιγάρα
"Ο Ρόλος των Δεσμοφυλάκων στη Ταινία 'Το Πείραμα' "
του Θωμά Παπακωνσταντίνου
Μαρξιστικές και πολιτισμικές προσεγγίσεις της ποινής: Συνομιλίες και αντιπαραθέσεις
της Σούλας Μαρινούδη
Η θανατική ποινή, μια ποινή για την «ζωή ανάξια» να βιωθεί
της Έρης Σαμικού
STANLEY COHEN, FOLK DEVILS AND MORAL PANICS – THE CREATION OF THE MODS AND ROCKERS, New York: St. Martin’ s Press, 1980. Πρώτη έκδοση, 1972
Παρουσίαση από τον Κυριάκο Λίγκα
Αν [που θα!] υπάρξει μεγάλη ανταπόκριση σε κείμενα και σχόλια, έχουμε εκπονήσει σχέδιο για την αντιμετώπιση του συνωστισμού!
Αφροδίτη Κουκουτσάκη
Ελπίζω να το βρουν ενδιαφέρον οι φίλοι και σύντροφοι της λίστας του syn-forum και για να τονώσω το ενδιαφέρον παραθέτω ένα σύντομο trailler:
Περί του περιεχομένου:
Μιλάμε πολύ για το έγκλημα και λιγότερο για την ποινή, τις ιδεολογικές, πολιτικές πολιτισμικές... διαστάσεις της. H ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε με στόχο τη συζήτηση θεμάτων που αφορούν όχι μόνον την ποινή αλλά και ευρύτερα τα συστήματα του κοινωνικού ελέγχου. Ενδεικτικές θεματικές κατηγορίες τις οποίες εισηγούμαι είναι: φυλακή και κρατούμενοι, σύγχρονες τεχνολογίες κοινωνικού ελέγχου, οικολογία του φόβου, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, καταστολή, μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Σοφία Βιδάλη
Μωϋσής Μπουντουρίδης
Ανδρέας Νοταράς
Χριστόφορος Παπαδόπουλος
Θωμάς Παπακωνσταντίνου
Ξένια Χρυσοχόου
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
* Τα μέχρι τώρα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ [εργασίες μεταπτυχιακών και νυν αποφοίτων του ΜΠΣ της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου]
Η μιαρότητα ως αντίσταση και ως ανάδυση του φύλου, στις φυλακές Armagh.
της Μαρίας Τσιγάρα
"Ο Ρόλος των Δεσμοφυλάκων στη Ταινία 'Το Πείραμα' "
του Θωμά Παπακωνσταντίνου
Μαρξιστικές και πολιτισμικές προσεγγίσεις της ποινής: Συνομιλίες και αντιπαραθέσεις
της Σούλας Μαρινούδη
Η θανατική ποινή, μια ποινή για την «ζωή ανάξια» να βιωθεί
της Έρης Σαμικού
STANLEY COHEN, FOLK DEVILS AND MORAL PANICS – THE CREATION OF THE MODS AND ROCKERS, New York: St. Martin’ s Press, 1980. Πρώτη έκδοση, 1972
Παρουσίαση από τον Κυριάκο Λίγκα
Αν [που θα!] υπάρξει μεγάλη ανταπόκριση σε κείμενα και σχόλια, έχουμε εκπονήσει σχέδιο για την αντιμετώπιση του συνωστισμού!
Αφροδίτη Κουκουτσάκη
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΟΙΟ
Εδω και μήνες έχει ξεκινήσει συνεργασία σε θέματα προσφύγων στις δύο πλευρές των συνόρων με έμφαση το θαλλάσιο πέρασμα του Ανατολικού Αιγαίου. Η παρουσίαση της ομάδας Kayiki καθώς και πρώτο υλικό που ετοιμάσαμε θα γίνει στις 28/2 ταυτόχρονα σε Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη. Παρακαλούμε για προώθηση της πληροφορίας και δημοσίευση του δελτίου τύπου.
Τα σχετικά video μπορείτε να παρακολουθήσετε : www.lathra.gr
www.kayiki.net
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΟΙΟ
Διαβάζουμε και ακούμε στις ειδήσεις για τις υπερφορτωμένες βάρκες που βυθίζονται, για τους πνιγμένους ή τραυματισμένους πρόσφυγες, για τα απάνθρωπα μέτρα που χρησιμοποιούνται από το λιμενικό και στις δύο πλευρές των συνόρων και για τους ανθρώπους που πεθαίνουν εν πλω ή αναγκάζονται από τους δουλεμπόρους να ταξιδέψουν σε ακραίες συνθήκες. Η πληροφόρηση από τα ΜΜΕ για τους πρόσφυγες αποτελεί την κυρίαρχη πηγή ενημέρωσης, παρά το ότι είναι ανεπαρκής και κάποιες φορές παραπλανητική, για όσα πραγματικά συμβαίνουν.
Εν τω μεταξύ, το ταξίδι και οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων επιδεινώνονται. Το Αιγαίο Πέλαγος που συνδέει τους δύο πολιτισμούς, μετατρέπεται σε θάλασσα θανάτου. Οι πρόσφυγες που αρχίζουν το ταξίδι της ελπίδας από τη δυτική ακτή της Τουρκίας και φθάνουν σε κάποιο από τα Ελληνικά νησιά σχεδόν νεκροί, είναι οι τυχεροί. Πολλές φορές άψυχα σώματα ξεβράζονται στις ακτές μας.
Τον Αύγουστο του 2008, ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλλιτέχνες από την Τουρκία, την Ελλάδα, την Αυστρία και τη Γερμανία συμμετείχαν σε συναντήσεις στη Χίο και το Δικελλί. Ονομάσαμε την ομάδα μας «ΚΑΪΚΙ».
Στόχος των συναντήσεων μας ήταν να αναζητήσουμε πιθανούς τρόπους συνεργασίας ώστε να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στον θάνατο που βρίσκει τους πρόσφυγες στο ταξίδι τους για την ελπίδα.
Η ομάδα Kayiki αποφάσισε να αρχίσει μια «εκστρατεία» για την ανάπτυξη του διαλόγου μεταξύ των πολιτών στις δύο χώρες, ώστε να αποτραπεί η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και να ενισχυθεί η πληροφόρηση για όσα πραγματικά συμβαίνουν στο Αιγαίο.
Ετοιμάσαμε μικρά φιλμ των 30 δευτερολέπτων, διαδικτυακό τόπο και κάρτες, μαζί με ραδιοφωνικά σποτ.
Τις κάρτες και τα φιλμ επιμελήθηκαν επαγγελματίες φωτογράφοι, γραφίστες και τεχνικοί. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τα σποτ των 30 δευτερολέπτων στα τουρκικά, ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά πληκτρολογώντας www.kayiki.net ή στο www.lathra.gr
Τα μικρά φιλμ, οι κάρτες και τα ραδιοφωνικά σποτ θα είναι διαθέσιμα αρχικά στην Ελλάδα και την Τουρκία και αργότερα στις άλλες χώρες της Μεσογείου.
ΚΑΥΙΚΙ.net
Τα σχετικά video μπορείτε να παρακολουθήσετε : www.lathra.gr
www.kayiki.net
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΟΙΟ
Διαβάζουμε και ακούμε στις ειδήσεις για τις υπερφορτωμένες βάρκες που βυθίζονται, για τους πνιγμένους ή τραυματισμένους πρόσφυγες, για τα απάνθρωπα μέτρα που χρησιμοποιούνται από το λιμενικό και στις δύο πλευρές των συνόρων και για τους ανθρώπους που πεθαίνουν εν πλω ή αναγκάζονται από τους δουλεμπόρους να ταξιδέψουν σε ακραίες συνθήκες. Η πληροφόρηση από τα ΜΜΕ για τους πρόσφυγες αποτελεί την κυρίαρχη πηγή ενημέρωσης, παρά το ότι είναι ανεπαρκής και κάποιες φορές παραπλανητική, για όσα πραγματικά συμβαίνουν.
Εν τω μεταξύ, το ταξίδι και οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων επιδεινώνονται. Το Αιγαίο Πέλαγος που συνδέει τους δύο πολιτισμούς, μετατρέπεται σε θάλασσα θανάτου. Οι πρόσφυγες που αρχίζουν το ταξίδι της ελπίδας από τη δυτική ακτή της Τουρκίας και φθάνουν σε κάποιο από τα Ελληνικά νησιά σχεδόν νεκροί, είναι οι τυχεροί. Πολλές φορές άψυχα σώματα ξεβράζονται στις ακτές μας.
Τον Αύγουστο του 2008, ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλλιτέχνες από την Τουρκία, την Ελλάδα, την Αυστρία και τη Γερμανία συμμετείχαν σε συναντήσεις στη Χίο και το Δικελλί. Ονομάσαμε την ομάδα μας «ΚΑΪΚΙ».
Στόχος των συναντήσεων μας ήταν να αναζητήσουμε πιθανούς τρόπους συνεργασίας ώστε να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στον θάνατο που βρίσκει τους πρόσφυγες στο ταξίδι τους για την ελπίδα.
Η ομάδα Kayiki αποφάσισε να αρχίσει μια «εκστρατεία» για την ανάπτυξη του διαλόγου μεταξύ των πολιτών στις δύο χώρες, ώστε να αποτραπεί η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και να ενισχυθεί η πληροφόρηση για όσα πραγματικά συμβαίνουν στο Αιγαίο.
Ετοιμάσαμε μικρά φιλμ των 30 δευτερολέπτων, διαδικτυακό τόπο και κάρτες, μαζί με ραδιοφωνικά σποτ.
Τις κάρτες και τα φιλμ επιμελήθηκαν επαγγελματίες φωτογράφοι, γραφίστες και τεχνικοί. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τα σποτ των 30 δευτερολέπτων στα τουρκικά, ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά πληκτρολογώντας www.kayiki.net ή στο www.lathra.gr
Τα μικρά φιλμ, οι κάρτες και τα ραδιοφωνικά σποτ θα είναι διαθέσιμα αρχικά στην Ελλάδα και την Τουρκία και αργότερα στις άλλες χώρες της Μεσογείου.
ΚΑΥΙΚΙ.net
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
